ဘာသာေသြး အပိုင္း (၃၈) ေနာက္ဘ၀မရွိဟုယူသူ ႏွစ္ဖက္႐ႈံး

ေနာက္ဘ၀မရွိဟုယူသူ ႏွစ္ဖက္႐ႈံး

ဘယ္ကိစၥမ်ဳိးမဆုိ မိိမိစိတ္မွာ ႏွစ္ခုျဖစ္ေနလွ်င္ မမွားႏုိင္ေသာ  လမ္းကုိ လုိက္ရပါသည္၊ ဘာသာျခားတစ္ခ်ဳိ႕က “ေနာက္ဘ၀မရွိ”ဟု  ဆုိ၏၊ ဗုဒၶဘာသာက ““ေနာက္ဘ၀ရွိ၏””ဟုဆုိ၏၊

““ေနာက္ဘ၀မရွိ””ဟု ယူသူတုိ႔သည္ မိမိကုိယ္ကုိေစာင့္စည္းထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔ အေရးမၾကီးေတာ့ပါ၊ လူခ်င္း ဆက္ဆံရာ၀ယ္ အဆင္မေျပမည္စုုိးေသာေၾကာင့္သာ ေစာင့္စည္းဖုိ႔ လုိပါသည္၊ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိသူ႔မွာ ဗုဒၶတရားေတာ္အရ ဒုစ႐ုိက္ မေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေရွာင္ဖုိ႔လည္း အေရးမၾကီးေတာ့ပါ၊ ယခုဘ၀မွာလည္း လူတစ္ပါးက ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေကာင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မည္၊

ထုိသုိ႔ အယူရွိသူေတြ လူမ်ားစု ျဖစ္ေနပါမူ ထုိသူတုိ႔ မ်ားေသာေနရာသည္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေနခြင့္ရေတာ့မည္ မထင္ ပါ၊ တစ္ဖန္ သူတုိ႔ယူဆသည့္အတိုိင္း ေနာက္ဘ၀မရွိတာမွန္လွ်င္ ခံသာပါေသး၏၊

အကယ္၍ ေနာက္ဘ၀ရွိခဲ့လွ်င္သူတုိ႔၏ ယခုဘ၀ အကုသုိလ္ ကံသည္ မေကာင္းက်ဳိးေပး၍ ကုန္ႏုိင္ရန္ မရွိေတာ့ပါ၊ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္“ေနာက္ဘ၀မရွိ” ဟူေသာ အယူေၾကာင့္ ခုဘ၀လည္း ႐ႈံး” ေနာက္ဘ၀ လည္း႐ႈံး ႏွစ္ဖက္႐ႈံး ႐ႈံးဖုိ႔သာ ရွိပါေတာ့သည္။

ေနာက္ဘ၀အရွိဟုယူသူူ ႏွစ္ဖက္အက်ဳိးရ

ေနာက္ဘ၀ရွိ၏ဟု ယူဆသူကား ေနာက္ဘ၀ျဖစ္မည့္ မေကာင္း က်ဳိး ေၾကာက္၍ ယခုဘ၀၌ ေစာင့္စည္း၏၊ ေစာင့္စည္းေသာေၾကာင့္ လူေကာင္းသူေကာင္း ျဖစ္၏၊ ယူဆသည့္အတုိင္း ေနာက္ဘ၀မရွိေစကာမူ ဤဘ၀၌ လူေကာင္း သူေကာင္း ျဖစ္ရျခင္းကား အျမတ္ရပါျပီ၊ အကယ္၍ ေနာက္ဘ၀ရွိတာ မွန္လွ်င္ကား ျပဳထားေသာ သုစ႐ုိက္ကုသုုိလ္ ကံေၾကာင့္ ေကာင္းရာဘ၀သို႔သာ ေရာက္ဖုိ႔ရွိပါေတာ့သည္၊

ထုိ႔ေၾကာင့္ “ေနာက္ဘ၀ရွိ၏” ဟူေသာအယူသည္ ယခုလည္းေကင္း, ေနာင္လည္း ေကာင္းသျဖင့္ ႏွစ္ဖက္ေကာင္း ေကာင္းေသာအယူ ျဖစ္ရကား စိတ္ထဲ၌ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္လွ်င္ “ေနာက္ဘ၀ရွိ၏” ဟူေသာ ယူျခင္းသာ မမွား ႏုိင္ေသာအယူ ျဖစ္ပါသည္။

အမ်ဳိးသား သူေတာ္ေကာင္းမ်ား

ယခုအခါ ေရွးေရွး ဘ၀မ်ားစြာက ပါရမီျဖည့္ခဲ့ဖူးေသာ ပညာတတ္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ တစ္ရာ တစ္ေယာက္, တစ္ေထာင္ တစ္ေယာက္ ဆုိသလုိ ရွိတတ္ပါေသး၏၊ ထုိသူသည္ ေခတ္အလုိက္ ပညာကုိသင္၍ တတ္ေျမာက္ေသာ္လည္း လူ႔ထုံစံအတုိင္း အိမ္ေထာင္ျပဳလုိေသာ စိတ္ ဆႏၵကား နည္းပါးပါလိမ့္မည္၊

ထုိကဲ့သုုိ႔ေသာ အမ်ဳိးသားေကာင္းမ်ား  ရွိလွ်င္ ဤသာသနာေဘာင္သုို႔ ၀င္၍ အမ်ဳိးဘာသာအက်ဳိးကုိ ေဆာင္ လွည့္ပါေလာ၊ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွ စ၍ ဤသာသနာေတာ္ကုိ မ်ားစြာေသာ မင္းညီမင္းသားႏွင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားတုိ႔ ေဆာင္လာခဲ့ေၾကာင္း  သိဖုိ႔ရာ သာသနာ၀င္ အစဥ္အဆက္ကုိ ေရးသားခဲ့ပါသည္၊ ျပန္၍ ၾကည့္ၾကပါ၊

ေခတ္ပညာတတ္ျပီးသူသည္ ဘုရားတရားေတာ္ (ပိဋက)  သက္သက္ကုိသာ ဆရာေကာင္းႏွင့္ သင္ပါမူ ႏွစ္မ်ားစြာ မၾကာဘဲ      အဘိဓမၼာႏွင့္တကြ တတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါသည္၊ ထုိသုိ႔ ပိဋကသင္ယူေနစဥ္ ဘာသႏၲရ သင္လုိေသာ စာခ်ပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိလည္း ဣေျႏၵရရႏွင့္ မိမိက သင္ျပႏုိင္ပါေသးသည္၊

မိမိတစ္ေယာက္က သာသနာ့က်က္သေရ ေဆာင္ ေနတာ ျမင္လွ်င္ အလားတူ အမ်ဳိးေကာင္းသားလူငယ္မ်ားလည္း “သာ သနာ့တာ၀န္ကုိေဆာင္လ်က္ ပါရမီ ျဖည့္ကာ ဤ တစ္သက္တာ အခ်ိန္အခါကုိ ေကာင္းေသာ လြန္ျခင္းျဖင့္ လြန္သြားႏိုင္သည္”ဟု သေဘာ ေပါက္ၾကပါလိမ့္မည္၊

ဤနည္းအားျဖင့္ သာသနာေတာ္သည္ ေခတ္ပညာတတ္ အမ်ဳိးသားတုိ႔၏ ပါရမီျဖည့္၍ ေပ်ာ္ေမြ႕ရာလည္း ျဖစ္, ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အားကုိးရာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။