၂၁။ အဆင္းသာရွိ၊ အခ်င္းမရွိမူ၊
လူ၏အလယ္၊ မတင့္တယ္ဘိ။
* အဆင္းမရွိ၊ အခ်င္းရွိမူ၊
လူ၏အလယ္၊ လြန္တင့္တယ္၏။
* အဆင္းလည္းရွိ၊ အခ်င္းလည္းရွိမူ၊
လူ၏အလယ္၊ လြန္စြာတင့္တယ္၏။
၂၂။ စိတ္ေကာင္းရွိလွ်င္၊
လူေကာင္းပင္တည္း၊
* စိတ္ေကာင္းမရွိလွ်င္၊
လူမေကာင္းပင္တည္း၊
* လူေကာင္းျဖစ္လိုလွ်င္၊
စိတ္ကိုျပင္ရမည္။
၂၃။ သူ႕ဖို႔ မသိ၊ ကိုယ္႔ဖို႔သိ၊
ထိုသည့္သူကို၊ လူမိုက္ဆို။
* သူ႔ဖို႔လည္းသိ၊ ကိုယ္႔ဖို႔သိ၊
ထိုသည့္သူကို ပ႑ိဆို။
၂၄။ အႏွစ္မပါ၊ အကာျပည့္ထြား၊
ဆိုစကား၊
ရွည္ကားရွည္ဘိ၊ တန္ဖုိးမရွိ။
* အႏွစ္ျပည့္စြာ၊ အကာမဲ့ရွား၊ ဆိုစကား၊
တိုကားတို၏၊ တန္ဖုိးရွိ၏။
၂၅။ ေလာကီေလာကုတၱရာ
ပညာႏွစ္မ်ိဳးတတ္မွ၊ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္၏၊
* ပညာႏွစ္မ်ိဳး မတတ္မူ၊
လူျဖစ္ရက်ိဳး မနပ္ေခ်။
၂၆။ ေလာကုတ္ေလာကီ ႏွစ္လီပညာ
ဉာာဏ္အရာတြင္
* ငယ္ခါေလာကီ၊ ဉာာဏ္၌မွီေလာ့။
* ႀကီးျပီေလာကုတ္၊ ဉာာဏ္ခၽြန္းအုပ္ေလာ့။
၂၇။ ပညာ သမာ အာဘာ နတၳိ၊
ဆိုတုံဘိ၏။
* ငယ္သည့္အခါ ကီပညာကို၊
ခ်ိန္ခါမေရြး၊ ရွာေဖြေလ့ေလာ့။
* ႀကီးစဥ္အခါ၊ ၀ိပႆနာဟု၊
ပညာစုကို၊ ႐ႈၾကည့္ျမဲစြာ၊ အားခဲပါေလာ့။
၂၈။ ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလား၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမူ၊
ေနာက္ႏြားတစ္သုိက္၊
ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္၏။
* ေခါင္းေဆာင္ေရွ႕သြား၊ လမ္းေျဖာင့္သြားမူ၊
ငယ္သားေနာက္လိုက္၊
ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္၏။
၂၉။ ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလား၊ ေကြ႕ေကာက္သြားမူ၊
ေနာက္ႏြားတစ္သုိက္၊
ေကြ႕ေကာက္လိုက္၏။
* ေခါင္းေဆာင္ေရွ႕သြား၊
လမ္းေကာက္ သြားမူ၊
ငယ္သားေနာက္လိုက္၊
ေကြ႕ေကာက္လိုက္၏။
၃၀။ ေရႊသမင္ ဘယ္ကထြက္၊
မင္းႀကီးတာက ထြက္။
မိန္႔ႁမက္ထင္ရွား၊ ေရွးစကားေၾကာင့္၊
ျပဳထားစဥ္ဆက္၊ စည္းကမ္းခ်က္ကို၊
လူႀကီးထံမွ၊ မပ်က္ေစလင့္။
