သုဂေတာ
“သုဂေတာ” - ကုိုယ္တိုင္က်င့္ၿပီးေတာ့ ေပါက္ေရာက္သြားတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္မက်င့္ဘဲနဲ႔ ေဟာေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ ‘သုဂတ’ ဆိုတာ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ၿပီးသား
ပုဂၢိဳလ္ တစ္နည္အားျဖင့္ အက်ိဳးရွိတဲ့စကား၊ မွန္တဲ့စကား၊ သူမ်ားမႀကိဳက္ခ်င္ ေနပါေစ၊
အက်ိဳးရွိၿပီး မွန္ကန္တ့ဲ စကားဆုိရင္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာဆိုတယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္လည္းပဲ ‘သုဂတ’ ဆိုတာ “သုႏၵရံနိဗၺာနံ ဂစၦာတိ” ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရာက္တဲ့ေနရာကို လမ္းညႊန္မႈျပဳတယ္ဆိုတာ
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္မွ မေရာက္ဘူးတဲ့ သူမ်ားကို ပို႔ေပးတယ္ဆုိတာ ဟုတ္မ မဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
သြားၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရာက္တဲ့ေနရာကို ပို႔ေပးတာ၊ လမ္းညႊန္ေပးတာ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔
‘သုဂတ’ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လို႔ ဒီလိုအဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔
ဖြင့္ဆိုတာ ရွိတယ္ေနာ္။
ေနာက္တစ္ခုက “ေလာကဝိဒူ” တဲ့၊ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတာပဲ၊ ခုနကေျပာတဲ့
သတၱေလာက သခၤါရေလာက ၾသကာသေလာက - ေလာကရဲ႕ အေၾကာင္းကို ကုန္စင္ေအာင္ သိထားတယ္၊ ကုန္စင္ေအာင္သိထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေလာကအေၾကာင္း ေဟာႏိုင္တယ္။ လူေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္၊
သတၱေလာကဆိုတဲ့ သတၱဝါေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
ေအး - ဘယ္စိတ္ေတြေမြးရင္ ဘယ္လုိအက်ိဳးေတြေပးမယ္၊
ဘယ္ကိုေရာက္မယ္၊ ထိုသတၱဝါေတြ ေရာက္မယ့္ ဘံုေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကိုလည္း အကုန္သိႏိုင္တယ္
- ၾသကာသေလာက။
သခၤါရေလာကဆိုတာ အေၾကာင္းတရားေတြက
စုၿပီးေတာ့ ဖန္တီးထားတဲ့ သခၤါရေလာကရဲ႕ မၿမဲတဲ့ပံုေတြကိုလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိတယ္၊
ျမတ္စြာဘုရား မက်န္မၾကြင္းေအာင္ အကုန္လံုးသိတာ။
ေက်နပ္ေလာက္စရာ ေကာင္းတာက သိစရာမွန္သမွ်ကို
ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးက အကုန္လံုးသိတယ္၊ အဲဒါကို စာေပမွာ ဘယ္လိုေျပာတုန္းဆိုရင္ “ယာဝတကံ၊ ေဉယ်ံ၊ ယာဝတကံ
ဉာဏံ” တဲ့၊ သိစရာရွိသေလာက္ ဉာဏ္ႀကီးကလည္း
က်ယ္တယ္၊ ဉာဏ္ရဲ႕ အတိုင္းအတာက ရွိတယ္၊ သိစရာေတြက
အတိုင္းအတာအတိုင္း တစ္မိုင္ပတ္လည္ရွိရင္ ဉာဏ္ႀကီးကလည္း တစ္မိုင္ပတ္လည္ ရွိတယ္ေပါ့၊
ဒါကိုေျပာတာ၊ ဉာဏ္နဲ႔သိစရာ မၾကြင္းမက်န္၊ သိစရာေတြက တစ္မိုင္ပတ္လည္ရွိတယ္၊ ဉာဏ္ေလးက တစ္ထြာပတ္လည္ေလးေလာက္ဆို
ဘယ္ရမတုန္းေပါ့၊ ဘယ္ကုန္မွလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက်ေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး၊
အကုန္သိလိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ မက်န္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္၊ ဘာမွ မက်န္ဘူး၊ အဲဒီလို မက်န္ေအာင္သိတာ
ေလာကဝိဒူ။
ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေစာဒကတက္တယ္၊ ဘုရားရဲ႕ဉာဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “သဗၺညဳတဉာဏ္”
ဆိုတာ ရွိသလားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္တယ္၊ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကလည္း ေပၚထြက္လာေသးတယ္ေနာ္၊
တခိ်ဳ႕ကလည္း ေရာေယာင္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ စာေတြထဲမ်ာ ေရးၾကတာေတြ ရွိတယ္၊ “ဗုဒၶနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒ” လို႔ နာမည္တပ္ၿပီး အဲဒီထဲမွာ ကိုယ့္ဝါဒေတြ
ေရးတာေတြရွိေသးတယ္၊ အင္မတန္မွ သတိထားစရာေကာင္းတယ္ေပါ့။
အဲဒီထဲမွာ ဘယ္လိုေရးထားတုန္းဆိုရင္
ျမတ္စြာဘုရားက သူ႔ကိုယ္သူ “သဗၺညဳတဉာဏ္” ရွိတယ္လို႔ ဝန္မခံခဲ့ဘူးတဲ့၊
သူက refer လုပ္တဲ့ ညႊန္းတဲ့ သုတ္ေတြဟာ ဘာသုတ္ေတြတုန္း၊ အဲဒီ ညႊန္းတဲ့ သုတ္ေတြထဲမွာ
ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ရွိတုန္း ေသခ်ာဖတ္ပံုမရဘူး၊ အဲဒီထဲမွာ “သတတံ သမိတံ ဉာဏဒႆနံ ပစၥဳပ႒ိတံ
ေဟာတိ” အဲဒီစကားလံုးေလးေတြ ပါတယ္။
တျခား ဗုဒၶနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ အယူဝါဒရွိတဲ့
မာကၡလိေဂါသာလ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက သူတို႔မွာလည္း သဗၺညဳတဉာဏ္ရွိတယ္လို႔ ဝန္ခံၾကတယ္၊ သူတို႔ဝန္ခံတဲ့
သဗၺညဳတဉာဏ္က ဘယ္လို အမ်ိဳးအစားတုန္းဆိုရင္ “အိပ္ေနတုန္းျဖစ္ေစ ရပ္ေနတုန္းျဖစ္ေစ
သြားေနတုန္းျဖစ္ေစ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို သူ႔ဉာဏ္ကရွိေနတယ္” အဲဒီစကားလံုးကို သတိထားရမယ္။ present ဆိုတာ ထာဝရ အၿမဲရွိတယ္ဆိုတာ၊
အဲဒီလို ဉာဏ္မ်ိဳးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားမွာ မရွိဘူး၊ က်ိန္းစက္ေတာ္မူေနတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ဉာဏ္ရွိမလဲ၊
က်ိန္းစက္ေနရင္ေတာ့ ဘဝင္စိတ္ပဲရွိမွာေပါ့၊ မီးႀကီးထြန္းထားရင္ လင္းေနသလို အခ်ိန္မေရြး
လင္းေနတယ္လို႔ ဒီလိုဝန္ခံႏိုင္မလား၊ ရယ္စရာႀကိီးေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကလည္း ေဝဖန္ထားတယ္၊
“ေအး - တခ်ိဳ႕ ဘုရားေတြဟာ သူတို႔မွာ
အိပ္ေနတုန္းေရာ ႏိုးေနတုန္းေရာ သြားေနတုန္းေရာ ထုိင္ေနတုန္းေရာ အၿမဲတမ္း ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးက
လင္းေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ဒါေပမယ့္လို႔ လမ္းမွားလို႔, လမ္းမသိလု႔ိ လမ္းေမးရတာ ရွိတယ္တဲ့၊
နာမည္မသိလို႔ ေမးရတာရွိတယ္တဲ့၊ မဟုတ္တဲ့လမ္းေရာက္သြားလို႔ ဒုကၡေရာက္သြားရတာေတြ ရွိတယ္” တဲ့၊ ကဲ ဘယ္လိုလုပ္မတုန္း၊ အၿမဲတန္း ဉာဏ္ႀကိးရွိေနရင္ လမ္းမွားပါ့မလား၊
မွားႏိုင္ဘူး လမ္ေမးစရာေရာ လိုေသးသလား၊ မလိုဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားမွာ ရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္
ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာတုန္းဆိုတာ သိခ်င္လို႔ၾကည့္လိုက္လို႔ရင္ မခၽြင္းမခ်န္ အကုန္သတယ္ သိခ်င္ၿပီ၊
ဉာဏ္ကိုအသံုးခ်ၿပီ၊ ဉာဏ္ဆိုတာ ဓားလိုပဲေလ၊ အိမ္ထဲထည့္ထားလို႔ရွိရင္ ဘယ္ခုတ္လို႔ရမလဲ၊
ထုတ္ၿပီးအသံုးျပဳၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ျဖစ္ႏို္င္စြမ္းရွိတယ္လို႔ ဒါေျပာတယ္။
အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သဗၺညဳတဉာဏ္
ဟာ ခုနကလို အိပ္ေနတုန္း အၿမဲတမ္းရွိတဲ့ဉာဏ္မ်ိဳးေတာ့ ဘုရားက လက္မခံဘူး၊ အဲဒီလို လက္မခံတာကို
ေရာေယာင္ၿပီး ဘုရား “သဗၺညဳတဉာဏ္” လက္မခံဘူးလို႔ ေရးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ျမန္မာျပည္မွာရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့
အဲဒီလုိစာအုပ္ထဲမွာပဲ ႏိုင္ငံျခားက ေရးတာေတြကို အဟုတ္ထင္ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ ျမန္မာျပည္က
အဂၤလိပ္စာတက္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း အဂၤလိပ္လို ေရးလုိက္လို႔ရွိရင္ မဟုတ္ထင္ေနတာ၊ အဲဒါလည္း
သတိထားစရာ ေလးတစ္ခုပါပဲ။
အခုလို ေျပာရတာဟာ သူမ်ားကို ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕
႐ႈတ္ခ်ခ်င္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ သတိထားဖို႔ ေျပာတာ၊ ႏိုင္ငံျခားက အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့
စာအုပ္ေတြကို ကိုးကားၿပီးေတာ့ ေနာက္ ေယာက္လုိက္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဘာေတြေရးထားတလဲ၊
ျမတ္စြာဘုရားက ၃၁-ဘံုကို လက္မခံဘူးတဲ့၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ရွိတယ္ ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားက လက္မခံဘူးတဲ့၊
အဲဒါကို ထည့္ထားတယ္၊ ထည့္ထားၿပီးေတာ့ ဘာကို အကိုးအကားျပတုန္းဆိုတဲ့အခါ “ေတဝိဇၨသုတ္”မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ဝါေသ႒ဆိုတဲ့ ပုဏၰားကို
“မင္းတို႔ဆရာေတြေရာ ျဗဟၼကို ျမင္ဖူးလား” လို႔ ေမးတယ္၊ “မျမင္ဘူးပါဘူး”၊ “ဒါျဖင့္ ဆရာ့ ဆရာႀကီးေတြေရာ ျမင္ဖူးလား
ဒါျဖင့္ မင္းတို႔ဟာ မျမင္ဖူးဘဲနဲ႔ ေျပာေနၾကတာ၊ ေရွ႕လူေတြကလည္း မျမင္ဖူး၊ ေနာက္က လူကလည္း
မျမင္ဖူးဘူးဆိုတဲ့ မ်က္မျမင္သူကန္းေတြရဲ႕ အစဥ္အတန္းႀကီး ျဖစ္ေနတာေပါ့” လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔တယ္။
ဒီအခ်က္ကို အေထာက္အထားျပဳၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက
ျဗဟၼာမရွိဘူးလို႔ ေျပာတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။ အဲဒီစာပုဒ္ေလးရဲ႕ေနာက္ကို ဆက္ဖတ္လုိက္လို႔ရွိရင္
ဘုရားက ဘယ္လိုေျပာတာတုန္းဆိုတာ ရွိတယ္၊ အဲဒါကိုေတာ့ ျမွဳပ္ထားလိုက္တယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက
ဘယ္လိုဆက္ေျပာတုန္းဆိုရင္ “ဝါေသ႒ - ငါက ျဗဟၼာကိုလည္း ျမင္ဖူးတယ္၊
ျဗဟၼာျပည္ေရာက္ေၾကာင္းတရားလည္းသိတယ္” အဲဒါက်ေတာ့ ထည့္မေရးဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ Buddhism ကို
ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ မူရင္းက်မ္းကို ဖတ္ရမယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ကို ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ မူရင္းက်မ္းကို
ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ပါ၊ ကိုးကားထားတာေလးနဲ႔ မေက်နပ္နဲ႔၊ ဗုဒၶရဲ႕အယူဝါဒကို မိမိရဲ႕ အယူအဆေတြနဲ႔
polluted မလုပ္နဲ႔၊ polluted ဆိုတာ ညစ္ႏြမ္းေစတာ၊ ေလကို ညစ္ႏြမ္းေစတာ air
pollution၊ ေရကို ညစ္ႏြမ္းေစတာ water pollution၊ အသံေတြဆူညံေနၿပီဆိုရင္ noice
pollution၊ အလင္းေရာင္ေတြ သိပ္မ်ားေနလို႔ရွိရင္ light pollution၊ ဒါမ်ိဳးကေတာ့
view pollution ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ အင္မတန္သတိထားစရာေကာင္းတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္
ေဟာထားတဲ့ မူရင္းက်မ္းထဲက တစ္ပိုင္းတစ္စေတာ့ လက္ခံတယ္၊ တစ္ပိုင္းတစ္စေတာ့ လက္မခံဘူးဆိုရင္
ဘာနဲ႔တူတုန္းဆိုရင္ “ငါႀကိဳက္တာ အမွန္၊ ငါမႀကိဳက္တာအမွား” ဒီပံုစံမ်ိဳး ေရာက္ေနတယ္ေနာ္၊ မကိုးကားဘူးဆိုရင္ တစ္ခုမွ
မကိုးကားနဲ႔ေလ၊ ကိုးၿပီိဆိုလို႔ရွိရင္ ခ်န္မထားနဲ႔ အကုန္ကုိးရမယ္။ ေရွ႕စကား ေနာက္စကားက
အကုန္လံုး ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထည့္ရမယ္၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အပိုဒ္ကေလးကို ျဖတ္ယူၿပီးေတာ့
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့နိဂံုး conclusion ဆြဲတာကေတာ့ အင္မတန္မွ ဆိုးဝါးပါတယ္၊ ဒါမ်ိဳးေတြရွိတယ္လို႔
ေျပာတာ။
***ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ၏
အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ(ဒုတိယတြဲ) မွ ပူေဇာ္ပါသည္။
*** ဆက္လက္ပူေဇာ္ပါမည္။
