၄၅။ တန္ဆာဆင္ျခင္း မမွားယြင္းလင့္
ဌာေန ဧ၀ နိေယာဇ်ေႏၲ၊
ဘဋာစာဘရဏာနိစ။
န ဟိ စူဠာမဏိပၸါေဒ၊
ႏူပုေရာ သိရသၼႎ ပိ ၀ါ။ (ဟိေတာပေဒသ)
ဘဋာစ=ေက်းကၽြန္အမႈ ျပဳလုပ္ေႁခရံ အေစခံ သူ ခစားကုိလည္းေကာင္း၊ အာဘရဏာနိစ=ကုိယ္၀ယ္ျပဳျပင္
ဆင္ရင္ဖြယ္ရာ ၀တ္တန္ဆာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ဌာေန ဧ၀=သင့္ေလ်ာ္ထုိက္တန္ ေလ်ာ္ကန္ေသာဌာန၌သာလွ်င္၊
နိေယာဇ်ေႏၲ=အမႈခန္႔ထား ၀တ္စားဆင္ယင္ ျပဳလုပ္ယွဥ္ ေစရာ၏။
စူဠာမဏိ၀ါပိ=ဘုိးထုိက္ပတၱျမား စီထားျပဳျပင္ ဥေသွ်ာင္က်င္ကုိလည္း၊
ပါေဒ=မဖြယ္အခ်က္ ေျခအထက္၌၊ နဟိဓာရယေတ=ျခယ္လယ္ျပဳျပင္ ၀တ္စားဆင္သျဖင့္ မတင့္မေလ်ာ္ မသင့္ေတာ္သည္သာလွ်င္တည္း။
ႏူပုေရာပိ=ေျခ၌ဆင္ရာ ေျခခ်င္းတန္ဆာကုိလည္း၊ သိရသၼႎ=အဂၤါအျမတ္ ဦးေခါင္းထိပ္အရပ္၌၊ နဟိ ဓာရယ
ေတ=ျခယ္လယ္ျပဳျပင္ ၀တ္စားဆင္သျဖင့္ မတင့္မေလ်ာ္ မသင့္ေတာ္သည္သာလွ်င္တည္း။
-----------
အဓိပၸါယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္
* ဦး၌ဆင္ယင္၊ ဥေသွ်ာင္က်င္ကုိ၊
ေျခတြင္ဘယ္ခါ၊ မဆင္ပါလင့္။
ေခါင္းမွာလွခ်င္၊ မ၀တ္ဆင္လင့္။
* တန္ဆာဆင္ျခင္း၊
ခၽြတ္မွားယြင္းေသာ္၊
လူ႕ခင္း နယ္ရပ္၊ ရယ္ဘြယ္မွတ္႐ွင့္။
* ပညာ႐ွိအား၊ ဂုဏ္နည္းပါးသည့္၊
တန္းစား ေအာက္ေျခ၊ မထားေလႏွင့္။
* ပညာမ႐ွိ၊ လူတုံးတိကုိ၊
ျမင့္သည့္ဌာေန၊
မထားေလႏွင့္၊
* လူထားလူေန၊ ယြင္းမွားေခ်ေသာ္၊
ပ်က္ေလ အက်ဳိး၊ ယုတ္ႏြမ္းညိႇဳး႐ွင့္။
------------
၄၆။ ပတၱျမားမ်ဳိး တန္ဘုိးမေလ်ာ့
မဏႎ လု႒တိ ပါေဒသု၊
ကာေစာ သိရသိ ဓာရေတ။
ကယ၀ိကၠယ ေ၀လာယံ၊
ကာေစာ ကာေစာ မဏိ မဏိ။ (ဟိေတာပေဒသ)
မဏႎ=ပတၱျမားမ်ဳိးမွန္ အဘုိးတန္ကုိ၊ ပါေဒသု=ေျခတုိ႔၌၊ လု႒တိ=ဖြဲ႕ေႏွာင္ရစ္ပတ္
၀တ္ဆင္တတ္၏၊ ကာေစာ= မတန္ဘုိးႏႈန္း ဖလ္စဥ့္တုံးကုိ၊ သိရသိ=ကုိယ္တြင္အျမတ္ ဦးေခါင္းရပ္၌၊
ဓာရေတ-ဓာရယေတ=တင္ယူ ေဆာင္ကပ္ ပန္ဆင္အပ္၏။
တထာပိ=ထုိ႔သုိ႔ယုတ္ျမတ္မဟန္ မတန္အႏႈန္း ပန္ ဆင္သုံးအပ္ပါေသာ္လည္း၊
ကယ၀ိကၠယ ေ၀လာယံ= ေရာင္း၀ယ္အမႈ ျပဳရာကာလ ခါသမယ၌၊ ကာေစာ= မတန္ဘုိးႏႈန္း ဖလ္စဥ့္တုံးသည္၊
ကာေစာဧ၀=ဘုိးထုိက္ မျဖစ္ စင္စစ္ေ႐ွးႏႈန္း ဖလ္စဥ့္တုံးသာလွ်င္တည္း၊ မဏိ= ဘုိးထုိက္မွန္ျငား
ေက်ာက္ပတၱျမားသည္၊ မဏိဧ၀=အဘုိး မဆုတ္ မ်ဳိးမယုတ္ဘဲ ပတၱျမားခဲသာတည္း။
------------
အဓိပၸါယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္
* ဘုိးတန္ပတၱျမား၊
ယြင္းခၽြတ္မွား၊
ဆင္ျငား ေျခတြင္႐ွိ။
* ဖလ္ေက်ာက္ကုိပင္၊
ဦးေခါင္းတြင္၊
ဆင္ယင္ ျပဳ႐ွာမိ။
* ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား၊
ေက်ာက္ပတၱျမား၊
ပတၱျမား တန္ဘုိး႐ွိ။
* ေရာင္း၀ယ္ခ်ိန္ေရာက္၊
ယင္းဖလ္ေက်ာက္၊
ဖလ္-ေက်ာက္ တန္ဘုိး႐ွိ။
* ေက်ာက္ပတၱျမားသြင္၊
ပ႑ိ႐ွင္၊
ဉာဏ္ျမင္ တန္ဘုိး႐ွိ။
* ဖလ္စဥ့္တုံးလား၊
လူမုိက္မ်ား၊
နည္းပါးတန္ဘုိး႐ွိ။
------------
