အ၀ီစိငရဲ
(အ = မရွိ + ၀ီစိ = အၾကား) ထိုအ၀ီစိငရဲ၌ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားလည္း အၾကားမရွိ။ တစ္ငရဲလံုး၌
မီးလွ်ံခ်င္း ဆက္၍ေန၏။ ငရဲသတၱ၀ါခ်င္းလည္း အၾကားမရွိ။ ၀ါးက်ည္ေတာက္အတြင္း၌
မုန္ညင္းေစ့ကေလးေတြ ျပည့္က်ပ္ေနသကဲ့သို႔ သတၱ၀ါေတြ ျပည့္က်ပ္ညွပ္ေနေတာ့၏။
ဆင္းရဲဒုကၡသည္ အၾကားမရွိ၊ ဒုကၡမွ လြတ္ကင္း၍ ခ်မ္းသာခြင့္လံုး၀မရႏုိင္။ ဤသို႔
မီးလွ်ံ၊ သတၱ၀ါ၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ဤ ၃-မ်ိဳးတုိ႔ အၾကားမရွိေအာင္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ “အ၀ီစိငရဲ”ဟုေခၚ၏။
ဇာလာနံ သတၱာနံ ယတၳ၊ နတၳိ ဒုကၡႆ အႏၱရံ။
ဗာလာနံ နိ၀ါရသာ ေသာဟိ၊ အ၀ီစီတိ ပ၀ုစၥေတ။
ယတၳ နိရေယ-၊ ကံၾကမၼာရင္း ဖန္လာညွဥ္းက မကြင္းႏုိင္ေအာင္ အတင္းေဆာင္လ်က္
သြင္းေလွာင္ပိတ္ဆီး အၾကင္သို႔ေသာ ငရဲၾကီး၌၊
ဇာလာနံ- ၀ဲယာေရွ႕ေနာက္ အထက္ေအာက္မွ ထြင္းေဖာက္ထြက္သြား
မီးလွ်ံအမ်ားတို႔၏ လည္းေကာင္း၊
သတၱာနံ၊ က်ည္ေတာက္အတြင္း ႏွမ္းမုန္ညင္းသို႔ ျပည့္တင္းတင္းက်ပ္ေလွာင္
သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔၏လည္းေကာင္း၊
ဒုကၡႆ- ကိုယ္ေရာစိတ္မွာ မသက္သာေအာင္ ဆက္ကာႏွိပ္ႏွင္း
ဆင္းရဲျခင္း၏လည္းေကာင္း၊
အႏၱရံနတၳိ- တစ္မိနစ္မွ် မလစ္ရ၍ ေခတၱနားရန္ အၾကားမက်န္ေတာ့ေခ်၊
ဗာလာနံ- ကမၻာတုိက္ဖြား ငမိုက္သားတို႔၏၊
နိ၀ါေသာ- အျမဲမျပတ္ ေနထုိင္ရာအရပ္ျဖစ္ေသာ၊
ေသာဟိနိရေယာ- အကုသိုလ္ကံ အရင္းခံလ်က္ သယံဇာတ ထာ၀ရျဖင့္ ကာလၾကာျပီး
ထုိငရဲၾကီးကို၊
အ၀ီစီတိ- အ၀ီစိငရဲဟူ၍၊ ပ၀ုစၥေတ၊ ဗ်ဳပၸတ္အလုိက္
ရုပ္ဓာတ္ကိုက္ေအာင္ သမုိက္အပ္ေလေတာ့သတည္း။
