ေက်ာင္းတိုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
အဖိတ္ေန႔ ဥပုသ္ေန႔ဆို
သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြ
ဆံခ်ေခါင္းရိပ္ၾကပါတယ္။
ဆံခ်တဲ့အခါမွာ ေရွးေခတ္ကလို
သင္ဓုန္းဓားနဲ႔ မဟုတ္ပဲ ဂ်ဳတ္ဓားကို အစားထိုး
အသံုးျပဳၾကတယ္ေလ။
အဲဒီလို အဖိတ္ဥပုသ္ေန႔ဆို
စာဝါေတြ အားလပ္ေနတာမို႔
တစ္ခါတစ္ရံ ေပါက္တူး ေပါက္ျပားေတြနဲ႔
အာရာမ္စည္ပင္သာယာေရး
လုပ္အားေပးၾကရပါတယ္။
တစ္ခုေသာ ဥပုသ္ေန႔ရဲ့
လြဲေခ်ာ္မႈ အႀကီးစားတစ္ခုကို ခုထိမွတ္မိေနတုန္းပါ။
ျဖစ္ပံုက ဒီလို--
မိမိတို႔ ေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္က
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါးကို
ဘြဲ႔ေခၚၿပီး ဆရာေတာ္ လုပ္ခ်င္တာကို
ေအာ္မေျပာပဲ လက္ဟန္နဲ႔ပဲ ျပလိုက္တယ္၊
ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းထဲ ခဏဝင္သြားတယ္။
ကိုရင္ႀကီးက ဘယ္လို နားလည္သြားတယ္ မသိပါဘူး
ေပါက္ျပား တလက္ကို လက္မွာကိုင္ယူၿပီး
ဆရာေတာ္ဆီလာတာေပါ့။
ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းထဲကထြက္လာၿပီး
"ေဟ့ေကာင္ ဘာႀကီး ယူလာတာလဲ"
"ေပါက္ျပားပါဘုရား"
"မင့္ အဘ ငါ ေခါင္းရိပ္ဖို႔ ေခၚတာ
ဒီေပါက္ျပား ဘာလုပ္ရမွာတုန္း" လို႔မိန္႔ေတာ္မူမွ
ကိုရင္ႀကီးခဗ်ာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနဲထိန္းရပါသတဲ့။
ဆရာေတာ္မွာလည္း အီလည္လည္ႀကီး ခံစားသြားရမယ္ထင္ရဲ့။
ဂ်ဳတ္ဆြဲမႈနဲ႔ ေပါက္ျပားေပါက္မႈက
ခပ္ဆင္ဆင္လုပ္ရေတာ့ နားလည္မႈ လြဲသြားတာေပါ့။
ေလာကမွာ နားလည္မႈလြဲသြားရင္ အီလည္လည္ႀကီး ခံစားရတတ္တယ္
နားလည္ေအာင္ ၫႊန္ျပၿပီး နားလည္ေအာင္ ခံယူႏိုင္မွေတာ္ကာက်မယ္ေနာ္။
