အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကို "ထင္တစ္လုံး" ရွိတတ္ၾကပါသည္။ မိမိ၌ တကယ္ရွိသည္ထက္ ပိုျပီးရွိသည္ဟု "ဘဝင္ျမင့္" တတ္ၾကပါသည္။ မိမိတြယ္တာေသာ၊ သံေယာဇဥ္ၾကီးေသာ မိဘဆရာသမားေတြအေပၚတြင္လည္း တကယ္ 'အရွိဂုဏ္' ထက္ပိုျပီး ရွိသည္ဟု ခံယူတတ္ၾကပါ၏ ။ မိမိ၏ မိဘဆရာသမားေတြအေပၚ မိမိေလးစား အထင္ၾကီးသကဲ့သို႕ အျခားသူေတြကိုလည္း ေလးစားေစခ်င္၊ အထင္ၾကီးေစခ်င္တတ္သည္။
မိမိအေပၚမွာေရာ မိမိ၏မိဘ ဆရာသမားေတြ အေပၚမွာပါ အျခားသူေတြက ရိုေသေလးစားမႈ မရွိဟုထင္လွ်င္ မခံခ်င္ျဖစ္တတ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ မလိုလားအပ္ေသာ 'အမုန္း' 'အာဃာတ' မ်ား ထြန္းပလာတတ္ပါသည္။ ဤသည္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ အမိန္႕ရွိခ်က္မွာ မ်ားစြာမွတ္သားစရာ ေကာင္းပါသည္။
တစ္ေန႕တြင္ မႏၲေလးျမိဳ႕က မ်က္ႏွာၾကီးဒကာတစ္ဦး၏ ဆြမ္းေကြၽးသို႕ ဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ တပည့္ဦးပဥၨင္း ႂကြေရာက္သြားရာ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသ
"တပည့္ေတာ္အတြက္ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဆရာေတာ္တို႕အတြက္ ေနရာခ်န္လွပ္ထားဖို႕ ေကာင္းတာေပါ့"
ဟုေလွ်ာက္ထားလာရာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္လည္အမိန္႕ရွိေတာ္မႈပါသည
" ဦးပဥၨင္းႏွည္ ခက္ပါဘိ။ ဆရာေတာ္တို႕အတြက္ရယ္ ဘာရယ္လုပ္မေနပါနဲ့။ ဦးပဥၨင္းက ကိုယ့္ဆရာေတာ္ကို သိပ္ျမႇင့္မတြက္ရဘူး။ ကိုယ္က သိပ္ျမႇင့္တြက္ထားျပီး တစ္ဖက္သားက ကိုယ္တြက္ထားသေလာက္ ျဖစ္မလာဘူး၊ အေရးမေပးဘူးဆိုရင္ ကိုယ္မွာ အေတာ္ခံရခက္တယ္ ဦးပဥၨင္း။ အဲဒါ သတိထား။"
..........................
the eXistence မွ မင္းနန္ (ေမာ္ကြၽန္း) ေရးသားျပဳစုထားေသာ - "ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ဩဝါဒေတာ္မ်ား" စာအုပ္ (စာမ်က္ႏွာ- ၁၀၀) မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
World Of Wisdom မွာေတြ႕လို႔ ကူးယူေဝငွပါသည္။
မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္၏ေထရုပၸတၱိမွာလဲ ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
