ေလာကမွာ လူမမာ သံုးမ်ိဳးရွိေၾကာင္း ဘုရားရွင္ ေဟာျပေတာ္မူထားပါတယ္။
၁။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူမမာေတြက သင့္ေတာ္တဲ့ အစားအေသာက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ေဆးဝါးဓာတ္စာနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးသူ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ေရာဂါမေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ လူမမာ တစ္မ်ိဳး
၂။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူမမာေတြက်ေတာ့ သင့္ေတာ္တဲ့ အစားအေသာက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ေဆးဝါးဓာတ္စာနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးသူ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ေရာဂါပ်ာက္ကင္းၿပီး က်န္းမာလာႏိုင္တဲ့ လူမမာ တစ္မ်ိဳး။
၃။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူမမာေတြက်ျပန္ေတာ့ သင့္ေတာ္တဲ့ အစားအေသာက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ေဆးဝါးဓာတ္စာနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးသူ ရမွသာလွ်င္ ေရာဂါပ်ာက္ကင္းႏိုင္ၿပီး မရလွ်င္ မေျပာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ လူမမာကတစ္မ်ိဳး ဆိုၿပီး သံုးမ်ိဳး ညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။
ဒီတတိယ လူမမကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အျခားေသာ လူမမာေတြကိုလည္း ျပဳစုရ လုပ္ေကၽြးရ ကုသရေတာ့တာပါပဲ။
ဒီလူမမာ သံုးမ်ိဳးရွိသလို ပုဂၢိဳလ္လည္း အုပ္စုခြဲရင္ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္တဲ့။
၁။ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္က ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ခြင့္နဲ႔ ျမတ္စြာဘုရာ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရာေတာ္ေတြကို နားၾကားခြင့္ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ အရိယာမဂ္ဆိုတဲ့ မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့ တရားေတာ္သို႔ မတက္ေရာက္ႏိုင္မည့္ပုဂၢိဳလ္တစ္မ်ိဳး
၂။ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္က ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ခြင့္နဲ႔ ျမတ္စြာဘုရာ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရာေတာ္ေတြကို နားၾကားခြင့္ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ အရိယာမဂ္ဆိုတဲ့ မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့ တရားေတာ္သို႔ တက္ေရာက္ႏိုင္မည့္ပုဂၢိဳလ္တစ္မ်ိဳး
၃။ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္က ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ခြင့္ရမွ၊ ႔ ျမတ္စြာဘုရာ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရာေတာ္ေတြကို နားၾကားခြင့္ရမွသာလွ်င္ အရိယာမဂ္ဆိုတဲ့ မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့ တရားေတာ္သို႔ တက္ေရာက္ႏိုင္မည့္ပုဂၢိဳလ္တစ္မ်ိဳး ဆိုၿပီး ပုဂၢိဳလ္သံုးမ်ိဳးရွိတယ္
ဒီတတိယပုဂၢိဳလ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး တစ္ပါးသူေတြကိုလည္း တရားေဟာထိုက္တယ္လို႔ ျမတ္ဗုဒၶညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။
ဒီပုဂၢိဳလ္ သံုးမ်ိဳးထဲ ပထမပုဂၢိဳလ္က ပဒပရမ ပုဂၢိဳလ္ကို ရည္ရြယ္ေတာ္မူတာပါ၊ ဒုတိယပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ဥဂၣတညဴ ၊ တတိယပုဂၢိဳလ္က ဝိပၪၥိတညဴပုဂၢိဳလ္ကို ရည္ရြယ္ေတာ္မူတာပါ၊ ေနယ်ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း တတိယပုဂၢိဳလ္ထဲမွာ အက်ံဳးဝင္တယ္လို႔ အ႒ကထာဆရာက ဖြင့္ျပပါတယ္။
ပဒပရမပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ-အႀကိမ္မ်ားစြာ နာၾကား၊ ရြတ္ဆိုေပမယ့္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေဆာင္ရြက္ ပို႔ခ်ေပမယ့္ အဲဒီဘဝမွာ မဂ္ဖိုလ္မရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကိုေျပာတာပါ။
အက်ဥ္းေဟာရံုနဲ႔ မဂ္ဖုိလ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ဥဂၣတညဴပုဂၢိဳလ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
အက်ဥ္းမက အက်ယ္ေဟာျပရံုနဲ႔ မဂ္ဖိုလ္ရသူမ်ိဳးကိုေတာ့ ဝိပၪၥိတညဴပုဂၢိဳလ္လို႔ေခၚပါတယ္။
မိတ္ေဆြေကာင္းမွီဝဲဆည္းကပ္ၿပီး ပါဠိေတာ္ေတြသင္ယူ အ႒ကထာေတြသင္ယူစသျဖင့္ အစဥ္အတိုင္း အားထုတ္လို႔ မဂ္ဖိုလ္တရားထူး ရရွိမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ေနယ်ပုဂၢိဳလ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အထူးေျပာစရာက ပဒပရမပုဂၢိဳလ္ကို တရားေဟာလို႔ ဒီဘဝဒီခႏၶာနဲ႔ တရားကို ထိုးထြင္းသိဖို႔ မစြမ္းႏိုင္ပါဘူး၊ သို႔ေသာ္လည္း ေနာင္အနာဂတ္ဘဝမွာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစဖို႔ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ အဆင္းေတာ္ကို ဖူးျမင္ခြင့္ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ တရားေတာ္ကို နာရသည္ျဖစ္ေစ မနာရသည္ျဖစ္ေစ တရားေတာ္ကို ထိုးထြင္းသိမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ မရရင္ ပိုၿပီး ထိုးထြင္းသိႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့၊ ဘုရားဖူးခြင့္ တရားနာခြင့္ေလး ရလိုက္ေတာ့ကား ေနာက္ေနာင္မွာ လ်င္ျမန္စြာ ထိုးထြင္းသိႏိုင္ခြင့္ေတြ ရရွိသြားၽႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း တရားေဟာဖို႔ မိန္႔ေတာ္မူတာပါ။
***အဂၤုတၱိဳရ္ ဂိလာနသုတ္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာကို ကိုးကားသည္။
