တစ္ခါတည္းပါ ဆိုေသာ္လည္း

ဒုေကၡာ ဗာေလဟိ သံ၀ါေသာ=လူညစ္ လူမိုက္တို႔ႏွင့္ အတူေေပါင္္းသင္းလွ်င္္ ဒုကၡျဖစ္တတ္၏။ (ဗုဒၶ)

  အပၸႆာဒါ ဒုခါ ကာမာ=ကာမဂုဏ္ဟာ သာယာ ရတာက နည္းနည္း သူနဲ႔ဆက္ႏြယ္ၿပီးခံစားရတဲ့     

  ဒုကၡကပိုမ်ားတယ္။(ဗုဒၶ)

    “အစားမေတာ္ တစ္လုပ္၊ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္’’းဟူေသာ ျမန္မာဆိုရိုးစကားရွိသည္။ အစား မေတာ္ေသာ္ တစ္လုပ္ျဖင့္လည္း ေရာဂါရ၍ ဒုကၡေရာက္ကာ အသက္ပါဆံုးရွံဳးသြားႏိုင္သည္။ အသြား မေတာ္ေသာ္ ေျခတစ္လွမ္းကားရံုမွ်ျဖင့္ ေဘးဒုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႕၍ ဘ၀ဆံုးရွံဳးသြားႏိုင္ သည္၊ မိမိ ဘ၀ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာအထက္ပါ ဆိုရိုးစကား၏ ဆိုလိုရင္းအဓိပၸာယ္ ျျဖစ္သည္။

   သို႔ေသာ္ စကားလံုးတစ္လံုး၏ သက္ေရာက္မႈစြမ္းအားကား အလြန္ပင္က်ယ္ေျပာနက္ရွိဳင္းလွ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါဆိုရိုးစကား၏ သက္ေရာက္မႈစြမ္းအားလည္း ဤေလာကအတြင္း အလြန္ပင္ က်ယ္ေျပာနက္ရွိဳင္းစြာ ေနရာယူေနမည္ျဖစ္သည္။

    မည္သည့္အလုပ္မဆို တစ္ခါတစ္ေခါက္ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ရံုမွ်ျဖင့္ မိမိဘ၀သည္ ျဖဴရာမွ မည္း ႏိုင္သလို မည္းရာမွလည္း ျဖဴႏုိင္သည္။ နိမ့္ရာမွျမင့္တက္ႏုိင္သလို ျမင့္ေနရာမွလည္း နိမ့္က်သြား ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ အထက္ပါ ျမန္မာဆိုရိုးစကားစုမွ မီးေမာင္းထိုးျပေသာ ဘ၀အသိအျမင္ပင္ ျဖစ္သည္။

   

ကုမ႓ေဃာသကဝတၳဳလာ ခုတင္ ေညာင္ေစာင္းႀကိဳးျဖတ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုေညာင္ေစာင္းလဲ

ဓမၼပဒအ႒ကထာလာ ကုမ႓ေဃာသကဝတၳဳကို နိႆယစီစဥ္ေနစဥ္ “တိခိေဏန သေတၳန တႆ မၪၥဝါဏံ ေဟ႒ာအဋနိယံ တဟံ တဟံ ဆိႏၵိ” ဝါက်ရွိ ‘မၪၥဝါဏံ-ေညာင္ေစာင္းႀကိဳးကို’ ဟု အနက္ေပးသည့္အခါ
ဆရာဘုန္းႀကီးက “ေနဦးဟ..ဝါဏ-သဒၵါက ႀကိဳးအနက္ေဟာလို႔ ပါဠိအဘိဓာန္ေတြမွာေတာ့ မေတြ႕မိဘူး ျမားအနက္ေဟာေလာက္သာပါတာ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

"နံပါတ္မွားတပ္မိျခင္း"

စာေမးပြဲေလာကမွာ
ခုံနံပါတ္ မွားတပ္မိရင္ျဖစ္ေစ
ပုစၧာနံပါတ္ မွားတတ္မိရင္ျဖစ္ေစ
အေျဖေတြ ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္
ရရွိလာမယ့္ ရလာဒ္ကေတာ့ ဆံုးရွံဳးျခင္းေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဘဝစာေမးပြဲမွာလဲ ဒီလိုပဲ
ကိုယ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ မွန္ကန္ေနပါေစ
နံပါတ္မွားတတ္ျခင္းဆိုတဲ့ လြဲေခ်ာ္မႈရွိေနေသးရင္
ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ေဝးေနဦးမွာပဲ။

"ေပၚလြင္မႈမျပဳပါနဲ႔"

ေပၚလြင္မျပဳ၊ ေကာင္းရာတုလ်က္ တဲ့
ကံေတာ္မင္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္က
မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။

ဒီစာသားေလးကို ေတြ႕မိျပန္ေတာ့
မိမိရဲ့ ဆရာသမား ဆိုဆံုးမတာေလး
ျပန္လည္ အမွတ္ရမိျပန္တယ္။

ကိုယ့္ရဲ့စ႐ိုက္ကို သူတစ္ပါးသိေအာင္
ေပၚေပၚလြင္လြင္ မရွိနဲ႔ေနာ္
သိမ္ေမြ႕နက္နဲေအာင္ သိုသိုသိပ္သိပ္ေနရတယ္။

★ ေရျမႇဳပ္ဗံုး ကိစၥ, အေၾကာင္းရင္း အမွန္★

ပဥၥမ သဂၤါယနာတင္ "မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး"လက္ထက္၌ "အိမ္ေရွ႕မင္းသား ကေနာင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး" သည္ "ေရျမႇဳပ္ဗံုး" ကို "ေအာင္ပင္လယ္" ကန္ေတာ္ႀကီးအတြင္း၌ စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲခဲ႔သည္။ "ေအာင္ပင္လယ္"ကန္ ႏွင့္ မႏၱေလး"ေရႊနန္းေတာ္ႀကီး" မွာ (၂)မိုင္ ခန္႔ ကြာေ၀းပါ၏။ အဆိုပါ "ေရျမႇဳပ္ဗံုး" ေဖာက္ခြဲသံ ကို "ေရႊနန္းေတာ္" ၌ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနေသာ "သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီး" ၾကားရေစသာအခါ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားၿပီး ဆြမ္းပြဲမွ လက္ေတာ္ ကို ရုတ္လိုက္သည္။

"ဒကာေတာ္ ေရေျမ႕ရွင္- ဘာသံ တဲ႔လဲ?"

"မွန္လွပါ ညီေတာ္ အိမ္ေရွ႕မင္းသား က ေအာင္ပင္လယ္ ကန္ေတာ္ အတြင္း ေရျမႇဳပ္ဗံုး စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲျခင္း ပါဘုရား"

"ဒကာေတာ္ ေရေျမ႕ရွင္ ထာ၀ရပေယာဂ(လူသတ္လက္နက္) မလုပ္သင့္ဘူး"

ဟူ၍ "သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ ႀကီး" က ၾသ၀ါဒေပးေသာေၾကာင့္ "မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး" သည္ "ေရျမႇဳပ္ဗံုး" ထုတ္လုပ္ျခင္း ကို ရပ္စဲ ခဲ႔ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ "သီေပါမင္း" လက္ထက္ "အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕" ေရတပ္သေဘၤာ က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္လာသည့္အခါ ေရျမႇဳပ္ဗံုး မရွိသျဖင့္ ခုခံ ကာကြယ္မႈ မျပဳႏိုင္ဘဲ လြတ္လပ္ေရးဆံုးရံႈးၿပီး သူ႕က်ြန္ဘ၀ ေရာက္ခဲ႔ရသည္။

***********************************************************************

ဤသည္မွာ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၄၀)ခန္႔က နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦးမွ "ေရျမႇဳပ္ဗံုး" အေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႕ျပင္ "တိုင္းေရးျပည္ေရး ၌ ဘုန္းႀကီး ရဟန္း ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္သည့္အတြက္ သူ႕က်ြန္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္" ဟူ၍မ်ားေတာင္ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ႔ပါေသးသည္။

ထို႔ထက္ဆိုးသည္ က ယင္း ေဆာင္းပါးရွင္၏ "ေရျမႇဳပ္ဗံုး ျပႆနာ ၀ါဒျဖန္႔၊တင္ျပခ်က္" ကို "ဒါရိုက္တာ ဦးတင္ယု" က အတည္ျပဳ၍ (မႏၱေလး နန္းတြင္း အေရးေတာ္ပံု) အမည္ရ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတြင္ ထည့္သြင္းရိုက္ကူးလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။

"ျမစိမ္းက ပံုျပင္တစ္ပုဒ္"

သထံုၿမိဳ႕ ေနမိႏၵရေတာင္အနီးက
ေရႊပါရမီျမစိမ္းသာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္မွာ
ေခတၱေရာက္ေနတုန္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။

လတ္တေလာျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေရာ
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေရာ အစံုေပါ့ဗ်ာ။

ေျပာၾကဆိုၾက သူ႔အျမင္ ကိုယ့္အေတြး
အခ်င္းခ်င္းဖလွယ္ၾကရင္း
မိတ္ေဆြတစ္ဦးက
တစ္ခါတစ္ေလမွာ သူ႔အတြက္ ရည္မွန္းရာကေန
သူေပ်ာက္ၿပီး ငါ့အတြက္ ျဖစ္သြားတတ္တယ္-ဆိုတဲ့စကားအစခ်ီၿပီး
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပပါတယ္။

"ကိသာေဂါတမီရွာပံုေတာ္ႏွင့္ ဘေထြးေတာ္ဥပါဒါန္"

ကိသာေဂါတမီ ၄-ဦးရွိပါတယ္။

၁။ ေခါင္းပါးသကၤန္း ဆင္ျမန္ရာတြင္ ထိပ္တန္း ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ပိုင္ရွင္
ေသာကသူေဌးမေလးအျဖစ္လူသိမ်ားတဲ ကိသာေဂါတမီ။

၂။ နိဗၺဴတာ ႏူန သာမာတာ ဂါထာကို သီဆီုခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ(ဂါထာ)ရွင္ ကိသာေဂါတမီ။

၃။ တိႆဘုရားရွင္၏ ျမတ္ေသာအလုပ္အေကၽြးမ ကိသာေဂါတမီ။

၄။ ဖုႆဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ အဂၢမေဟသီ မိဖုးရား ကိသာေဂါတမီ။

ဒီမွာ နံပါတ္ ၂ ကိသာေဂါတမီရဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ပိတုစၧာဓီတာယ ဘာသိတံ လို႔ ဓမၼပဒအ႒ကထာမွာေရာ
အ႒သာလိနီမွာပါ ဆိုပါတယ္။
ဇိနာလကၤာရဋီကာမွာလည္း ပိတုစၧာဓီတာလို႔ ပါရွိပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အယူအဆေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႕ရပါတယ္။

ေသြးမခြဲပါနဲ႔

အခၽြန္နဲ႔မတတ္သူ ကုန္း(ဂုန္း)ေခ်ာစကားေျပာတတ္သူဟာ
ညစ္ပတ္တဲ့ စိတ္ ေအာက္တန္းစား စိတ္ဓာတ္ ပိုင္ရွင္ပါပဲ။
အဲဒီလို ပိသုဏစကား ေျပာတတ္သူကို
သတိထား ဆက္ဆံသင့္သလို မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မေျပာမိေအာင္ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။

ပိသုဏကို ငံုထားသူရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးက ထြက္လာတဲ့ စကားလံုးေတြဟာ
လွခ်င္လွမယ္၊ ခ်ိဳခ်င္ခ်ိဳမယ္၊ နားေထာင္ခ်င္ဖြယ္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ညီၫြတ္ျခင္းေတြကို အမႈန္႔ျဖစ္ေအာင္ ေခ်မႈန္းပစ္ႏိုင္တယ္။
အက်ိဳးသယ္ပိုးလိုစိတ္ေတြကို ဆိတ္သုဥ္းေစႏိုင္တယ္။
ပိသုဏစကားကို ညီၫြတ္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ဒံုးက်ည္
သို႔မဟုတ္ ေသြးခြဲေရးဒံုးက်ည္လို႔ေတာင္ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ့။

ခ်စ္သူ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ
မိသားစု အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္ေစ၊
အျမင္ တူညီေနသူေတြကို အျမင္ျခင္းကြဲျပားသြားေအာင္
ညီၫြတ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုကို
အစည္းေျပၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ျဖစ္ေအာင္
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ပ်က္စီးသြားေအာင္
ခိုင္ျမဲတဲ့ေမတၱာနဲ႔ ၾကည္ျဖဴစြာလက္တြဲေနသူေတြကို
လက္တြဲ ျဖဳတ္သြားေအာင္
ပိသုဏစကားလံုးေလးေတြက ေသြးခြဲေပးႏိုင္ပါတယ္။

ဂိလာနဒႆန

စိတၱသံယုတ္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးသုတ္ဟာ
ဂိလာနဒႆနသုတ္ပါပဲ၊
ဂိလာနရဲ့ လမ္းၫႊန္မႈကို
ဂိလာနမဟုတ္သူေတြက မွတ္းသားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီသုတ္ဟာ စိတၱသူႂကြယ္ရဲ့ ေသတမ္းစာ
သို႔မဟုတ္ ေသတမ္းစကားလို႔ေတာင္ ေျပာရင္ရႏိုင္ပါတယ္။

သုတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့
စိတၱသူႂကြယ္ အျပင္းအထန္ နာမက်န္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ
နတ္တခ်ိဳ႕က လာေရာက္ၿပီး
ေနာက္ဘဝမွာ စၾကဝေတးမင္းအျဖစ္ကို ေတာင့္တဖို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

အဲဒီအခါ စိတၱသူႂကြယ္က
စၾကဝေတးရာထူးဆိုတာ မျမဲဘူး၊
ခိုင္ခံ့မႈ မရွိဘူး၊ စြန္႔ခြါသြားရမည့္ အရာပဲလို႔
နတ္ေတြကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

စကားေျပာတယ္ဆိုတာ

စကားေျပာတယ္ဆိုတာ
ကာလ ေဒသ ပုဂၢလ ၾကည့္ၿပီး
ေျပာဆိုမွ စကားတန္ဖိုးျမင့္တယ္။

ကာလ ေဒသ ပုဂၢလ မၾကည့္ဘဲ
ေျပာဆိုမိရင္ မိမိစကားက
မိမိရဲ့ လူသတ္လက္နက္လည္း
ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

မိမိကို အထင္ေသးသြားေစႏိုင္တဲ့
အသေရဖ်က္လက္နက္ စတာေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ဘက္ေျပာင္းလိုက္ပါ

သံလိုက္ဟာ တစ္ေခ်ာင္းထဲေပမယ့္
အျခားတဖက္မွာ တြန္းအားရွိၿပီး
အျခားတဖက္မွာ ဆြဲအားရွိတယ္။
အသြင္မတူတဲ့အစြန္းခ်င္းဆိုရင္ ဆြဲအား၊
အသြင္တူအစြန္းဆိုရင္ တြန္းအားျဖစ္သြားတယ္ေပါ့။

ကိုယ္ထိေတြ႔ရမည့္ အျခားတဖက္ကသံလိုက္ကို
တြန္အားနဲ႔ဆက္ဆံထိေတြ႕ခ်င္လည္းျဖစ္တယ္။
ဆြဲအားနဲ႔ ဆက္ဆံထိေတြ႕လို႔လည္းရတယ္။

လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ
ကိုယ္နဲ႔ သေဘာထားခ်င္း တူသူေတြ
သေဘာထားခ်င္းႏွီးေႏွာလို႔ အဆင္ေျပသူေတြလည္းရွိေနတယ္။
သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္ဘဲ အျမင္မတူသူေတြလည္း ရွိေနတယ္။

အသြင္မတူဘဲ သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္တဲ့အခါ
နားလည္မႈခ်င္းလြဲသြားတဲ့အခါမ်ားမွာ
တြန္းအားေတြ ျဖစ္သြားၿပီး
သူတစ္လူငါတမင္းနဲ႔ စည္းလံုးညီၫြတ္ျခင္းေတြ
ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကတာေတာ့ သံလိုက္ကို အားနားစရာပါ။

သက္မဲ့ေတြကိုလည္း လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ

"လူ႔ေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေစခ်င္လွ်င္
သက္မဲ့ေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ"လို႔
ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက မိန္႔ေတာ္မူဖူးပါတယ္။

သက္ရွိေတြက သက္မဲ့ေတြ လြပ္လပ္မႈအေပၚမူတည္ၿပီး
ေက်နပ္မႈေတြ ရွာေဖြ ဖန္တီးၾက၊
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈေတြ တည္ေဆာက္ေနၾကတာပါ။

သက္မဲ့ေတြကို မတရားသိမ္းပိုက္ၿပီး လြတ္လပ္ခြင့္ မေပးရင္
သက္ရွိေတြကို မြန္းၾကပ္ေစတယ္၊
သက္ရွိလူသားေတြရဲ့ သာယာမႈ ခ်မ္းသာမႈေတြကို
ထိခိုက္လာတယ္။

"နားလည္မႈ လြဲေခ်ာ္မသြားေစနဲ႔"

ေက်ာင္းတိုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
အဖိတ္ေန႔ ဥပုသ္ေန႔ဆို
သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြ
ဆံခ်ေခါင္းရိပ္ၾကပါတယ္။

ဆံခ်တဲ့အခါမွာ ေရွးေခတ္ကလို
သင္ဓုန္းဓားနဲ႔ မဟုတ္ပဲ ဂ်ဳတ္ဓားကို အစားထိုး
အသံုးျပဳၾကတယ္ေလ။

အဲဒီလို အဖိတ္ဥပုသ္ေန႔ဆို
စာဝါေတြ အားလပ္ေနတာမို႔
တစ္ခါတစ္ရံ ေပါက္တူး ေပါက္ျပားေတြနဲ႔
အာရာမ္စည္ပင္သာယာေရး
လုပ္အားေပးၾကရပါတယ္။

တစ္ခုေသာ ဥပုသ္ေန႔ရဲ့
လြဲေခ်ာ္မႈ အႀကီးစားတစ္ခုကို ခုထိမွတ္မိေနတုန္းပါ။

ျဖစ္ပံုက ဒီလို--

"အေတြးလက္အုပ္ျဖင့္ဦးတင္ပါသည္ဘုရား"

အခု ဖူးျမင္ေနရတဲ့ ေစတီေတာ္ဟာ
ေတာင္ဖီလာေစတီလို႔ ဘြဲ႕မည္တြင္ပါတယ္။

ဒီေစတီေတာ္ကို ဖူးျမင္ရေတာ့ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ရဲ့
ပံုရိပ္ေတြ ဘယ္လိုင္းက ထုတ္လြင့္ေနတယ္မသိ၊
စိတ္ထဲမွာ ဟိုတစ္စ ဒီတစနဲ႔
ကိုယ္ထင္ျပေနပါေတာ့တယ္။

ဒီေစတီေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
ေႏွာင္းပံုရိပ္ အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့
ကိုယ့္ထက္သာသူကို မ႐ွဳစိမ့္ႏိုင္တဲ့
အၿပိဳင္အဆိုင္ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ အထူးအဆန္းလို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။

ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဆီမီးထြန္းမလဲ..????

ဒီေန႔ညဆို ဆီမီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေနေတာ့မယ္…။
ေကာင္းကင္က လမင္းႀကီးအေရာင္နဲ႔

လူ႔ျပည္က လွ်ပ္စစ္မီးအေရာင္နဲ႔ ဆီမီးအေရာင္တို႔
အၿပိဳင္အဆိုင္ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ လင္းလက္ၾကေတာ့မယ္။

ရည္ရြယ္တာက ျမတ္ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ကို ရည္စူးပူေဇာ္ၾကတာပါ၊
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အပိုအလုပ္ေတြပါကြာလို႔ ရွံဳ႕ခ်ၾကသလို
အလကားျဖဳန္းတီးေနတာပါလို႔ ကဲ့ရဲ့သူေတြလဲ ရွိေနၾကမွာပါ။

ျမတ္ဗုဒၶမရွိေတာ့ေပမယ့္ ဂုဏ္ေတာ္ကို ရည္ေမွ်ာ္ၿပီး
ပူေဇာ္ၾကတာအမွတ္ရၾကတာဟာ..
ကြယ္လြန္သြားတဲ့သူရဲ့ အုပ္ဂူေဘးမွာ
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြေပးတာနဲ႔ မႏႈိင္းယွဥ္ခ်င္ပါဘူး၊
က်ဆံုးသြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ့ အုပ္ဂူေဘးမွာ ရပ္ၿပီး
အေလးသြားျပဳေနသူေတြနဲ႔လဲ ဥပမာမေပးခ်င္ပါဘူး၊

အတုမရွိ အတူမရွိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶကို ရည္စူးေနတာမို႔
ဘာနဲ႔မွ မူတူပါဘူး…၊ အတူမရွိဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အေမေျပာျပတဲ့ ဝါဆိုပန္းကပ္ဓေလ့

 

 

❖ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔ဆို ဘာလို႔ ဆရာေတာ္ကို ပန္းကလာပ္ကပ္တာလဲ အေမ..၊(ပန္းကလာပ္ဟု အရပ္ကေခၚသည္ ပန္းမ်ားတင္ထားသည့္ ကလာပ္တစ္ခု ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ဆက္ကပ္သည္။)

◆ ဒီလို သားရဲ့.. ရဟန္းေတာ္ေတြဆိုတာ ဝါတြင္းမွာ ဝါဆို ဝါကပ္ရတယ္ေလ..

❖ အင္း အဲဒါနဲ႔ ပန္းကပ္တာနဲ႔ ဘာဆိုင္တုန္း အေမရဲ့..

◆ ဒီရပ္ရြာရဲ့ ဓေလ့ေပါ့ ဆရာေတာ္ေတြဟာ ရြာကကိုးကြယ္ေပမယ့္ ဝါဆိုဖို႔ မေလွ်ာက္ထားရင္ တျခားအရပ္ကို သြားခြင့္ ရွိတယ္ သားရဲ့..အဲဒီလို အျခားအရပ္ကို မႂကြဘဲ ဒီရပ္ရြာက ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးဖို႔နဲ႔ ပစၥည္းလးပါး ဒကာဒကာမမ်ားအျဖစ္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူပါရန္ ေလွ်ာက္ၾကားရင္း ပန္းကလာပ္ကပ္ၾကတာပါ...

❖ ေၾသာ္....

◆ အဲဒီလို ပန္းကလာပ္ကိုကပ္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္ခံရင္ ဒီရြာမွာ ဝါဆိုျဖစ္မယ္လို႔ ဝန္ခံကတိေပးရာေရာက္တယ္လို႔ မွတ္ယူၾကတာေပါ့ကြယ္

❖ ဟုတ္အေမ...

♣♣ အေပါက္ေသးေသးမွ မာနကို ေခ်ာင္းၾကည့္ျခင္း♣♣♣

 

မာန္မလုပ္ခ်င္ဘု၊
မာန္လုပ္လွ်င္ လြယ္သည္သာပ၊
ငယ္နာမည္ နငယ္သတ္႐ံုပဲ၊
ေနရပ္ကယ္ မန္ေရႊလည္ႏွင့္၊
မာန္ႏွစ္မည္ မာန္စံု ကြန္႔ႏိုင္ငဲ့၊
ဖူးအညႊန္႔ ေခါင္းကတင္။
သို႔ကတဲ၊
လုပ္ဘဲ သမၸဇဥ္ႏွင့္၊
မာန္မယွဥ္ ဉာဏ္ယဥ္ကို အုပ္ပါလို႔၊
ထိန္းခ်ဳပ္က မာန္ကိုကင္းေစရ၊
ယင္းခုေခတ္တြင္…။ တဲ့

ဒီကဗ်ာေလးဟာ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ပညာ၀ီမံသနကထာက်မ္း စာမ်က္ႏွာ-၄၂၈ မွာ ဖတ္႐ွဳလုိက္မိတဲ့ ကဗ်ာကေလးပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပညာ၀ီမံသနကထာမွာပါတဲ့ သတပဒိကပုစၧာဟာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလွတယ္ေပါ့။

ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မာန္-အ႐ိုဏ္းကို သမၸဇဥ္ဉာဏ္ႏွင့္ ခ်င့္ႏိႈင္းၿပီး ကင္းေစရမယ္လို႔..သတိေပးေတာ္မူရင္းန႔ဲ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ဒီလိုနည္းႏွင့္ မာန္ကင္းေအာင္ ထိန္ခ်ဳပ္ထားေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူလိုတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာလဲ ဆရာေတာ္က စိတ္ႀကီး၀င္လိုက္တာလို႔…ေတြးမိတယ္၊

စိတ္ႀကီး၀င္ဆိုလို႔…မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ရဲ့ ၾသ၀ါဒကို သတိရမိျပန္တယ္၊ အဲဒါမေျပာခင္ ေျပာခ်င္တာေလးေတြြ ေျပာခြင့္ျပဳပါဦး…

မေက်နပ္မႈ သံေယာဇဥ္

“သံေယာဇဥ္” တဲ့ လူေတြ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးေနတဲ့ စကားလံုးေလး။ နာမည္လွပသေလာက္ ဒုကၡေပးရာမွာ ညွာတာမႈကင္းမဲ့လွတယ္လို႔ ေျပာရမလားပဲ။
ဒီမွာေျပာခ်င္တဲ့သံေယာဇဥ္က မေက်နပ္မႈသံေယာဇဥ္ပါ။ သံေယာဇဥ္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိေသးသူေတြ မေက်နပ္မႈကို သံေယာဇဥ္လို႔ေျပာရင္ လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံမွာပါ။

သံေယာဇဥ္ကို ႀကိဳးနဲ႔တင္စားၿပီး သံေယာဇဥ္ႀကိဳးလို႔ သံုးႏႈန္းၾကပါတယ္။ ဒီတင္စားမႈေလးက အလြန္သဘာဝက်လွပါတယ္၊ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ထားသလို သံေယာဇဥ္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့သတၱဝါေတြကို ဝဋ္သံုးပါးကေန မလြတ္ရေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္တတ္တာကိုး။

သံေယာဇဥ္က ဝဋ္သံုးပါးမွာ ဘယ္လိုခ်ည္ေႏွာင္သလဲဆိုတာကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။
ဝဋ္သံုးပါးဆိုတာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေလ့လာစဥ္က သိထားတဲ့ ကမၼဝဋ္၊ ဝိပါကဝဋ္၊ ကိေလသာဝဋ္ေတြပါပဲ။

ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပမည့္ ကာမရာဂစတဲ့ သံေယာဇဥ္မကုန္ေသးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကံျပဳတဲ့အခါမွာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေတြလို ျပဳကာမတၱ မဟုတ္ၾကပါဘူး၊ ေနာက္ေနာင္မွာ အက်ိဳးေပးဖို႔ ကံရဲ့သတၱိေလး က်န္ရွိေစၾကပါတယ္။ အဲသလို က်န္ရွိေစတာကိုက သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို “ကမၼဝဋ္” မွာ ခ်ည္ေႏွာင္ဖြဲ႕လိုက္တာပါပဲ။

အားဖို႔ မလို သိဖို႔လိုသည္...

မေန႔က ေတာင္ႀကီးက အသိဒကာမတစ္ဦးက gtalk ကေန ဦးဇင္းကို ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး

“ ေသာတပန္ဆိုတာဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္လဲ “ လို႔စေမးပါတယ္။

          ဦးဇင္းက-

“ ေသာတပန္မဟုတ္ပါဘူး ေသာတာပန္ပါ၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္ေလ…။ စင္ၾကယ္သူလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္၊

ကိေလသာေတြ စင္ၾကယ္တာပါ” ဆိုၿပီး အေျဖေပးလိုက္ေတာ့

“ ဒီေခတ္ ျဖစ္ႏိုင္ေသးသလား” တဲ့

“ တရားကို တကယ္မွန္မွန္ကန္ကန္ အားထုတ္ရင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဘုရားေဟာထားတာရွိပါတယ္” လို႔အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။

           “တပည့္ေတာ္တို႔က စီးပြားေရးမွာႏွစ္ျမဳပ္ထားရသူေတြဆိုေတာ့ အကုသိုလ္ေတြေတာ့ မကင္းႏိုင္ေသးဘူးေပါ့ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ ကုသိုလ္တရားေတြကိုေတာ့ မ်ားႏိုင္သမွ်မ်ားေအာင္ ႀကိဳးစားမွာပါ” တဲ့၊

          ဦးဇင္းက “ ကုသိုလ္တာမ်ားေအာင္ အားထုတ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အကုသိုလ္ေတြ ပါးေအာင္လည္း အားထုတ္ဖို႔ လိုအပ္ေသးတယ္ေလ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ေက်နပ္မႈနဲ႔ မေက်နပ္မႈ

(ကိုယ့္ဘဝကို ေက်နပ္ျပီး) မာန္တက္ခ်င္လာရင္ အထက္ေမာ့ၾကည့္။ မေက်နပ္ဘဲ စိတ္ပ်က္အားငယ္စိတ္ ဝင္လာရင္ ေအာက္ငံု႔ၾကည့္...တဲ့။

ဒီဆံုးမစာေလးဟာ ေက်နပ္မႈနဲ႔ မေက်နပ္မႈၾကား စိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာ ဘဝကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ ထိမိလွတဲ့ အဆိုအမိန္႔ လမ္းညႊန္ခ်က္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။

ဒီအဆိုအမိန္႔ေလးကို ဖတ္မိေတာ့ ေက်နပ္မႈနဲ႔ မေက်နပ္မႈေတြ မရွိရင္...ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔အတူ မေထရ္မတစ္ပါးရဲ့ ျဖစ္စဥ္ေလးက ရင္ထဲကိန္းဝပ္လာပါတယ္။

ဘြဲ႕ေတာ္ကေတာ့ သုမဂၤလမာတာေထရီတဲ့။

ဘိကၡဳမဟုတ္ပါဘူး၊ ဘိကၡဳနီမပါ။ နာမည္ႀကီး သာ၀တၳိၿမိဳ႕သူေပါ့။ လူ႔ဘ၀က အင္မတန္ဆင္းရဲပါတယ္။ သူအရြယ္ေရာက္လို႔ မိဘမ်ားက ၀ါးထီးလုပ္ကိုင္ၿပီး အသက္ေမြးသူအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသားနဲ႔ သားတစ္ေယာက္ထြန္းကားခဲ့တယ္။ နာမည္က သုမဂၤလ…တဲ့။