“သားသမီးေကာင္းမိဘေခါင္း” “တပည့္မေကာင္း ဆရာ့ေခါင္း” ဆိုၿပီးလႊဲမခ်ပါနဲ႔

တစ္ခါတစ္ေလ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေက်ာင္းက ဆုိးသြမ္းတဲ့
ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ သတင္းၾကားတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္
“ဟာ၊ ဘယ္ေက်ာင္းထြက္ ဆိုးတယ္” နဲ႔ေျပာၾကတယ္၊
ဘုန္းႀကီးတို႔က ေမးတယ္၊ “မင္းတို႔ အဲသလို ေျပာစတမ္းဆိုလို႔ရွိရင္ ေဒဝဒတ္ဘယ္ေက်ာင္းထြက္တုန္း” လို႔၊
ေဒဝဒတ္က ေဇတဝန္ေက်ာင္းထြက္ပဲလို႔၊ အဲဒါဆိုရင္ ေဇတဝန္ေက်ာင္း အျပစ္တင္ရမလား၊ ေဒဝဒတ္အျပစ္တင္ရမလား၊
တခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းထြက္ဆိုၿပီးေတာ့ေက်ာင္းကို
ပုတ္ခတ္ၿပီးေတာ့ ေျပာေလ့ရွိတာကိုး၊ ဒီေတာ့ ဒါေတြက မဆိုင္ဘူး၊

သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာစကားမွာ “သားသမီးေကာင္းမိဘေခါင္း”
“တပည့္မေကာင္း ဆရာ့ေခါင္း” ဆိုၿပီးေတာ့ ေခါင္းေပၚေတာ့ ေရာက္တာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒါဆိုရင္ ေဒဝဒတ္မေကာင္း ဘုရားေခါင္း ေရာက္မွာေပါ့၊
အဲဒါက်ေတာ့ ခ်န္ထားၾကတယ္၊ ကာယကံရွင္ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုင္တယ္။


ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဘုန္းႀကီးတို႔စာေပထဲမွာ --
“ဥပေဒသမတၱေမဝ ဟိ ပရာယတၱာ(ပရသၼႎ ပဋိဗဒၶံ)၊ အညာ သဗၺာ သမၸတိ အတၱာဓိနာ ဧဝ” တဲ့၊
နည္းေပးလမ္းျပ လုပ္တာသည္ပင္လွ်င္ ဆရာသမားနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္တဲ့၊ အားလံုးေအာင္ျမင္မႈဟာ ကိုယ့္ေပၚ မူတည္ပါတယ္တဲ့၊
ဆရာသမားဆိုတာ ဆံုးမၾသဝါဒေပး႐ံုသာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတယ္ေနာ္၊ အျခားေအာင္ျမင္မႈဟာ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္တယ္ေပါ့၊ ေအာင္ျမင္မႈ က်႐ံႈးမႈဟာ ကိုယ္နဲ႔ပဲဆိုင္တယ္ေပါ့၊ ဒီလို ဆိုပါတယ္၊ ဒါက ပိုၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔က်တယ္။

♣♣ ေဒါက္တနႏၵမာလာဘိဝံသ၏ အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာမွ