ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ခန္း
အရွင္မဟာယသ
ေလာက၌
ရွိၾကေသာ အရာ၀တၳဳတုိ႔တြင္ အေကာင္းဟူသမွ်တုိ႔သည္ မၾကာခဏ ျပဳျပင္ေပးသူရွိမွသာ အေကာင္းဘ၀၌
အေတာ္ၾကာၾကာ ေနႏုိင္၏၊ ျပဳျပင္ေပးမည့္သူမ်ား မရွိလွ်င္ (သုိ႔မဟုတ္) ျပဳျပင္လုိၾကသူမ်ား
အားနည္းေနလွ်င္ မေကာင္းေသာ အတုအပေတြ ေပၚေပါက္လာ ၾကျမဲ ျဖစ္ေလရာ ေကာင္းေသာ အရာ၀တၳဳတုိ႔သည္
တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္ေလ၏၊ ဥပမာ…မိမိ ၀တ္ေနက် ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းေသာ အ၀တ္သည္ပင္
မၾကာခဏ ဖြပ္ေလွ်ာ္မေပးပါမူ ေဟာင္းႏြမ္းသျဖင့္ ပဲြလမ္းမ၀င္ႏုိင္ေတာ့သကဲ့သုိ႔တည္း။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ အရွင္မဟာ ကႆပစေသာ အရွင္တုိ႔သည္
အညစ္အေၾကး အနည္းငယ္ျဖစ္စက ဖြပ္ေလွ်ာ္ေပးခဲ့ၾကေသာ္လည္း အႏွစ္တစ္ရာေလာက္ ၾကာေသာအခါ ေ၀သာလီျပည္
၀ဇီၨတုိင္းသား ရဟန္းမ်ားေၾကာင့္ ဆယ္ပါးေသာ အျပစ္ အညစ္အေပ ေတြ႕ရျပန္သည္၊ ထုိဆယ္ပါးတြင္ လူအမ်ား နားလည္ႏုိင္ေလာက္ေသာ အျပစ္ကား
“ကပၸတိ ဇာတ႐ူပရဇတံ-ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေရႊ ေငြ အပ္၏”ဟူေသာ အယူ၀ါဒတည္း၊ ကာက႑ကျဗာဟၼဏ၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာ
ရဟႏၲာ အရွင္ယသသည္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရင္း ထုိ၀ဇီၨရဟန္းတုိ႔၏ သတင္းကုိ ၾကားေတာ္မူေလေသာ္“ဗုဒၶသာသနာေတာ္
ပ်က္စီးေနေၾကာင္းကုိ ၾကားရပါလ်က္ ေၾကာင့္ၾကမစုိက္ဘဲ ေနလုိ႔မေလ်ာ္ေခ်၊ ယခုပင္ ငါ သြား၍
အဓမၼ၀ါဒီမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းကာ ဓမၼအစစ္အမွန္ကုိ ျပမည္” ဤသုိ႔ ၾကံေတာ္မူကာ အာဇာနည္ဆင္ျမတ္ရတနာသည္
ရန္သူ ရွိရာကုိ မေရွာင္ကြင္းဘဲ အတင္းခ်င္းနင္းသကဲ့သုိ႔ အဓမၼ၀ါဒီအသင္း တုိ႔၏ စစ္တလင္းဟု
ဆုိထုိက္ရာ ေ၀သာလီျပည္သုိ႔သာလွ်င္ တစ္ပါး တည္း ႂကြ၍ ကူဋာဂါရသာလာ၌ သီတင္းသံုးပါသည္။
၀ဇီၨရဟန္းတုိ႔သည္
ဥပုသ္ေန႔၌ ခြက္ထဲ၌ ေရအျပည့္ ထည့္၍ သံဃာ့အလယ္ ခ်ၿပီးလွ်င္ လာလာသမွ် ဥပုသ္သည္တုိ႔ကုိ
“ဒကာတုိ႔ တစ္က်ပ္ျဖစ္ေစ, ငါးမူး ျဖစ္ေစ, တစ္မတ္ျဖစ္ေစ, တစ္ပဲျဖစ္ေစ တတ္ႏုိင္သမွ် ကုသုိလ္ပါ၀င္
ၾကပါ၊ ဒီေငြနဲ႔ အသံုးအေဆာင္ ပရိကၡရာမ်ားကုိ ၀ယ္ရပါလိမ့္မည္”ဟု ေျပာ၍ အလွဴခံၾကေလရာ အရွင္ယသသည္
ထုိ ေငြအလွဴခံမႈကုိ မအပ္ေၾကာင္း အလွဴမခံထုိက္ေၾကာင္း ကန္႔ကြက္ပါေသာ္လည္း ဥပုသ္သည္တုိ႔ကမူ
ထံုးစံျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထုိခြက္၌ တတ္အား သမွ် ထည့္ၾကေလေတာ့သည္၊ ထုိသုိ႔ အလွဴခံၿပီးေနာက္
ရသမွ်ကုိ ခဲြေ၀ၾကေသာအခါ အရွင္ယသအတြက္လည္း တစ္ပံုထား၍ အရွင္ ယသအား “ဒီေငြဟာ အရွင္ဘုရားဖုိ႔ပဲ”
ဟု ေျပာေလေသာ္… “တပည့္ေတာ္ ေငြမရွိပါ၊ ေငြကုိ တပည့္ေတာ္ မသာယာပါ”ဟု ျငင္းပယ္ေလသည္၊
ထုိအခါ ၀ဇီၨရဟန္းတုိ႔ စည္းေ၀းၾက၍ “ငါ့ရွင္တုိ႔ ယသမေထရ္ဟာ သဒၶါတရားရွိေသာ ဒကာတုိ႔ကုိ
သဒၶါတရား ပ်က္ေအာင္ ျပဳတယ္၊ ယခု ယသကုိ ပဋိသာရဏီယကံ ျပဳၾကစုိ႔”ဟု တုိင္ပင္ၾကၿပီးလွ်င္
အရွင္ယသမေထရ္ကုိ ကံျပဳၾကေလေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ “ေရမ်ား
ေရႏုိင္, မီးမ်ား မီးႏုိင္” ဆုိသည့္အတုိင္း
ဓမၼ၀ါဒီ လဇီၨသူေတာ္စင္ျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ ကုိပင္ အဓမၼ၀ါဒီ အလဇီၨေတြက အမ်ား၏အားျဖင့္
ဖိလုိက္ၾကျခင္း ပင္တည္း၊ “ပဋိသာရဏီယကံ”ဆုိသည္မွာ ထုိပုဂိၢဳလ္က ေျပာလုိက္ ေသာ ဒကာမ်ားကုိ
ျပန္၍ မိမိအေျပာမွားေၾကာင္း ေတာင္းပန္ ရေသာကံတည္း၊ ထုိကံမ်ဳိး အျပဳခံရသူသည္ ဒကာမ်ားထံတြင္
ေတာင္းပန္ရ၏၊ ထုိသုိ႔ ေတာင္းပန္ရာ၌ ဒကာမ်ားက မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနေသးလွ်င္ ကူညီ၍ ေတာင္းပန္ေပးဖုိ႔ရာ
အေဖာ္တစ္ပါးကို လည္း ေပးရသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရွင္ယသသည္ သူတုိ႔၏ ကံျပဳျခင္း ကုိ သေဘာက်၏၊
ဘာ့ေၾကာင့္နည္း၊ ထုိသုိ႔ ကံျပဳမွ ရွင္းလင္း ေျပာျပခြင့္ ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
အရွင္ယသ ဒကာမ်ားထံ ႂကြပံု
အရွင္ယသသည္
အေဖာ္ရဟန္းတစ္ပါးႏွင့္အတူ ေ၀သာလီၿမိဳ႕သုိ႔ ၀င္၍
ဥပါသကာမ်ားကုိ ေျပာသည္မွာ “ဥပါသကာတုိ႔ … ဘုန္းႀကီးက မတရားမႈကုိ “မတရားပါ”ဟုလည္းေကာင္း,
၀ိနည္းေတာ္ ႏွင့္ မညီေသာ အရာကုိ “၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္ မညီပါ”ဟုလည္းေကာင္း ေျပာဆုိသည္ကုိပင္
အသင္ ဒကာတုိ႔ကုိ ဆဲရာေရာက္၍ အၾကည္ညိဳ ပ်က္ေအာင္ လုပ္သတဲ့၊ ဒါ့ေၾကာင့္ “ဘုန္းႀကီး ေျပာေနတာက
မွားသလား, ဒကာတုိ႔ ကုိယ္ေတာ္ေတြ ျပဳလုပ္ေနၾကတာက မွားသလား” ဆုိတာ နားရွင္းေအာင္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏
တရားကုိ ေျပာျပမယ္။ [တရားေတာ္ကုိ အက်ဥ္းျပသည္။]
ဘိကၡဳတုိ႔… လ, ေနတုိ႔မွာ အညစ္အေၾကး ေလးမ်ိဳး ရွိ၏၊ ထုိ အညစ္အေၾကးမ်ားႏွင့္
ေတြ႕ၾကံဳေနရေသာ လ, ေနတုိ႔သည္ မထြန္း လင္းႏုိင္, မေတာက္ပႏုိင္, မတင့္တယ္ႏုိင္ကုန္၊ ေလးမ်ိဳးဆုိသည္မွာ
တိမ္တုိက္, ဆီးႏွင္း, ျမဴခုိး, (ငပုပ္ဟု ေခၚရေသာ) ရာဟု၊ ဘိကၡဳတုိ႔-ထုိ႔အတူပင္ ရဟန္းမ်ား၌လည္း
အညစ္အေၾကး ေလးမ်ိဳး ရွိသည္၊ ထုိေလးမ်ိဳးတုိ႔ျဖင့္ ညစ္ႏြမ္းေနေသာ ရဟန္းမ်ားသည္ ရဟန္းအရွိန္
အ၀ါ ကင္း၍ တင့္တယ္ေတာက္ပျခင္း မရွိႏုိင္ၾက၊ ေလးမ်ိဳးဟူသည္ မွာ… ေသရည္အရက္ေသာက္ျခင္း,
ေမထုန္မွီ၀ဲျခင္း, ေရႊ ေငြ အလွဴခံျခင္း, (လွဴသည္ကုိ လက္ခံျခင္း), မိစၦာဇီ၀ျဖင့္ အသက္
ေမြးျခင္းတည္း။
ဤသုိ႔ “ေငြအလွဴခံျခင္းသည္ ၀ိနည္းႏွင့္မညီပါ”ဟု ေျပာမိေသာ ဘုန္းႀကီးက
ေငြလွဴေသာ အသင္ ဒကာတုိ႔ကုိ ဆဲေရးရာေရာက္သတဲ့၊ အၾကည္ညိဳ ပ်က္ေအာင္, သဒၶါတရား ပ်က္ေအာင္
လုပ္သတဲ့၊ ဒီကိစၥနဲ႔စပ္ၿပီး ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္တုန္းက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ၀တၳဳတစ္ခုကုိ ေျပာျပဦးမည္၊
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူစဥ္ စကားတစ္ခု ျဖစ္သည္၊ တခ်ိဳ႕က
“ဗုဒၶသာ၀ကျဖစ္ ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ေရႊ ေငြကုိ သာယာ ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ ေရႊ ေငြကုိ အလွဴခံၾကတယ္”ဟု
ေျပာတယ္၊ ထုိအခါ “မဏိစူဠက” အမည္ရွိေသာ စစ္သူႀကီးက “ဒီလုိ မေျပာၾကပါနဲ႔၊ ရဟန္းေတာ္ မ်ားမွာ
ေရႊ ေငြ မအပ္ပါ၊ ေရႊ ေငြကုိ မသာယာၾကပါ၊ အလွဴမခံၾကပါ” ဟု ကန္႔ကြက္တယ္၊ ထုိအစည္းအေ၀း
ၿပီးၿပီးေနာက္ ထုိစစ္သူႀကီး သည္ ဗုဒၶအထံေတာ္သုိ႔ လာ၍ မိမိ ေျပာအပ္ခဲ့ေသာ စကား၏ အမွားအမွန္ကုိ
ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ “ေျပာခဲ့တာေတြ အားလံုး မွန္ေၾကာင္း” မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္…
“ေရႊ ေငြ အပ္စပ္သူမွာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးလံုး အပ္စပ္၏၊ “ေရႊေငြ အပ္တယ္ဆုိတဲ့
တရားကုိ ရဟန္းတရား မဟုတ္ဘူး”လုိ႔မွတ္၊ ေရႊေငြ ကုိေတာင္ ကုိယ္ပုိင္ ခံယူသံုးစဲြ သိမ္းဆည္းထားေကာင္းလွ်င္
မိန္းမ လည္း ယူေကာင္းမွာပဲ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိ၏၊ (ေရႊေငြ အလွဴမခံရ ေပမယ့္ ေနသာထုိင္သာရွိေအာင္)
“ေက်ာင္းမုိးဖုိ႔ သက္ငယ္ျမက္ လုိလွ်င္ ထုိျမက္ကုိေတာ့ အိမ္အနီးအပါးသြား၍ ဆြမ္းရပ္သလုိ
ရပ္ၿပီး အလွဴခံေကာင္းပါရဲ႕၊ သစ္သား လုိလွ်င္ သစ္သားတုိက္ဖုိ႔၊ လွည္းလုိလွ်င္, လုပ္ကုိင္ေပးမည့္
ေယာက္်ားလုိလွ်င္ သြား၍ ရပ္ကာ (ဘာအလုိရွိပါသလဲဘုရား-ေမးလွ်င္) မိမိအလုိရွိတာကုိ ေျပာေကာင္း
ပါရဲ႕”ဟု ငါဘုရား ေဟာပါသည္၊ “ေရႊေငြကုိကား ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ကုိယ္ပုိင္ထားေကာင္း ရွာေဖြေကာင္းသည္”ဟု
မေဟာပါ၊ ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူဖူးသည္။
ဤသုိ႔ ဗုဒၶတရားေတာ္အတုိင္း လုိက္၍ေျပာေလ့ရွိေသာ ငါ့ ကုိပင္ အသင္ဒကာတုိ႔
ဆရာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက “ဒကာတုိ႔ကုိ ဆဲတယ္၊ သဒၶါတရားပ်က္ေအာင္ လုပ္တယ္”လုိ႔ ေျပာေနၾကတယ္ဟု
အရွင္ယသက မိန္႔ေတာ္မူရာ အားလံုးဒကာေတြသည္ အစစ္မွန္ကုိ နားလည္ၾက၍ “အရွင္မဟာယသ တစ္ပါးသာ
ရဟန္းေတာ္အစစ္ ရွိပါေတာ့တယ္၊ တျခား ကုိယ္ေတာ္ေတြ ရဟန္း မဟုတ္ၾကေတာ့ပါ” ဟု ေျပာဆုိကာ
အရွင္ယသကုိ ေ၀သာလီျပည္မွာ အျမဲသီတင္းသံုး ဖုိ႔ရာ ပင့္ေလွ်ာက္ၾကေတာ့သည္၊ သုိ႔ေသာ္ အရွင္ယသကား
ထုိ ကိစၥႏွင့္ စပ္၍ သာသနာျပဳရန္ အမ်ားးအျပား ရွိေနေသးေသာ ေၾကာင့္ (ေနမည္-မေနဘူး) မိန္႔ေတာ္မမူဘဲ
ေက်ာင္းသုိ႔ ျပန္ႂကြ ေလသည္။
