ဗုဒၶႏွင့္သရဘပရိဗုိဇ္
တိတိၳတုိ႔
အၾကံ ဗုဒၶသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေအးေအးသက္သာ နာခံသာေအာင္ တရားဓမၼ ေဟာေလ့ရွိေသာ္ လည္း တစ္ရံတစ္ခါေသာ္
တိတိၳတုိ႔၏ ေရာင့္တက္မႈေၾကာင့္ ““သီဟနာဒ””ေခၚ ျခေသၤ့ေဟာက္သုိ႔ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ေတာ္မူရေသး၏၊
သူေပး လူေပး သူမ်ားေကၽြးမွ စားေသာက္ရေသာဘ၀၌ ေရာက္ရွိ ေနသူတုိ႔သည္ မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္ကုိ
မွန္းေမွ်ာ္၍ အထက္တန္းစိတ္ မထားႏုိင္သမွ် မိမိ၀မ္းေရးကုိ ေတြး၍ ပူပန္တတ္ၾကေလသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ထြန္းေပၚေတာ္မူလာေသာအခါ သူတုိ႔ထက္ သာလြန္ေနေသာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကုိ ၾကည့္၍
တိတိၳတုိ႔တစ္ေတြ ဣႆာ မစၦရိယ (မနာလုိမႈ ျငဴစူမႈ ၀န္တုိမႈ) ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အခါတစ္ပါး၌ တိတိၳတုိ႔ အခ်ိဳ႕
စု႐ံုးတုိင္ပင္ၾကသည္ကား…ရွင္ေဂါတမ ေပၚလာ သည္ကစ၍ ငါတုိ႔မွာ လာဘ္လာဘ ေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ၾကသည္၊
“ဘာ့ေၾကာင့္ ရွင္ေဂါတမကုိ ၾကည္ညိဳတဲ့ သူေတြ မ်ားသလဲ” ဆုိတာကုိ စဥ္းစားၾကဖုိ႔လုိတယ္၊
ဤသုိ႔ တုိင္ပင္၍ အမိ်ဳးမ်ိဳး စဥ္းစားၾကရာ၀ယ္ ပရိဗုိဇ္တစ္ေယာက္၏ အမ်ား အတည္ ျပဳေလာက္ေသာ
စဥ္းစားခ်က္မွာ ဤသုိ႔ တည္း…
“တပည့္ေတာ္ေတာ့ တျခားအေၾကာင္းမ်ားကုိ မျမင္ဘူး၊
ရဟန္းေဂါတမ၏ သာ၀ကရဟန္း ေတြဟာ ဆယ့္ငါးရက္တစ္ႀကိမ္က် တံခါးပိတ္၍ သာမေဏမ်ားေသာ္မွ ၀င္ခြင့္မေပးဘဲ
စည္းေ၀းၾက တယ္၊ ထုိအစည္းအေ၀းကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ အသက္ေလာက္ အားကုိးရတဲ့ ဒကာမ်ားကုိေတာင္မွ
ျမင္ခြင့္မေပး ၾကဘူး၊ သူတုိ႔သည္ ထုိအခ်ိန္မွာ အာ၀႗နီမာယာကုိ (သူတစ္ပါးတုိ႔ကို လွည့္စားႏုိင္ေသာ
ပညာတစ္မ်ိဳး ကုိ) ဂါထာမႏၲန္ မန္းမႈတ္သလုိ သြင္း၍ လူတုိ႔ကို လွည့္ပတ္ႏုိင္ေသာ တန္ခုိးကုိ
ရၾကလိမ့္္မည္၊ ထုိအတတ္ပညာျဖင့္ လွည့္ပတ္၍ ၾကည္ညိဳေအာင္ ေဟာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ လာဘ္လာဘေပါျခင္း
ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ထုိအာ၀႗နီ မာယာကုိ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ရေအာင္ ယူႏုိင္လွ်င္ လာဘ္လာဘ ေပါမွာပဲ”ဟု
ထင္ျမင္ခ်က္ ေပးေလသည္။
သရဘပရိဗုိဇ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ပံု
ထုိအခ်က္ကုိ အားလံုး
သေဘာတူသျဖင့္ “ထုိအတတ္ကုိ ရေအာင္ မည္သူယူႏုိင္မလဲ, ယူႏုိင္သူကုိ အားလံုး၏ အႀကီးအခ်ဳပ္
ဥကၠ႒ ျဖစ္ေစရမည္”ဟု ဆံုးျဖတ္၍ အႀကီးဆံုးက စၿပီး “ယူႏုိင္မလား,ယူႏုိင္မလား”ဟု ေမးရာ အားလံုးျငင္းပယ္၍
“သရဘပရိဗုိဇ္” အလွည့္က်ေသာအခါ “ကုိယ္ေတာ္တုိ႔ကသာ ကုိယ့္စကားအတုိင္း တပည့္ေတာ္ကုိ အႀကီးအကဲ
ေျမႇာက္မယ္ဆုိလွ်င္ ဒီမာယာကုိ ယူေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ေတာ့ ၀န္မေလးပါ”ဟု ေျပာဆုိေလ၏၊ ထုိအခါ
အားလံုးကပင္ “ယူသာ ယူခဲ့ပါ, အႀကီးအကဲအရာကုိေတာ့ ေျမႇာက္ၿပီးသားပါပဲ”ဟု ေျပာဆုိၾကသျဖင့္
သူကထပ္၍ ေျပာျပန္သည္မွာ…
“တပည့္ေတာ္က အရွင္ေဂါတမရဲ႕ သာ၀ကဟန္ေဆာင္ၿပီး
နဂုိ သာ၀ကႀကီးေတြရဲ႕ ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္ကုိ ျပဳရပါလိမ့္မယ္၊ သူတုိ႔ရဲ႕ သပိတ္ထဲက ထမင္း ဟင္းကုိလည္း
စားရပါလိမ့္မယ္၊ ဒီေလာက္ ျပဳတာကုိေတာ့ ေက်နပ္ၾကမလား၊” [ဤသုိ႔ ေမးျခင္းမွာ ေနာင္ခါ သူ႕ကုိ
ယံုမွားမည္စုိးေသာေၾကာင့္ တည္း၊] ထုိအခါ အားလံုးက “ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ေက်နပ္ၾကပါတယ္, အေရးႀကီးတဲ့
မာယာအတတ္ကုိ ရခဲ့ဖုိ႔သာ လုိရင္းပါပဲ””ဟု ေျပာၾကေလရာ “ေကာင္းၿပီ, တပည့္ေတာ္ကုိ ျမင္တဲ့အခါ
မသိဟန္ေဆာင္ ေနၾကေနာ္””ဟု သတိေပးၿပီးလွ်င္ ဗုဒၶသီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ဂိဇၩကုဋ္ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းသုိ႔
သြားေလသည္။
ရဟန္းျပဳ၍ သူသည္ ေက်ာင္းတုိက္၌ ေတြ႕ရာ ျမင္ရာ ရဟန္း မာယာရွာပံုတုိ႔ကုိ
ရွိခုိး၏၊ “အရွင္တုိ႔ေတာ့ နဂုိက စံုစမ္းၿပီးမွ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာ ရဟန္းျပဳၾကတယ္၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔မွာ
မစံုစမ္းၾကဘဲ အရမ္းျပဳမိလုိ႔ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း မဟုတ္တဲ့လမ္း၌ သြားမိလ်က္သား
ၾကံဳေနရပါတယ္”ဟု (ညာေျပာ) ေျပာ၏၊
ဤသုိ႔လွ်င္
၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳကာ ရဟန္းမ်ားကုိ ညာေနရင္းပင္ မဟာေထရ္တစ္ပါးအထံ၌ ရဟန္းျပဳခြင့္ရ၍ ဆယ့္ငါးရက္
တစ္ႀကိမ္က် ဥပုသ္ေန႔၌ ျပဳၾကရေသာ ဥပုသ္ျပဳျခင္း ကိစၥတြင္ ပါ၀င္ေလ ရာ, ရဟန္းေတာ္မ်ား၏
ပါတိေမာက္ ရြတ္ပံု, တခ်ိဳ႕က ေလးေလးစားစား နားေထာင္ပံုကို ျမင္ရ၍ “ဤကိစၥသည္ပင္ အာ၀႗နီမာယာကုိ
သြင္းျခင္းပဲ”ဟု ယူဆလ်က္ ထုိဥပုသ္ျပဳကိစၥ အၿပီးတြင္ မိမိဆရာကို ၀ပ္ခ်၍…
သရဘ။ ။ ဒီတရားကုိ ဘာတရားလုိ႔ ေခၚပါသလဲ။
မဟာေထရ္။ ။ ပါတိေမာက္လုိ႔ ေခၚတယ္။
သရဘ။ ။ အရွင္ဘုရား … ဒီတရားဟာ အေကာင္းဆံုး အေရးအႀကီးဆံုးတရားဟု
ထင္ပါတယ္။
မဟာေထရ္။ ။
မွန္တယ္ ငါ့ရွင္… အလံုးစံုေသာ သာသနာေတာ္ကုိ
ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ သိကၡာ(က်င့္၀တ္) ျဖစ္တယ္။
သရဘ။ ။
အရွင္ဘုရား…ဒီတရားအျမတ္ဆံုးသိကၡာ ျဖစ္ပါလွ်င္ ဒီတရားကိုပင္ ပထမ သင္ပါရေစ။
မဟာေထရ္။ ။
သင္တာေပါ့ငါ့ရွင္။ (ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ယခုအခါ ရဟန္းမျဖစ္မီ, သုိ႔မဟုတ္ ရဟန္း
ျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္ခ်င္း သင္ရေသာ ပါတိေမာက္ကုိ ပုိ႔ခ်ေပးေလသည္။)
သရဘ။ ။
(အေတာ္ဂ႐ုစုိက္၍ အျမန္ဆံုးရေအာင္ သင္ယူၿပီးလွ်င္) “ဒီဟာပဲလားဘုရား, သည့္ျပင္ ရွိပါေသးသလား။”
မဟာေထရ္။ ။ (ပါတိေမာက္အတြက္ ရည္ရြယ္၍) “ဒီဟာပဲ, သည့္ျပင္
မရွိေတာ့ဘူး။”
သရဘသည္ ဤစကားကုိ ၾကားလွ်င္ “အေရးအႀကီးဆံုးေသာ
တရားကုိ ငါရၿပီ”ဟု ထင္ကာ ဂိဇၩကုဋ္ေက်ာင္းတုိက္မွ ထြက္ခြာ၍ ပရိဗုိဇ္ေက်ာင္းတုိက္သုိ႔
သြားေလရာ “ဘယ့္ႏွယ္လဲဆရာ… အာ၀႗နီ မာယာကုိ ယူခဲ့ၿပီထင္တယ္”ဟု ေျပာလာသူတုိ႔အား “ငါ့ရွင္တုိ႔…
မေၾကာက္ၾကႏွင့္ေတာ့, အာ၀႗နီမာယာကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ၿပီ၊ ဒီေန႔က စၿပီး ငါတုိ႔မွာ လာဘ္ေပါမ်ားေတာ့မည္”ဟု
ေျပာကာ (အာ၀႗နီ မာယာဟု ထင္ေနေသာ) ပါတိေမာက္ကုိ ပုိ႔ခ်ေပးေလေတာ့သည္။ [အာ၀႗နီ-လူအမ်ားကို
လွည့္ပတ္တတ္ေသာ+မာယာ-မ်က္လွည့္ အတတ္။]
