သံ ျပဒါး အင္းသြားငယ္ မႏၲာန္ႏွင့္၊
ပညာဉာဏ္ ေ၀ဖန္စိတ္ျဖာၾက၊
ေဖ၀ိဇ္ကယ္ ဇာဓိုရ္တို႔၊ ယဥ္နဂို ေပ်ာ္ရာသတယ္၊
ရင္းမလ လူသ႑ာန္။
လူတစ္မွ် ႐ူပငယ္စံုလင္စြာႏွင့္၊ သြင္မူရာ ဘယ္မခ်ိဳ႕ၿပီဘူ႕း၊
ျမင္သူတို႔ ဘ၀င္ပန္းရေအာင္၊ သစ္နန္းေဗြအေခါင္က၊
ေမသူေယာင္ ေလအလႈပ္တြင္ျဖင့္၊ ေရႊ႐ုပ္ပံု ကရီ*လွပါဘိ၊
ျမဴး က ေလဟန္။
ျမင္ျမင္သူ ဖန္ဖန္ေစာရ၊ မေနာ ကံေမႊလို႔၊
အေထြေထြ ႀကံစိတ္ေတြးျပန္မိ၊
သစ္ေသြးရည့္ ေတာ္ပင္စံ၊ ၾကင္ဉာဏ္ေရာက္ စိတ္ထဲ။
႐ူပါ႐ံု အလံုးစံု ဤလူသားငယ္သို႔၊ သနားစရာပ၊
ေရႊေမတၱာ ကံုကံုႏွီးခ်င္ငဲ့၊ မႀကီး ေမပင္စံတို႔၊
သက္၀ိညာဥ္ ရွင္လူျဖစ္လွ်င္လ၊
အခ်စ္ တစ္ရာပိုလို႔၊ သည္ကိုယ္ ပံုလို႔ႏွင္းခ်င္ငဲ့၊
သီးပင္ေယာင္ ရင္ဆီ၀င္းတို႔ရယ္၊ မင္း လူဟုတ္ဘဲ။
* ကရီ=လႈပ္ရွားသည္။
