ဆြမ္းဘုဥ္းေပးပံုႏွင့္ ေဆးေၾကာပံု
[သပိတ္ျဖင့္
ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေၾကာင္း, ဟင္း ကုိလည္း
သပိတ္၌ ထည့္၍ ဘုဥ္းေပးေၾကာင္းကုိ
ေရွးဦးစြာ သတိျပဳပါ။] ဆြမ္း ကပ္ခါနီးေသာ္ လူတို႔က သပိတ္ေဆးဖုိ႔ ေရကုိ ယူလာ၍ သပိတ္၌
ေလာင္းထည့္ေသာအခါ သပိတ္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ဒီဘက္ေစာင္း ဟုိဘက္ ေစာင္း ေဘးေစာင္း မျဖစ္ေစဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကုိင္၍ အနည္းငယ္ ေစာင္းၿပီး ခံယူပါသည္၊
ေရကုိလည္း မနည္းလြန္း မမ်ား လြန္းဘဲ သင့္ေတာ္႐ံုကုိသာ ခံယူပါသည္၊ သပိတ္ကုိ ေဆးေသာအခါ ေရသံ မမည္ေစပါ၊ သပိတ္အျပင္ကုိလည္း ေရွးဦးစြာ မေဆးပါ၊
သပိတ္ေဆးၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ လက္ေဆးၿပီးလည္း ျဖစ္ပါေတာ့၏၊
ထုိသပိတ္ေဆးေရကုိ
အေ၀းလွမ္း၍ မသြန္, အနီး၌လည္း ကပ္၍ မသြန္ပါ၊ (အဆင္သင့္႐ံု မနီးမေ၀းမွာ သြန္ပါသည္-ဟူလုိ၊)
ဆြမ္းကုိ ခံယူသည့္အခါလည္း (ေရကုိ ခံယူတုန္းကကဲ့သုိ႔) သပိတ္ ႏႈတ္ခမ္းကုိ တည့္တည့္ထား၍
အနည္းငယ္ ေစာင္းၿပီး မနည္းလြန္း မမ်ားလြန္း ခံယူပါသည္၊ ဟင္းကုိလည္း ဆြမ္းႏွင့္ မွ်တ႐ံု
(ဆြမ္း၏ ေလးပံုတစ္ပံုမွ်သာ) ခံယူပါသည္၊ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီးေသာအခါ ဆြမ္းလည္း မပုိ, ဟင္းလည္း
မလုိပါ။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လွ်ာ္ေပၚ၀ယ္ သြားျဖင့္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္မွ်
ႀကိတ္ေျချခင္းခံရေသာ အစာသည္ ေက်ာက္ပ်ဥ္၌ ႀကိတ္ အပ္ေသာ နံ႔သာေပ်ာင္းကဲ့သုိ႔ ေၾကညက္သြားပါေတာ့၏၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေလာက္ လွ်ာေပၚ လွည့္ပတ္ၿပီးလွ်င္ ဆြမ္းလုတ္ကုိ မ်ိဳခ်ပါသည္၊
ထမင္းအဆန္ကေလး တစ္လံုးတေလမွ် ခံတြင္း၌ မက်န္ရစ္ပါ၊ စားသည့္အခါလည္း အရသာကုိ ခံစားေနပံုမရပါ၊
ဤခႏၶာကုိယ္
တည္တံ့ႏုိင္႐ံု, မွ်တႏုိင္႐ံု (မစားလွ်င္ ပင္ပန္းမည္ ျဖစ္၍) မပင္ပန္း႐ံု, သာသနာကုိ
ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္႐ံု ရည္မွန္း၍ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ေနဟန္တူပါသည္၊ ထုိသုိ႔ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီးေသာ
အခါ ေရွးနည္းအတုိင္း သပိတ္ေဆးေရကုိ ခံယူ၍ သပိတ္ေတာ္ကုိ ေဆးၿပီးေနာက္ သုတ္ၿပီးလွ်င္
မနီးမေ၀းမွာ ခ်ထား၍ တစ္ခဏမွ် တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ယခုအခါ သံဃာေတာ္မ်ားဆြမ္းကပ္ရာ၌ ဆြမ္းေရာ
ဟင္းပါ မ်ားစြာပုိလွ်ံေနေအာင္ ထည့္ေလ့ လုိက္ေလ့ ရွိၾက၏၊ ဆြမ္းစား၍ ၿပီးခါနီးေသာ္လည္း
ပန္းကန္ထဲ၌ ေမာက္လွ်ံေနေအာင္ လုိက္ေလ့ရွိ၏၊ ထုိသုိ႔ ေမာက္လွ်ံေနမွ အက်ိဳးေပးရာ၌ လည္း
ပုိပုိလွ်ံလွ်ံ ေပးမည္ဟု ယူဆၾကဟန္တူ၏၊ ဘုန္းႀကီးကား စားၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆြမ္းေရာ
ဟင္းပါ (ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသကဲ့သုိ႔ တိကာ တုိင္းကာ) ကုန္မွ ေက်နပ္၏၊ ပုိေနေသာ
ဆြမ္းဟင္းမ်ားကုိ ေနာက္မွ စားသူမ်ားအား သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္း စားေစလုိ၏၊
အလွဴ႕ရွင္မွာလည္း
အကုန္မမ်ားတန္လွ်င္ အကုန္မမ်ားဘဲ ဒါနအထေျမာက္ေစလုိ၏၊ မၾကာမီက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတုိက္
သံဃာမ်ားကုိ သူႀကီးတစ္ေယာက္ ဆြမ္းကပ္ေရာက္လာရာ တစ္ထပ္ကပ္ဖုိ႔ မွန္းေသာ္လည္း မွန္းသေလာက္
မကုန္သျဖင့္ ႏွစ္ထပ္ကပ္သြားရ၏။ [မုိေမာက္လွ်ံေအာင္ တစ္ႀကိမ္လွဴ၍ ရေသာ အက်ိဳးႏွင့္ တစ္ႀကိမ္အလွဴက
ႏွစ္ႀကိမ္ျဖစ္ရေသာ အလွဴ၏အက်ိဳးကုိ စဥ္းစား ႏႈိင္းယွဥ္ၾကပါေလ။]
ဆြမ္းအႏုေမာဒနာျပဳေတာ္မူပံု
[ဆြမ္းကပ္သူတုိ႔
၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ တရားစကား ေျပာျခင္း ကုိ “အႏုေမာဒနာ”ဟု ေခၚ၏၊ (အႏု-ေလ်ာ္စြာ၊ ၀ါ-အထပ္ထပ္
+ ေမာဒနာ - ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းစကား၊)] ယခုကာလ အခ်ိဳ႕ ဆြမ္းတရားေဟာရာ၌ ဆာလြန္း၍ ထမင္းစားေနသူ,
ငုိေနေသာ ကေလးမ်ားကုိ ထမင္းေကၽြးေနသူ, သိမ္းဆည္းဖြယ္မ်ားကုိ သိမ္းဆည္းေနသူတုိ႔ မလာၾကေသးမီ
အေဆာတလ်င္ (ဆြမ္းစားၿပီးလွ်င္ ၿပီးခ်င္း) တရားေဟာတတ္ၾက၏၊
ထုိသုိ႔
လူမစံုခင္ေဟာသည့္ အခါ တခ်ိဳ႕လူမ်ားက ကပ်ာကယာ လာၾက၍ တခ်ိဳ႕လည္း မလာဘဲ ေနၾကေတာ့၏၊ တခ်ိဳ႕ပုဂိၢဳလ္မ်ားကား
လူအေတာ္စံုေနေသာ္လည္း “မည္သူမလာေသးပါလား, ဘယ္သြားေနတုန္း၊ အင္း…မာၾကရဲ႕ေနာ္, ေရာင္းလုိ႔
၀ယ္လုိ႔ ေကာင္းၾကရဲ႕လား” စသည္ျဖင့္ ေလာကြတ္စကား ေျပာ၍လည္းေကာင္း၊ “မည္သည့္ဟင္းက တယ္ေကာင္းတယ္,
ဆြမ္းခ်က္ပံုက ေကာင္းတယ္”စသည္ျဖင့္ ေျမႇာက္ပင့္ေျပာဆုိ၍လည္းေကာင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းကာ တရားမေဟာဘဲ
ေနတတ္ၾကေသး၏။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကား
ပရိသတ္မစံုခင္လည္း မေဟာေသး, စံုလွ်င္လည္း အခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ ေဟာေတာ္မူ၏၊ တရားေဟာရာ၌ ဆြမ္းကုိ
လည္း မကဲ့ရဲ႕, ေနာက္တစ္ေန႔ ဆက္လက္ပင့္ေအာင္ ဆြယ္တရား လည္း မပါ၊ တရားသေဘာသက္သက္ကုိသာ
ေဟာၿပီးလွ်င္ ျပန္ႂက ေတာ္မူသည္။
