စိတ္ႏွင့္တြဲဖက္၍ ေမာဟ ထႂကြလာေသာအခါ အကုသိုလ္စိတ္
မေကာင္းစိတ္ျဖစ္ေနၿပီဟု ဆိုရေပသည္၊ ဤ ပရိယု႒ာနေမာဟ၏ ဖုံးကြယ္မႈေၾကာင့္
ဒုစ႐ိုက္အကုသိုလ္၏ ေနာင္ေရးေနာင္တာ
ခံစားရမည့္ မေကာင္းက်ိဳးကိုလည္း မသိၾကရ၊ ယခု ေလာေလာဆယ္ ယုတ္မာညစ္ညမ္း
ဆိုးသြမ္းမႈအျပစ္ကိုလည္း မသိၾကရ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမာဟျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ နဂိုက
ပညာရွိ သူေတာ္စင္တို႔ သည္ပင္ အျပစ္ကို မျမင္ႏိုင္ဘဲ ဒုစ႐ုိက္အမႈကို
ျပဳမိၾကေလေတာ့သည္၊ ဤေမာဟသည္ အကုသိုလ္စခန္း၌ အလြန္ဆိုးသြမ္း မိုက္မဲေသာ
တရားမ်ိဳးပင္တည္း၊ ဤေလာက၌ မိုက္မဲမႈဟူသမွ်ဝယ္ ဤေမာဟသာလွ်င္ အေျခတည္လ်က္
ရွိေလသည္။
ပညာရွင္ႀကီး ေမာဟဖိစီးပုံ
ဟရိတစ မည္ေသာ ငါတို႔ ဘုရားအေလာင္းသည္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ႂကြယ္ဝေသာ
စည္းစိမ္ႀကီးကို စြန္႔လႊတ္လ်က္ ေတာထြက္၍ ရေသ့လုပ္ၿပီးလွ်င္ စ်ာန္အဘိညာဥ္ကို
ရေလသည္၊ ထို႔ေနာက္ မိုးကာလအခါဝယ္ ဟိမဝႏၲာ၌ မိုးမ်ားေသာေၾကာင့္
ဗာရာဏသီျပည္သို႔ ႂကြလာ၍ ဘုရင့္ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူေလသည္၊
ထိုဗာရာဏသီျပည့္ရွင္ကား ရွင္အာနႏၵာအေလာင္း ပါရမီျဖည့္ဖက္ မိတ္ေဟာင္းေပတည္း၊
ထို႔ေၾကာင့္ ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း လြန္မင္းစြာၾကည္ညိဳရကား
ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္းမွာ သီတင္းသုံးရန္ ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထား၍
ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ေထာက္ပံ့လ်က္ နံနက္တိုင္း နန္းေတာ္မွာ မိမိကိုယ္တိုင္
ဆြမ္းကပ္ေလသည္။အခါတစ္ပါး၌ကား တိုင္းျပည္ဝယ္ သူပုန္ထေသာေၾကာင့္ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ႏွိမ္နင္းရန္ ထြက္ခါနီးမွာ ဆရာရေသ့ကို မေမ့ရစ္ဖို႔ရန္ မိဖုရားအား အတန္တန္မွာၿပီးမွ ထြက္သြားေလသည္၊ မိဖုရားလည္း အခ်ိန္မွန္မွန္ ဆြမ္းျပဳစု၍ တစ္ေန႔ေသာ နံနက္မွာမူ ဆရာရေသ့ မလာေသးသည့္အတြက္ ကိုယ္လက္ သန္႔စင္ေအာင္ နံ႔သာေရမိုး ေကာင္းစြာခ်ိဳး၍ ေခ်ာေမြ႕ႏုနယ္ေသာ အဝတ္ကို ဝတ္ဆင္ကာ ဆရာရေသ့အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာရင္း သလြန္ေပၚမွာ ေခတၱေလ်ာင္းေနေလသည္။
အေလာင္းေတာ္ ရွင္ရေသ့လည္း အဘိညာဥ္သမာပတ္အစြမ္းျဖင့္ ေကာင္းကင္လမ္းက ႂကြ၍လာခဲ့ရာ ေလသာနန္း တံခါးေပါက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ "ေလွ်ာ္ေတ"ေခၚေသာ ရေသ့အဝတ္သံကိုၾကား၍ ျဗဳန္းခနဲ အထလိုက္တြင္ အျမင္မေတာ္ေသာ ကိုယ္တစ္ပိုင္းမွ ခါးဝတ္ေလွ်ာက်သြားသည္ကို ျမင္ေလေသာ္ သန္႔ရွင္းေသာ စိတ္ဓာတ္ဝယ္ ကိန္းဝပ္တည္ေနေသာ အႏုသယေမာဟသည္ ႐ုတ္တရက္ ထႂကြ၍ ပရိယု႒ာနေမာဟအျဖစ္သို႔ ေရာက္ကာ ေလာဘတဏွာ ဖက္တြဲလ်က္ မိဖုရာလက္ကို ဆြဲၿပီးလွ်င္ သရဲသဘက္ပမာ မွားျခင္းႀကီး မွားရွာေလသတဲ့။
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာမွ…
ေတာင္ၿမိဳ့ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ
