ဘာသာေသြး အပိုင္း (၄၇) မိမိေက်ာင္းတိုက္ ျပဳျပင္ပုံ

မိမိေက်ာင္းတိုက္ ျပဳျပင္ပုံ

၁။ မိမိ၏ ေက်ာင္းတိုက္၀ယ္ ဆရာ မိဘစေသာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပုဂၢဳိလ္တို႔က လိုက္ပို႔ အပ္ႏွံသူကိုသာ, သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္းတြင္း၌ နဂိုက သိၿပီးေသာ အာမခံ ရွိသူကိုသာ လက္ခံပါသည္၊ အမ်ားအားျဖင့္ ေျပာဆို ျပဳျပင္၍ ရေလာက္ေသာ သာမေဏငယ္မ်ားကိုသာ လြယ္လြယ္ကူကူ လက္ခံပါသည္။

၂။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏ သပိတ္ သကၤန္းစေသာ အသုံးအေဆာင္မ်ားကို ၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္ အညီျဖစ္ေအာင္ သာမန္မွ်သာ ေရွးကသတိေပးခဲ့ေသာ္ လည္း တိုးခ်ဲ႕ ျပဳျပင္လိုေသာ ယခုအခ်ိန္မွာ (ဂဏန္းသခ်ၤာ ဘာသႏၲရ တို႔ကို တြဲဖက္သင္ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္) သာ၍ တင္းၾကပ္စြာ စီစစ္ေနပါသည္၊ [၀ိနည္းႏွင့္ မအပ္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ ၀ယ္လာေသာ ပစၥည္းတစ္ခုသည္ ကိုင္တိုင္း ကိုင္တိုင္း အာပတ္တစ္ခု ထပ္၍ သင့္ပါသည္။

၃။အာမခံပုဂၢဳိလ္သည္ ေရာက္ခါစပုဂၢဳိ္လ္၏ သကၤန္းကို အေရာင္ရင့္ေအာင္ ဆိုးေပးရပါသည္၊ သကၤန္း၀တ္ပုံ, စားပုံ, ဆရာသမား ဆည္းကပ္ပုံ, ကိုယ္ထက္ ႀကီးသူကို ႐ုိေသေလးစားရပုံ, စကားေျပာပုံ, သကၤန္း႐ုံပုံ, ဆြမ္းခံသြားပုံ, စာအံပုံႏွင့္တကြ အယုတ္ဆုံး ကုဋိတက္ပုံကိုပါ တာ၀န္ယူ၍ သင္ျပရပါသည္။ [ ဤတိုက္၌ ကုဋိ (က်င္ႀကီးအိမ္) ၀ယ္ ကႏုတံေခၚ တုတ္တံ မရွိပါ၊ ဆပ္ျပာႏွင့္ ေရကိုသာ မ်ားမ်ားသုံးရပါသည္၊]

၄။ အာမခံပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိတာ၀န္ရွိသူ၏ က်န္းမားေရးႏွင့္ စာသင္ေရးကို အထူးတာ၀န္ယူရပါသည္။ [မိမိ စာခ်ေပးႏိုင္လွ်င္ စာခ်ေပး၍, စာမခ်ႏိုင္လွ်င္ စာခ်ေပးမည့္ပုဂၢဳိလ္အထံ လိုက္နာဖို႔ ညႊန္ျပေသာအားျဖင့္ စာသင္မႈကို တာ၀န္ယူရပါသည္။]

၅။ ခရီးသြားေသာအခါ သကၤန္း႐ုံဖို႔, သပိတ္ယူသြားဖို႔, ေငြမကိုုင္ဖို႔ သတိေပးပါသည္၊ သို႔ေသာ္ ပင္ကို သဒၶါတရား ေကာင္းသူတခ်ဳိ႕သာ သတိေပးတိုင္း ျပဳက်င့္၍ သဒၶါတရား နည္းေသာ စာသင္သားတို႔ကား မ်က္ကြယ္ေရာက္လွ်င္ ထိုအတိုင္း မျပဳက်င့္ၾကပါ။

၆။ပြဲၾကည့္ျခင္း, ေက်ာင္းတြင္း၌လည္းေကာင္း, ကပၸိယ ရႏိုင္ပါလွ်က္ ေက်ာင္းျပင္၌လည္းေကာင္း ေငြကိုင္ျခင္းသည္ တိုက္မွ ႏွင္ထုတ္ ႏိုင္ေသာ အျပစ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ [တစ္ရံတစ္ခါ ကပိၸယ မရႏိုင္၍ ခရီးသြားရင္း ေငြကိုင္ျခင္းကို ၀ိနည္းက ပညတ္ထားေသာ္လည္း ႏွင္၍ မထုတ္ႏိုင္သည္မွာ ေငြမကိုင္သည့္ ပုဂၢဳိလ္က နည္းပါးေသးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။]

၇။ မိမိ၏ အိပ္ရာ ေနရာ အ၀တ္ သကၤန္းမ်ားကို သန္႔ရွင္းစြာထား၍ မိမိတို႔၏ေနရာ ေက်ာင္း၏ အနီးဥပစာကိုလည္း ထိုက္တန္သမွ် သန္႔ရွင္းေစရပါသည္၊ ဥပုသ္ေန႔မတိုင္မီ အဖိတ္ေန႔၌ မိမိေနရာေက်ာင္း ကို အထူးသန္႔ရွင္းေစ၍ ဥပုသ္ေန႔၌ နံနက္ဆြမ္း စားအၿပီးတြင္ (ေဆာင္း အခါမဟုတ္လွ်င္) တစ္တိုက္လုံး ေရဖ်န္း၍ တံျမက္လွည္းရပါသည္။

၈။ ညဥ့္အခါ ေန၀င္ဘာသာအခ်ိန္၌ ဘုရား၀တ္တက္ၾကပါသည္၊ (ဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ ဘုရားရွိခိုး, သုတၱန္ပါဠိေတာ္, ပါတိေမာက္, ပရိတ္စ သည္တို႔ကို အလွည့္က် ရြတ္ျခင္းကို ဆိုသည္၊) ထို႔ေနာက္ စာည၀ါ ခ်တန္ ခ်ၾကသည္၊ (၈)နာရီ ခြဲေလာက္အခ်ိန္၌ တုံးကေလး ေခါက္၍ စာအံတိတ္ေစၿပီးလွ်င္ ပစၥ၀ကၡဏာဆင္ျခင္မႈ, ေမတၱာပြားမႈ, ဗုဒၶါႏုႆတိပြားမႈစေသာ အလိုရွိရာပြားမႈကို နာရီ၀က္ခန္႔ ျပဳၾကရပါသည္ [သဒၶါတရားရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား မွန္မွန္ျပဳၾက၍ အေခ်ာင္သမားတို႔ကား ျပဳၾကမည္ မဟုတ္ပါ၊ သို႔ရာတြင္ စကားမေျပာရ, တိတ္ဆိတ္စြာ ေနၾကရ ပါသည္၊] ထို႔ေနာက္ (၉)နာရီေလာက္ တုံးကေလးေခါက္၍ အေညာင္း အညာ ေျဖၿပီးလွ်င္ အိပ္ရာ ၀င္ၾကရပါသည္၊ ေနာက္ထပ္ စာမအံရပါ။

၉။ နံနက္ေစာေစာ တံုးႀကီးေခါက္လွ်င္ (အလြန္ငယ္သူမွတစ္ပါး က်န္းမာလွ်င္) အားလံုးထၾကရ၏၊ ထၿပီးလွ်င္ (ေလထမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ စုေပါင္း၍ဘုရားရွိခိုးမႈ မျပဳဘဲ) ပစၥ၀ကၡဏာဆင္ျခင္မႈ, ေမတၱာ, ဗုဒၶါႏုႆတိ စသည္ ပြားမ်ားမႈကို (မအိပ္မီ အတိုင္း) ျပဳၾကရပါသည္။

၁၀။ အ႐ုဏ္တတ္ေသာအခါ သံေခ်ာင္းေခါက္၍ နံနက္ဆြမ္းစားၾကရပါသည္၊ ထို႔ေနာက္ တံုးကေလးေခါက္၍ တစ္ေနရာ၌ အားလံုးစုၿပီးေသာအခါ (စာျမင္ရေလာက္ေအာင္) မလင္းေသးခင္ မိမိအနားမွာ တရားစာကို ေခတၱရြတ္၍ တစ္ရံတစ္ခါငယ္ရြယ္သူမ်ား အတြက္ စာကို အနည္းငယ္ ေျပာပါသည္၊ တစ္ရံတစ္ခါ ေက်ာင္းႏွင့္စပ္၍ သတိေပးစရာ, အျပစ္တင္စရာ, ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ စသည္မ်ားကို ေျပာပါသည္၊ ထို႔ေနာက္ စာျမင္ရေသာအခါ ငယ္ရြယ္သူမ်ား ဘုရားေရွ႕ေတာ္သြား၍ စာရြတ္ၾက, ေက်ာင္း ပတ္၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းၾကစဥ္ စာအထက္တန္း ေရာက္သူမ်ားအား စာခ်ပါသည္။

၁၁။ ထိုသို႔ စာခ်ၿပီးခ်ိန္ႏွင့္ ေနစာအတြက္ ဆြမ္းခံခ်ိန္သည္ အံကိုက္ က်ေစၿမဲ ျဖစ္သည္၊ ဆြမ္းခံခ်ိန္မွ စ၍ မိမိသည္ စာေရးစာျပင္မႈကို ျပဳၿမဲ ျဖစ္၏၊ ဆြမ္းခံျပန္လာေသာအခါ စာခ်ဘုန္းႀကီးမ်ား စာခ်ၾက၏၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ စာခ်ၿပီးေသာအခါ ေန႔ဆြမ္းစားခ်ိန္ႏွင့္ နီးကပ္သြားေလသည္၊ ဆြမ္းစားေသာအခါ တစ္တိုက္လံုး စု၍ ဆြမ္းစားေက်ာင္း၌ စားၾကပါသည္။ [အဖိတ္ေန႔ ေန႔တစ္၀က္ႏွင့္ ဥပုသ္ေန႔၌ အ၀တ္ဖြတ္, ဦးေခါင္းရိတ္, သကၤန္းဆိုး ကိစၥမ်ားေၾကာင့္ စာခ်စာတက္ကိစၥမ်ားကို ရပ္နားေစပါသည္။]

၁၂။ ထိုသံဃာမ်ားသည္ ပဲျပဳတ္, ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေန႔စဥ္နံနက္ဆြမ္း စားၾက၏၊ [ဆြမ္းကို ရွင္သာမေဏႀကီးမ်ား ခ်က္၍, ဟင္းကို တာ၀န္ရွိေသာ ဥပါသိကာမ သီလရွင္တို႔ခ်က္ၾက၏၊ ေန႔ဆြမ္းအတြက္လည္း သင့္ေလ်ာ္ေသာ ဟင္းႏွစ္ခြက္ကို ခ်က္ေပးၾကရ၏၊ ေန႔ဆြမ္း စားေသာအခါ သာမေဏမ်ား က်ိဳေပးေသာ လက္ဖက္ရည္ ကိုလည္း ေသာက္ၾကရ၏၊ ညေနတိုင္းပင္ ေႏြအခါ မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္, ေဆာင္းအခါ မိုးအခါတို႔၌ ထန္းလ်က္ရည္ကို သံုးေဆာင္ၾကရ၏၊ မက်န္းမာေသာအခါ ေကာ္ဖီ, မုန္႔ကြ်တ္, ရွလပတ္ရည္, ဂလူးကို႔စ္ စသည္မ်ားကို ေဆးဆရာ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ရရွိၾကပါသည္။]

၁၃။ ယခုအခါ တာ၀န္ေပါ့ေသာနည္းကို စမ္းသပ္ေနပါသည္၊ နံနက္ဆြမ္းစားခ်ိန္၀ယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္မ်ားကို ယာဂုပ်စ္ပ်စ္ ေသာက္ေစ၍ ဆြမ္းခံျပန္လာေသာအခါ (ေရခ်ိဳးလိုလွ်င္ ခ်ိဳး၍) ဆာေသာအခ်ိန္က်မွ ဆြမ္းစားေစေသာနည္း ျဖစ္ပါသည္၊ ဆြမ္းပြဲႏွင့္ မစားရ၊ တစ္ပါးခ်င္း စီတန္း၍ စားရပါသည္၊ မွ်တေအာင္လည္း ေက်ာင္းဟင္းႏွစ္ခြက္ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္(ေရေႏြး) ရပါေသးသည္၊ ဤနည္းအားျဖင့္ က်န္းမာေရးလည္း ပို၍ ရမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။    ။ဤ (၁၃)နံပါတ္ ဆြမ္းစားနည္းသည္ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က နည္းလည္း ျဖစ္ပါသည္၊ ထိုေခတ္ကတခ်ိဳ႕က ယာဂုပင္မေသာက္ၾကပါ၊ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားလက္ထက္က ေယာဂီရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ဤနည္းအတိုင္း ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကပါသည္။ [သို႔ေသာ္ ညေနဆာတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ တာ၀န္ေလးမည္ စိုး၍ မဆာတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ဤနည္းအတိုင္း စားၾကဖို႔ရန္ ညႊန္ျပထားပါသည္။]