ဂုဏ္ပန္းမလိႈင္သင့္ၿပီေလာ့

တံစီးအိုင္ခြက္ ပုပ္နံ႕ထြက္သည္
ရႊ႕ံဗြက္အတြင္း ရနံ႕သင္းေသာ
ၾကာမင္းေပါက္၍လာေသးသည္။

 

 ျမင့္ျမင့္သီေခါင္ ေက်ာက္ေတာင္အဖ်ား
ေက်ာက္အက္ၾကားမွ
ျမသားေရာင္သြင္
စိမ္းလဲ့ရႊင္သည့္
အပင္ေပါက္၍လာေသးသည္။
 

မိုးေခါင္ေရရွား
ေျမကားပ်က္စီး
အိုင္မနီး၌
ထီးထီးရိပ္ေဆာင္း
ပင္ထေနာင္းနွင့္
ရွားေစာင္းေပါက္၍လာေသးသည္။
 

မွီရာတည္ရာေျမနွင့္ကြာေသာ
ညိဳျပာေရာင္ျခယ္ ေရအလယ္၌
တင့္တယ္ေဝဆာပြင့္အျပာနွင့္
ေဗဒါလွ၍ေနေသးသည္။

အသက္မရွိအသိမထင္
ထိုသစ္ပင္တို႕
ဝန္းက်င္ဌာနသူ႕ေဒသနွင့္
ညီမွ်ေအာင္က်င့္
ကာလျမင့္စြာ သီးပြင့္ေနနိုင္ခဲ့ေလသည္။
 

အသက္လည္းရွိ အသိလည္းသာ
လူတို႕မွာကား
ပမာသစ္ပင္ ပတ္ဝန္းက်င္နွင့္
အဆင္သင့္သင့္ လိုက္ဖက္က်င့္ေသာ္
တိုးတင့္ျမင့္ၾကြယ္ေလာကလယ္၌
သူ႕နယ္ဌာန သူ႕ကာလနွင့္
မွ်တရႊင္လန္း မညိဳး နြမ္းသည္
ဂုဏ္ပန္း မလူိင္သင့္ျပီေလာ။ (တည္ေတာ ဆရာေတာ္ၾကီး)