ဓမၼဂုတ္။ ။ ဥဳးဇနကေရ……ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ လူ႕ျပည္ေလာကကို သေဘာက်တာေတာ့ က်သင့္ပါၿပီ၊ လူ႕ျပည္ေလာကမွာ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္၊ ဘယ္တုိင္းျပည္ကို သေဘာအက်ဆံုးပါလဲ။
တပည့္ေတာ္ ။ ။ ဒါကေတာ့ အရွင္းသားဘဲ ဘုရား၊ ကုသိုလ္ရေရး ပါရမီအေရးႏွင့္ စဥ္းစားလွ်င္ေတာ့ အမိျမန္မာႏိုင္ငံကို သေဘာအက်ဆံုးျဖစ္ေနမွာေပါ့။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ အဆံုးအမ တရားေတာ္မ်ားျပန္႕ႏွံ႔တဲ့ ႏိုင္ငံေတြအမ်ားသားဘဲ, ဘာ့ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ပို၍ သေဘာက်ရသလဲ။
တပည့္ေတာ္။ ။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ သုတၱန္ ဝိနည္း အဘိဓမၼဆိုတဲ့ ပိဋက ၃ ပံုတြင္ သုတၱန္ကိုေတာ့ အျခားႏိုင္ငံ၌ ေတာ္ေတာ္ လိုက္စားၾက,ေတာ္ေတာ္လဲ ကၽြမ္းက်င္ၾကပံု ရပါထယ္၊ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာေတာ္မ်ားထက္မသာပါဘူး၊ အဘိဓမၼာႏွင့္ ဝိနည္းအရာ၌ ကၽြမ္းက်င္မႈမွာေတာ့ျမန္မာ ဆရာေတာ္မ်ားကို အမီွပါဘူး။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ကိုယ္ေတာ္က အျခားႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္ဘူးလို႔ ဒီလို ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္တာလား။
တပည့္ေတာ္။ ။ မေရက္ဘူးပါဘူး, ဒါေပမဲ့ “အေသြးျမင္ေတာ့ အသြင္သိ,အေပြးျမင္ေတာ့ အပင္သိ” ဆိုတာလိုေပါ့ဘုရား၊ ဆ႒သံဂါယနာ ကိစၥတုန္းက “ႏိုင္ငံျခားမွ ႂကြလာၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရလို႔ စာေပေရးရာ ဝိနည္းသိကၡာကို သိႏိုင္ခြင့္ရပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ မေရာက္ဘူးေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ျဖစ္ေတာ္မူၾကေသာ အဘယာရာမ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေျမာင္းျမ ဆရာေတာ္တို႔က ေရာက္႐ုံတြင္ မက,အေတာ္ၾကာၾကာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ၾကလုိ႔ ထုိႏိုင္ငံက အေၾကာင္းတခ်ဳိ႕ကို ေရာက္ဘူးသေလာက္နီးနီး သိၿပီးျဖစ္ေနပါတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီႏုိင္ငံက ဝိနည္းအရာမွာ ေသခ်က်န ကၽြမ္းက်င္ၾကရသလဲ ကိုယ္ေတာ္။
တပည့္ေတာ္။ ။ အရွင္ အရဟံ လက္ထက္မွစ၍ ဆရာေတာ္ အဆက္ဆက္တုိ႔ ဝိနည္းကို သင္ၾက က်င့္ၾက႐ုံသာမက, မင္း အဆက္ဆက္ကလဲ အားေပးခဲ့ ၾကလို႕ ဒီႏိုင္ငံက ဆရာေတာ္အမ်ားပင္ ဝိနည္းအရာ၌ ကၽြမ္းက်င္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ယခုအခ်ိန္မွာေကာ ဝိနည္းအက်င့္က ေကာင္းတုန္းဘဲလား။
တပည့္ေတာ္။ ။ ကိုယ္ေတာ္က တခ်ဳိ႕ ကိုယ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ အေနကို ၾကည့္ၿပီးဝိနည္းအက်င့္ က်ဆင္းေနတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါသလား၊ ထိုကိုယ္ေတာ္မ်ဳိးဟာ ရာခိုင္ႏႈန္းမမ်ားေသးပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့…ႏိုင္ငံျခားလက္ေအာက္မွာ အေတာ္ၾကာခဲ့တဲ့အျပင္ အစိုးရမ်ားကလဲ မေစာင့္ေရွာက္အားေသးလို႔ပါ၊ အစိုးရက ေစာင့္ေရွာက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အက်င့္ဘက္ကလဲ တက္လာဘို႔ အခ်က္ေတြကို စဥ္းစားၿပီးသား ရွိပါတယ္၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားဟာ လူေရာ ရွင္ပါ သဒၶါတရား ေကာင္းၾကပါတယ္၊ ဝိနည္းက်င့္မႈဆိုတာလဲ သဒၶါတရားႏွင့္ အမ်ားႀကီး ဆိုင္ပါတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ အဘိဓမၼာဘက္မွာေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ အဆင့္အတန္း ျမင့္ရသလဲ ကိုယ္ေတာ္။
တပည့္ေတာ္။ ။ ေရွးေခတ္္က ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားဟာ ဘုရားကုိအလြန္ ၾကည္ၫုိၾက, ယံုၾကည္ၾကပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ျမတ္စြားဘုရားကို ပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္ အဘိဓမၼာမွ ခက္ခဲေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ ညဥ့္အခါ၌ ေလ့လာၾကပါတယ္၊ ထုိသို႔ ညဝါအျဖစ္ျဖင့္ ေလ့လာမႈေၾကာင့္ အဘိဓမၼာ တခ်ဳိ႕၌ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးတိုင္ေအာင္ အလြန္ ကၽြမ္းက်င္ေတာ္မူၾကပါတယ္၊ ယခုေခတ္မွာ လဲ ထိုကၽြမ္းက်င္မႈဟာ အေလ်ာ့ေသးပါဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာဘက္၌ အဆင့္အတန္းျမင့္လ်က္ပင္ ရွိပါတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ သ႐ုပ္ခြဲ အရက်က္ အေနအားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ ယူဆသလို ကၽြမ္းက်င္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ သေဘာ သဘာဝအရာမွာေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ၾကပါ့မလား ကိုယ္ေတာ္။
တပည့္ေတာ္။ ။ မွန္ပါတယ္……စိတ္ရဲ႕ သေဘာ,ဖႆရဲ႕ သေဘာ,႐ုပ္ရဲ႕ သေဘာ,စိ္တ္အစဥ္ (ဝီထိ) ျဖစ္ပံုသေဘာ,ပ႒ာန္းနည္းအားျဖင့္ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္သြယ္ပံုကေဘာ,ပဋိစၥပမုပၸါဒ္ေဒသနာေတာ္အရ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္သြယ္ပံု စေသာ သေဘာတိုင္ေအာင္ နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားႏိုင္ေသာပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ အေရအတြက္ကေတာ့ မ်ားလွမယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့-ထုိသ႐ုပ္အသိကို အေျခခံၿပီးမွ သေဘာအသိကို က်က်နန သိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဘက္၌ အဆင့္အတန္း ျမင့္တယ္လို႔ဘဲ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ကိုယ္ေတာ္က တရားဘက္၌ အဆင့္အတန္းျမင့္လုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သေဘာက်တာေပါ့ေနာ္၊ ေလာကီ အဆင့္အတန္းကိုေတာ့ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
တပည့္ေတာ္။ ။ မွန္ပါတယ္……ေလာကီဘက္ အဆင့္အတန္းကို စဥ္းစားလွ်င္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရပါဥဳးမယ္၊ ဒါလဲ လက္ေအာက္ခံဘဝမွာ သဘာဝ အေျခအေနကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ တရားဘက္ အဆင့္အတန္းမွာေတာ့ အျခားႏိုင္ငံက လိုက္လို႔ မမွီႏိုင္ပါဘူး၊ တပည့္ေတာ္ကလဲ သံသရာအေရး, ပါရမီအေရးကိုစဥ္းစားၿပီး ျမန္းမာႏိုင္ငံကို သေဘာက်တာပါ၊ တရားဘက္က ျမင့္ေနတာျဖစ္ေတာ့ ဘယ္သူ မက်င့္-က်င့္ကိုယ္က်င့္လွ်င္ ကိုယ္ရတာဘဲ မဟုတ္လား ဘုရား၊ သည္ေတာ့ က်င့္လိုတဲ့သူမ်ားအတြက္ က်င့္စဥ္လမ္းမွန္ရွိေနလွ်င္ အဖိုးတန္းေသာ ႏိုင္ငံပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ဟုတ္ပါရဲ႕…ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ေလာကီဘက္က တိုးတက္ေနတဲ့ တျခားႏိုင္ငံမ်ားသာ မက, နတ္ျပည္ထက္ေတာင္ ဤျမန္မာႏိုင္ငံကို သေဘာက်ဥဳးမွာပါဘဲ။
တပည့္ေတာ္။ ။ ဤႏိုင္ငံကို သေဘာကက်တာေပါ့ဘုရား၊ ေလာကီဘက္က တိုးတက္ေနၾကတဲ့ ထုိႏိုင္ငံသားအမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ေလာဘ ေဒါသမာန္မာနႏွင့္ မနာလိုတဲ့ ဣႆာ ကိုယ္လုိ ႀကီးပြားမွာစိုးတဲ့ မစၧရိယေတြတုိးပြားေနတာျမင္ေတာ့ ေလာကီဘက္ကျမင့္ေပမဲ့ ကိုယ္က်င့္မျမင့္ပါဘူး။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ကိုယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ယခုလူေတြလဲ ဒီလိုဘဲ မဟုတ္လား, ဘာထူးေသးလဲ။
တပည့္ေတာ္။ ။ ဒီႏိုင္ငံမွာလဲ ယခု လူေတြကေတာ့ သိပ္မထူးပါဘူး၊ ဒါလဲ ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး သူတို႔လုပ္သမွ် အေကာင္းထင္ခဲ့တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပါ၊ သို႔ေပမဲ့ လူေကာင္း သူေကာင္း လုပ္ခ်င္တဲ့ သူမ်ားအတြက္ ကေတာ့ ဒီလိုလူေတြၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကုိ သာ၍ေကာင္းေအာင္ သတိထားဘုိ႔ရာ တရားေကာင္းေတြ ရွိေသးတဲ့အတြက္ အက်ဳိးမယုတ္ပါဘူး၊တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ အဲဒီလူညံ့ေတြေၾကာင့္ ကိုယ္အတြက္ သတိထားႏိုင္သူမွာ သာ၍အက်ဳိ္းရွိပါေသးတယ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က ဒီျမန္မာႏိုင္ငံကို အဟုတ္သေဘာက်တာေပါ့ေနာ္။
တပည့္ေတာ္။ ။ အဟုတ္သေဘာက်တာေပါ့ ဘုရား။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ဒီလိုဆိုရင္………ကုိယ္ေတာ္နဲ႔ တပည့္ေတာ္ သံၿပိဳင္ရြတ္ရေအာင္ ကိုယ္ေတာ္…… …ညီညီေနာ္။
တပည့္ေတာ္။ ။ တရားနဲ႕ ဆိုင္တဲ့ ဂါထာလကၤာကို ရြတ္ေကာင္းပါရဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ အသံဆြဲၿပီး ဂီတသံေပါက္ေအာင္ေတာ့ မရြတ္ေကာင္းဘူးေနာ္။
ဓမၼဂုတ္။ ။ ဥပုသ္သည္မ်ားကိုေတာင္ နစၥဂီတသိကၡာပုဒ္က တားျမစ္ၿပီးပါ၊ ကိုင္း…ကိုင္း…႐ုိး႐ုိးကေလး ဥဒါန္းၾကဴးရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ၾကစို႔ ကိုယ္ေတာ္။ ညီညီေနာ္……ညီညီ ညီညီ။
၁။ အရွင္အရဟံ ေနာ္ရထာမင္းတို႔, သန္႔ရွင္းခဲ့တဲ့ သာသနာ,
အရည္းႀကီးေတြ မူရင္းေပ်ာက္ဘု႔ိ, လူတြင္းအေရာက္ ႏွိမ္ခဲ့တာ၊
ခုလဲ ဒို႔မွာ သာသနာရွင္းဘုိ႔, ဒါယကာမင္းတို႔ ကူမည္သာ,
ကူေသာအခါ ေကာင္းစြာေျဖ႕၍, ေက်ာင္းမွာေမြ႕ေမြ႕ ေပ်ာ္ၾကမွာ။
၂။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေလာင္းလ်ာတုန္းက, ေနာက္ဆံုးအထိ ပါရမီ,
လူနတ္မ်ားစြာ ခ်မ္းသာေရးမုိ႔, အသက္ေပး၍ ျဖည့္ခဲ့သည္၊
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘာသာအတြက္ေတာ့, ငါပါအသက္ ဆံုးေစမည္,
ေနာက္မဆုတ္ေပါင္ ခုလိုေတြးလို႔, ကုသုိလ္ေရးမုိ႔ ႀကိဳးစားမည္။
*** မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္၏ တစ္ဘဝသံသရာမွ ပူေဇာ္သည္။
