၄၃။ ဂုဏ္႐ွိသူႏွင့္
ဂုဏ္မ႐ွိသူ
ဂုဏိမွိ ဂုဏညဴ ရမေတ၊
အဂုဏညဴ ေန၀ ရမေတ။ (ဟိေတာပေဒသ)
ဂုဏိမွိ=သီလစသား ဂုဏ္အမ်ားႏွင့္ ျပည့္ထြား လႈိင္ၾကဴ ဂုဏ္႐ွိေသာသူ၌၊
ဂုဏညဴ=သီလစသား ဂုဏ္အမ်ား ႏွင့္ ျပည့္ထြားလႈိင္ၾကဴ ဂုဏ္႐ွိေသာသူသည္၊ ရမေတ= ဂုဏ္တူခ်င္းခ်င္း
သတင္းေလြ႕ေလြ႕ ေပ်ာ္ေမြ႕႐ႊင္ၾကည္ ခုိမွီ ႏုိင္ေပ၏။
ဂုဏိမွိ=သီလစသား ဂုဏ္အမ်ားႏွင့္ ျပည့္ထြားလႈိင္ၾကဴ ဂုဏ္႐ွိေသာသူ၌၊
အဂုဏညဴ=သီလစသည့္ ဂုဏ္မ႐ွိ ေသာသူသည္၊ ေန၀ရမေတ=မတူဂုဏ္ခ်င္း က်င့္မူကင္း၍ ေ႐ွာင္ကြင္းဓေလ့
မေမြ႕မၾကည္ မမွီမခုိႏုိင္သည္သာလွ်င္တည္း။
အဓိပၸါယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္
* သီလစသည့္၊ ဂုဏ္ျမင္သိက၊
ဂုဏ္႐ွိသူကုိ မွီ၀ဲခုိ၏။
* သီလစသည့္၊ ဂုဏ္မသိက၊
ဂုဏ္႐ွိသူကုိ မမွီခုိတည့္။
----------------
၄၄။ တန္ရာဖက္ႏြဲ
တူယွဥ္တြဲမွ
ကနကဘူသန သဂၤဟေဏာစိေတာ၊
ယဒိ မဏိတၱိပုနိပၸဏိဓီယေတ။
န သ ၀ိေရာတိ န စာပိ ၀ိေသာဘေတ၊
ဘ၀တိ ေယာဇယိတုံ ၀စနီယတာ။ (ဟိေတာပေဒသ)
ကနကဘူသန သဂၤဟေဏာစိေတာ=ေ႐ႊျဖင့္ျပဳရာ ေ႐ႊတန္ဆာ၀ယ္ တပ္စီျခယ္ျခင္းငွါ
တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ ေသာ၊ မဏိ=ဖုိးထုိက္မွန္ျငား ေက်ာက္ပတၱျမားကုိ၊ တိပုနိ= သလြဲျမည္းဟူ
ခဲမျဖဴ၌၊ ယဒိ ပဏိဓီယေတ=အကယ္၍ မြမ္းမံစီတပ္ ျခယ္လယ္အပ္သည္ျဖစ္အ့ံ၊ သ-ေသာမဏိ= ထုိဖုိး
ထုိက္မွန္ျငား ေက်ာက္ပတၱျမားသည္၊ နစ၀ိေရာတိ= မေျပာင္မလက္ အေရာင္လည္းမထြက္ေခ်၊ နစာပိ
၀ိေသာ ဘေတ=အထူးသျဖင့္ တင့္လည္းမတင့္တယ္, ဖြယ္လည္း မဖြယ္ရာေပ၊ ေယာဇယိတုမၸိ=၀တ္စားျပဳျပင္
ဆင္ယင္ျခင္းငွါလည္း၊ ၀စနီ ယတာ=ျမင္သူမဲ့ရဲြ႕ ကဲ့ရဲ႕ပုိမုိ အျပစ္ဆုိသည္ ၏အျဖစ္သည္၊
ဘ၀တိ=ဧကန္မေသြ ျဖစ္တတ္ေခ်၏။
--------------
အဓိပၸါယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္
* ရည္လွ်ံေတာက္ႂကြား၊
ေက်ာက္ပတၱျမားကား၊
ေ႐ႊသားသိဂႌ၊ လုိက္ဖက္ညီ၏။
* ခဲမျဖဴတြင္၊ တြဲဖက္ယွဥ္ေသာ္၊
ေရာင္စင္မထြက္၊ ဂုဏ္ညႇိဳးပ်က္၏။
* ေ႐ႊႏွင့္တြဲဖက္၊
ထုိေက်ာက္ျမက္ကုိ၊
ႏွစ္သက္ ခ်စ္ခင္၊ လူ၀တ္ဆင္၏။
* ခဲမျဖဴႏွင့္၊ အတူတြဲလွ်င္၊
ေက်ာက္ျမက္႐ွင္ကား၊
လူ႕ခြင္တစ္၀ွမ္း၊ မဆင္ျမန္းတည့္။
* ပညာ႐ွိသူ၊ ဂုဏ္ရည္တူတုိ႔၊
ၾကည္ျဖဴႏြဲယွက္၊ ဂုဏ္႐ွိတက္၏။
* ပညာ႐ွိသူ၊ မွန္ပါမူလည္း၊
လူမုိက္ႏွင့္တြဲ၊
ဂုဏ္ယုတ္နည္း၏။
* ဂုဏ္႐ွိသူလွ်င္၊
လူရာ၀င္၏၊
ဂုဏ္အင္ပ်က္ျပဳန္း၊ လူမသုံးတည္း။
----------
