ငါလာစဥ္
ကဗ်ာဖြဲ႕လို႔၊ သာယာႏြဲ႕ေတးဆို၊
ခါခါကြဲ႕
အေရပိုသည္၊ ေအးေအးအို သီေၾကြး၊
တယုတယႏွင့္
ရွဳမဝ မ်ိဳမလို၊ ျပဳၾကသကို ပိုက္ေပြ႕ခ်ီလို႔ေထြး။
ငါ့သြားေတာ့
ဗ်ာမ်ားငိုသည္၊ အင္အားပ်ိဳခ်ိေႏွး၊
ဘိုကယို
မ်က္ရည္ေႏြးရယ္ႏွင့္၊ ခြဲခက္ေရးႀကံဳလာ၊
လာစဥ္ခါ
ခ်ိဳခ်ိဳၿပံဳးရယ္ႏွင့္၊ ငိုမဆံုး ျပန္သည့္ခ်ိန္ခါ။
ခရီးသြား
ဧည့္သည္ပါကို၊ လွည့္လည္ကာ စခန္းအဆက္ကိုလ၊
လွမ္းထြက္ရ
တစ္ခါဆံု၊ ခဏတာမွ်ႀကံဳ၊
ခ်ိဳခ်ိဳၿပံဳးႏွင့္
ငိုမဆံုးပံုဟာ၊ ထိုထိုအလံုးစံု အျပင္မွ်သာပါေလး။
သမုဒယစိတ္
ယိုဖိတ္လာလွ်င္၊ အငိုတိတ္စရာပင္ မရွိၿပီဘုေလး…။
(ေအာင္သေျပ)
♦♦ မဟာဂႏၶာ႐ံုမဟာနာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္၏
အေထြေထြမွတ္စု လက္ေရးမူ..မွ
