အခန္း-၂
ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ကံတည္းဟူေသာ ေလေပြေလ႐ူးတို႔သည္ ေဆာ္ျမဴးတိုက္ခတ္လ်က္၊ ထက္ရပ္ဝဠာ အဇတာအာကာသႀကီး တစ္ခုလံုးတို႔လည္း အဝိဇၨာတည္းဟူေသာ ျမဴမႈန္, ျမဴခိုးတို႔ျဖင့္ အုပ္ဖံုးလ်က္ သံသရာ တည္းဟူေသာ ေတာအုပ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို သိမ္းႀကံဳး၍ ၾကည့္လိုက္လ်င္ စတုသမုဌာန္ ႐ုပ္နာမ္ေခၚၾက ခႏၶာပဥၥကေတြ ျဖစ္ၾကေသာ ႐ြက္သစ္ကေလာင္း ႐ြက္ေဟာင္းကေၾကြ သခၤါေရဘိဇၨနဟုအနိစၥသေဘာတို႔ တေသာေသာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္, တသုတ္သုတ္ေၾကြ က်ၿပီး ေျမခေနၾကေလၿပီ---။
ရင့္ေရာ္ေၾကြက် ခႏၶာပဥၥက ႐ြက္ေဟာင္း ကေလးတို႔သည္လည္း၊ ကံတည္းဟူေသာ ေလေပြ-ေလ႐ူးတို႔၏ ပို႔ေဆာင္ ရာ-လူ႔, နတ္, ျဗဟၼာ, အထက္ဘံု႐ြာသို႕ တစ္ခါေရာက္၊ အပယ္ေလးဘံု ေအာက္ျပည္နယ္သို႔ တစ္ခါစံု၊ အဖံုဖံုပတ္ဝိုင္းဒုန္းစိုင္း ခါ မေန မနားဘဲ ေျပးလႊားက်င္လည္၍လည္း ေနခဲ့ေခ်ၿပီ။
သသို႔ေသာ္လည္း သံုးေလာက ဓမၼတာ သဘာဝတံတြာကို ေမ်ာ္ေတြးကာမၾကည့္၊ မိမိ၏ ဆႏၵအလို႐ွိရာ အရပ္ဌာန သို႕သြားလာၾကၿပီး ကာမဂုဏ္ငါးပါး အာ႐ံုတရား တည္းဟူေသာ ေတာç သမင္သားတို႔ကို ခံုတမင္မင္ç ခင္တမ်ားမ်ား စား လိုေသာ ေလာဘတဏွာç သမုဒယသစၥာမ်ားကို လက္ကိုင္ထားခါ သမင္႐ွာ ထြက္လာၾကသည့္ အႏၶ, ဗာလ, ဥမၼတၲကမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ လုဒၵကေခၚ မုဆိုးေက်ာ္သံုးဦးတို႔သည္လည္း ေျခဦးႏွင့္ဒူးတည့္ရာ မ်က္စိလည္လမ္းမွားလ်က္ တစ္ေတာင္တက္ တစ္ေတာဝင္ ၿမိဳင္ခြင္တလႊား အရမ္းသြားခါ ေနၾကစဥ္အခါ----
( အႏၶ ) သူငယ္ခ်င္းမ်ားတို႔---၊ မင္းတို႕, ငါတို႕ ကာမဂုဏ္သားသမင္ကို စားခ်င္လို႕ တစ္ေတာင္တက္ တစ္ေတာဝင္ သားသမင္ အ႐ွာထြက္ခဲ့ၾကေသာ္လဲ ဘယ္ဆီမွာမွ အႀကိဳက္မေတြ႕ရပါကလားကြယ့္။
( ဗာလ ) ေအးေပါ့ကြာ- သံသရာ ေတာႀကီးဂႏိုင္, ၿမိဳင္ႀကီးအထပ္ထပ္ ေျခရာမလပ္ေအာင္ ေက်ာ္ျဖတ္လွည့္လည္ ဘယ္လိုပဲ႐ွာႀကံစည္ေသာ္လဲ မိမိတို႔ရဲ႕ အလိုက် ဘယ္ေတာ့မွမရ႐ွိခဲ့ပါဘူး ကိုအႏၶရဲ႕။
( ဥမၼတၲက ) အင္း, ကာမဂုဏ္ငါးတန္ သားသမင္ရဲ႕ေျခရာခံၿပီး တစ္ေန႕က်ျပန္ေတာ့လဲ အလိုက် ကိုယ္ရႏိုး၊ တစ္ရက္ က်ျပန္ေတာ့လဲ အလိုက် ကိုယ္ရႏိုးႏွင့္ ေမ်ာ္ကိုးၿပီး လိုက္လာၾကတာ ေတာ္ေတာ္ပဲ ၾကာလွၿပီေကာကြာ။
( အႏၶ ) မင္းတို႕, ငါတို႕ကလဲ လိုတာလဲမရ၊ ရတာလဲမလိုနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို ျဖဳန္းေနၾကတာကိုးကြ။
( ဗာလ ) ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ၿမိဳင္ရဂံုထဲမွာ မ်က္စိလည္ လမ္းမွား၊ စမ္း တဝါးဝါးႏွင့္ ဘယ္စခန္းနဲ႕ ဘယ္လမ္း သြားရမည္ဆိုတာ မသိႏိုင္ေအာင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကၿပီဗ်---။
( ဥမၼတၲ ) ဘယ္လို ႀကံလို႔, ဘယ္လို ဖန္ၾကမတုန္း၊ Óဏ္တစ္မဟုတ္ႏွင့္ အႀကံထုတ္ၾကးစမ္းပါဦး ကိုယ့္လူတို႕ရဲ႕။
( အႏၶ ) ကဲေလ--- သြားရင္ တစ္တိုင္ç ထိုင္ရင္ ခဏဆိုမဟုတ္လား၊ သမင္ပဲရရ, လမ္းစပဲေတြ႕ေတြ႕ ေ႐ွ႕သို႔တစ္စခန္း ထလွမ္းၾကဦးစို႔လားဗ်---။
( ဗာလ ) ေကာင္းပါရဲ႕ေလ၊ ကိုအႏၶရဲ႕ စကားအရ ေ႐ွ႕သို႕မွန္းဆၿပီး တစ္စခန္းထ, လိုက္ၾကဦးစို႕။
ဤကဲ့သို႕ တိုင္ပင္ေျပာဆိုၾကၿပီးေနာက္ အႏၶ, ဗာလ, ဥမၼတၲကတို႕သည္ ဗံုေထာက္သံကိုဆို၍ သြားၾက ေလကုန္၏။
♣ ဗံုေထာက္သံ
၁။ ငါးအာ႐ံု သမင္သားကို
စားလို၍ လာခဲ့တယ္၊
သံသာရ ေတာၿမိဳင္လယ္မွာ
ထက္ဘံုနယ္ ခင္တန္း၊
ေအာက္ေလးဝ ပါယ္ေခ်ာင္လွ်ိဳမွာ
ေျခရာကို ထပ္လို႔ပင္ပန္း။ ။
၂။ ဘယ္, ဘယ္ဝယ္ လမ္းဌာန
မွန္းခါဆ, ေဖမျမင္၊
ျမန္းခါၾကြ ေျမအျပင္ဝယ္
ေန႔ရွည္ပင္ ရက္မ်ား၊
လနဲ႔ႏွစ္, သမၻာကုန္ေအာင္
ဓမၼတာဘံု လွည့္လည္လို႔သြား။ ။
၃။ ဘယ္ေနရာ တည္ဘူးကြယ့္
ေျခဦးနဲ႔ ဒူးတည့္ရာ၊
သြားရတဲ့ ေဖခမ်ာေတြမွာ
မေနသာႏိုင္ဘဲ၊
ဘယ္ေတာ့မွ မသက္သာတယ္
ခက္ဗ်ာပါ ဝိုင္းရန္က မစဲ။ ။
(ဗာလ) ကိုအႏၶေရ...ဗ်ိဳ႕အႏၶ, ခဏ ေနပါဦးဗ်၊ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ ေျပာရင္းဆိုရင္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ခရီးျပင္းႏွင္လာခဲ့တာ အခု ဘယ္ေနရာဌာန ဘယ္ေဒသကို ေရာက္ေနသလဲ၊ ေတာရိပ္ ေတာေျခေလးမ်ား ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်။
(အႏၶ) ေတာနက္ေလ ဆင္ေခ်းထူေလ၊ ညဥ့္နက္ေလ သန္းေခါင္တိုင္ေလဆိုတဲ့ စကားလို လမ္းစလဲ ရွာမေတြ႔၊ ေတာရိပ္ç ေတာေျခလဲ မွန္းဆလို႔မရေတာ့ဘူးကြ၊ ဘယ္လို လုပ္ၾကမတုန္း။
(ဥမၼတၲက) အဲေလဗ်ာ...ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ မသိနဲ႔နားမလည္၊ ေမာင္ကြယ္နဲ႔ ေမာင္ကန္းခ်ည္း စမ္းတစ္ဝါးဝါးနဲ႔ အရမ္းသြားေနလို႔ အေျခမလွဘူး၊ ထင္တာပဲဗ်ာ၊ အၾကံကေလးလဲ ထုတ္ၾကျပန္ဦးမွေပါ့။
(ဗာလ) အၾကံထုတ္ဆို ဒီလိုဗ်...၊ က်ဳပ္သေဘာအရ ေျပာရရင္ ဆင္ကန္းေတာတိုး သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ မသြားဘဲ ဒီေနရာ မွာဘဲ တစ္စခန္းရပ္ၿပီး ခရီးသြား, ခရီးလာ ေစာင့္ဆိုင္းကာေနရရင္ ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္က အၾကံေပးခ်င္ တာ ပဲဗ်ာ....။
(ဥမၼတၲက) ဟုတ္တယ္၊ ဒီအၾကံကို က်ဳပ္လဲ သေဘာတူတယ္ဗ်ိဳ႕။
(အႏၶ) ကဲ- ကဲ...ဒီေနရာ, ဒီစခန္း ဒီေတာတန္း ကေလးကပဲ ေခတၲနားၿပီး လူသြား, လူလာ ေစာင့္ၾက ေသးတာေပါ့၊ ဒီေတာစခန္းကေလးရဲ႕ အေျခအေန ၾကည့္ရတာသိပ္ေတာ့ မေခလွဘူးကြ။
(ဗာလ) ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕၊ စခန္းကေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သာယာစိုေျပပံုကို ေထာက္ေတာ့ နားေနၾကေသးတာ ေပါ့။
(အႏၶ) ေအးကြာ၊ တစ္ေန႔ၾကရင္ လမ္းျပမဲ့သူ ေပၚလာေကာင္းပါရဲ႕၊ အပန္းေျဖၾကဦးစိုု႔ကြယ့္။
အဲ- ဤကဲ့သို႔ အႏၶတို႔ သံုးေယာက္သားတို႔မွာ တိုင္ပင္ခါေျပာဆိုၿပီး မႏုႆတၲဒုလႅဘတည္းဟူေသာ ေတာစခန္းတြင္ အေမာ အပန္းေျဖ နားေနၾကမလကုန္၏။
♣♣ သလႅာဝတီေမာင္သီဟ၏ ဇာတ္လမ္းပမာေဒသနာမွ ♣
ဆက္ပါဦးမည္။
