ကၽြန္ေတာ္တုိ့ လူ့အဖြဲ့အစည္းမွာ" အသာေန" ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေတြ့ေနရတယ္။ကုိယ့္လမ္းထိပ္မွာ ဘီယာဆုိင္ၾကီးေတြ၊အရက္ဆုိင္ၾကီးေတြဖြင့္တယ္။ကုိယ္နဲ့ ဘာမွမဆုိင္ဘူးလုိ့ထင္ၾကတယ္။အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ ခင္ဗ်ားတုိ့ရဲ့ သားေတြ အရက္ဆုိင္ေရာက္သြားပါေလေရာ။
စာရိတၱကုိ အရင္းအႏွီးလုပ္ၿပီး ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ေငြလုပ္တတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္စု လမ္းထဲမွာ အိမ္ငွားေနၾကတယ္။
ကုိယ္နဲ့ ဘာမွမဆုိင္ဘူး။ဒီလုိနဲ့ ကုိယ့္အိမ္ကေယာက်္ားေတြ ၊သားၾကီးေတြ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ၿငိစြန္းပတ္သက္ကုန္ၾကေရာ။
ဟုိး..ဘက္အရပ္မွာ မီးေလာင္ေနတယ္။ကုိယ္နဲ့ မဆုိင္ဘူးဆုိၿပီး ထုိင္ၿပီးၾကည့္ေနၾကတယ္။မၾကာခင္မွာဘဲ အဲဒီေလာင္ေနတဲ့မီး ကုိယ့္အရပ္ထဲကုိ ေရာက္လာေတာ့တယ္။
ဒီလုိပါပဲ ကုိယ္နဲ့မဆုိင္ဘူး"အသာေန" ဆုိတဲ့ တာဝန္မဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြ ေၾကာင့္
ကုိယ္ႏွင့္ဆုိင္လာတဲ့အခါ ေၿခမကုိင္မိ၊လက္မကုိင္မိ ၿဖစ္တတ္ၾကတယ္။ေတြးၾကည့္ၾကစမ္းပါ။
"အသာေန" "အသာေန" ဆုိၿပီး "အေသနာ" ခဲ့ရတဲ့ ပုံၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေၿပာၿပပါ့မယ္…..
တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာရဲ့ အိမ္တစ္အိမ္မွာေပါ့။
အဲဒီအိမ္မွာ "ၾကြက္" ေတြ အလြန္ေသာင္းက်န္းေနတယ္တဲ့။အိမ္ရွင္ၿဖစ္တဲ့လူၾကီးက သူရဲ့အိမ္ရွင္မနဲ့ တုိင္ပင္တယ္။ဒီၾကြက္ေတြကုိ ဘယ္လုိ ႏွိမ္နင္းၾကမလဲေပါ့။ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီၾကြက္ေတြ အတြက္ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ နဲ့ဖမ္းၿပီး သုတ္သင္ရွင္းလင္းမယ္လုိ့ ဆုံးၿဖတ္လုိက္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ ၿမဳိ့ေပၚတက္ၿပီး ၾကြက္ဖမ္းတဲ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဝယ္လာၾကတယ္။အဲဒီ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ဟာ သံၿပားနဲ့ၿပဳလုပ္ထားတယ္။ေမာင္းအလြန္ သန္တဲ့ စပရိန္တစ္ခုပါတယ္။အစာတစ္ခုကုိ ခ်ိတ္ထားရမယ္။အဲဒီအစာကုိ ၾကြက္ ကလာၿပီးဆြဲရင္ အစာလာဆြဲတဲ့ ၾကြက္ ေသၿပီသာမွတ္ေတာ့။
အိမ္ကုိလည္းေရာက္ေရာ။ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ၿပင္ဆင္နည္းေတြကုိ တစ္အိမ္လုံးကုိ သင္ေပးတယ္။ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ အစာကုိ ညွပ္တယ္။ၾကြက္ သြားတတ္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ကုိ ခ်ထားတယ္။အဲဒီလုိ လုပ္ေနတာကုိ အဲဒီအိမ္မွာရွိေနတဲ့ ႏြားၾကီးတစ္ေကာင္ကၿမင္သြားတယ္။ဒါေၾကာင့္ အဲဒီႏြားၾကီးက သူ့သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္တဲ့ ၾကြက္ ကုိသြားၿပီးေၿပာတယ္။
ေဟ့..ငၾကြက္။မင္း ဒီေန့ညေတာ့ သတိထားေနေတာ့ သိလား။ဒီအိမ္ရွင္က မင္းသြားတတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ခ်ထားတယ္။
"ဒီလုိ သတိေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကုိႏြားၾကီးရာ။ဒါေပမယ့္ ဒီၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္က ကုိႏြားတုိ့ကုိလည္း ဒုကၡေပးႏုိင္တယ္ေနာ္"
"ဟ..ဒီ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ က ငါတုိ့ ႏြားေတြနဲ့ ဘာမွမဆုိင္ဘူး။နာမည္ကုိက ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေလ။ႏြားေထာင္ေခ်ာက္မွ မဟုတ္ဘဲ။"
"ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီကိစၥက ကုိႏြားၾကီးတုိ့နဲ့လည္းပတ္သက္တယ္။သတိေတာ့ထားသင့္တယ္ဗ်။"
"ဘာသတိထားဖုိ့လုိလုိ့လဲ။ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ေတြက မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ေထာင္ထားတာ။မီးဖုိေခ်ာင္ထဲကုိ ငါတုိ့ႏြားေတြတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး။ငါတုိ့ႏြားေတြနဲ့ ဘာမွမဆုိင္ဘူး"
"ဒါေပမယ့္ ကုိႏြားၾကီးရယ္။သတိနဲ့ေတာ့ေနပါ။အသာေန ဆုိတဲ့ စိတ္ကုိ မေမြးပါနဲ့"
ဒီလုိနဲ့ ေန့လည္ပုိင္းေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ဝက္ၾကီးတစ္ေကာင္က ၾကြက္ ကုိသတိေပးၿပန္တယ္။"ဒီမယ္ေမာင္ၾကြက္ေရ။အိမ္ရွင္ေတြက မင္းအတြက္ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ စီစဥ္ေနတယ္။"
"ကုိႏြားၾကီး ေၿပာလုိ့ ငါသိၿပီးၿပီကြ။ဒီလုိ သတိေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကုိဝက္ၾကီးရာ။ဒီ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ကုိ ကုိဝက္ၾကီးလည္း သတိထားေနဦးေနာ္"
"ဝက္ေထာင္ေခ်ာက္မွမဟုတ္ဘဲ။ငါကဘာလုိ့ သတိထားေနရမွာလဲ ေမာင္ၾကြက္ရ။"
"ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကုိဝက္ၾကီးရာ အသာေန ဆုိတဲ့ စိတ္ကုိ မေမြးပါနဲ့။"
"ဟ..ဒီမယ္ေမာင္ၾကြက္ရ။ငါက မီးဖုိေခ်ာင္ထဲကုိ ဝင္ရတဲ့ ေကာင္မဟုတ္ဘူး။မင္းပဲသတိထား"
ဒီလုိနဲ့ ညပုိင္းေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ၾကက္ဖၾကီးက ၾကြက္ကုိ သတိေပးၿပန္တယ္။"ဒီမယ္ ကုိရင္ၾကြက္ေရ….ဒီအိမ္ရွင္က ၾကြက္ေတြေသာင္းက်န္းလြန္းလုိ့ ဆုိၿပီး ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ စီစဥ္ေနတယ္။သတိနဲ့သြား သတိနဲ့စား၊သတိနဲ့လာေဟ့။"
"ေက်းဇူးပါပဲ ကုိၾကက္ဖရာ။ကုိႏြားၾကီးနဲ့ ကုိဝက္ၾကီးတုိ့ ေၿပာလုိ့ ကၽြန္ေတာ္သိၿပီးပါၿပီ။ဒါေပမယ့္ ဒီၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ရည္ရြယ္ေပမယ့္ ဒီတစ္အိမ္လုံးမွာ ရွိတဲ့ သူေတြနဲ့လည္း သက္ဆုိင္တယ္ဗ်။အားလုံးနဲ့ပတ္သက္တယ္။"
"အံမယ္..ကုိရင္ၾကြက္ေရ။မင္းကမ်ား ငါ့ကုိ သတိေပးေနရေသး။မင္းပဲသတိနဲ့ေန။ဟုတ္ၿပီလား။"
"ကုိၾကက္ဖရာ..အသာေန ဆုိတဲ့ စိတ္ကုိမေမြးပါနဲ့။"
ဒီလုိနဲ့ ညပုိင္းေရာက္လာခဲ့တယ္။ၾကြက္သြားရာလမ္းေၾကာင္းေတြမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြကုိ ခ်ထားတယ္။
ညဟာ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ့ တိတ္ဆိတ္လာတယ္။ၾကြက္ ဆုိတဲ့ သတ္တဝါကလည္း လူေၿခတိတ္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ အစာရွာထြက္ၾကရတာ မဟုတ္လား။
ညသန္းေခါင္လည္း ေက်ာ္ေရာ…."ေဂ်ာက္" ဆုိတဲ့ အသံၾကီး တစ္သံၾကားရတယ္။ဒီအသံကုိ ကုိ အိမ္ရွင္မက
ၾကားတယ္။
"ဒီမယ္..ဒီမယ္..ေမာင္ၾကီးေရ…ၾကြက္ေတာ့ မိေနၿပီနဲ့ တူတယ္။ေဂ်ာက္ဆုိတဲ့ အသံ ကၽြန္မၾကားလုိက္တယ္။ရွင္သြားၾကည့္စမ္း။"
အိမ္ရွင္လူၾကီးက မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ဆင္းသြားတယ္။ညကလည္း ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းဆုိေတာ့ ဝုိးတဝါးပဲ ၿမင္ရတာေပါ့။
လက္ထဲမွာ ကုိင္ထားတဲ့ ဓာတ္မီးကလည္း အလင္းအားက သိပ္မရွိဘူး။ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္အနားလည္း ေရာက္ေရာ
အိမ္ရွင္လူၾကီးက "အား" ကနဲေအာ္ၿပီး ေၿမၿပင္ေပၚ လဲက်သြားတယ္။
ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ မိေနတာက…ၾကြက္မဟုတ္ဘူးဗ်။ဘာအေကာင္လုိ့ ထင္ၾကပါသလဲ။ႏြားလည္း မဟုတ္ဘူး။
ဝက္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ၾကက္ဖၾကီးလည္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ မိေနတာက ေၿမြေပြးတစ္ေကာင္ၿဖစ္ေနတယ္။ေၿမြဆုိတဲ့ သတၱဝါက ၾကြက္ေတြကုိလာၿပီး ဖမ္းယူစားေသာက္တတ္တယ္ေလ။ အဲဒီ ေၿမြေပြးရဲ့ အၿမီးပုိင္းဟာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ ညွပ္ေနတယ္။အဲဒီ ေၿမြေပြးက ေဒါသၾကီးၾကီးနဲ့ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ့ ဆင္းလာတဲ့ အိမ္ရွင္လူၾကီးကုိလည္း ေတြ့ေရာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္နား ေရာက္လာတာနဲ့ အားကုန္ ေပါက္လုိက္ေတာ့တယ္။အိမ္ရွင္လူၾကီးလည္း ေၿမၿပင္ေပၚကုိ တုန္းကနဲ လဲက်သြားေတာ့တယ္။ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ၿပီးေၿပာတယ္။
"ငါ့ကုိ ပုိးထိသြားၿပီေဟ့…လာၾကပါဦးဟ။လာၾကပါဦးဟ။"
တစ္အိမ္လုံး ႏုိးလာၾကတယ္။ပ်ာယာခတ္ကုန္ၾကတယ္။ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ မိေနတဲ့ ေၿမေပြးကုိ အေသရုိက္သတ္လုိက္ၾကတယ္။သူတုိ့ရြာမွာ ပုိးထိိတဲ့ လူကုိ အဆိပ္ေၿပေစဖုိ့အတြက္ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ့ ေတာဓေလ့တစ္ခုရွိတယ္။အဲဒါကေတာ့ ၾကက္ဖတစ္ေကာင္လုံးကုိ အရွင္လတ္လတ္မီးၿမဳိက္ၿပီး ထြက္လာတဲ့ ၾကက္ေမြးရဲ့ အခုိးနဲ့ ပုိးထိတဲ့ေနရာကုိ က်ပ္ခုိးတုိက္တဲ့နည္းပဲ။ဒီလုိနဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ၾကက္ဖၾကီးဟာ ဘုမသိဘာမသိနဲ့ ညတြင္းခ်င္းပဲ ေသပြဲဝင္သြားရရွာေတာ့တယ္။
မုိးလင္းလုိ့ မနက္၈ နာရီေလာက္လည္းေရာက္ေရာ။ေၿမြဆိပ္ေၿဖနည္းက နည္းစနစ္မက်ေတာ့ ပုိးထိခံထားရတဲ့..အိမ္ရွင္လူၾကီးဟာ ေၿမြဆိပ္တက္ၿပီး ေသရွာပါေတာ့တယ္။တစ္အိမ္လုံး ငိုလုိက္ၾကတာေလ။ေၿပာေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္။ေဟာ….အခု အိမ္ရဲ့ အဓိက လူတစ္ေယာက္ ေသရွာၿပီ။
လူတစ္ေယာက္ေသၿပီဆုိေတာ့ ရပ္နီးရပ္ေဝးက ေဆြမ်ဳိးေတြလာၾကတာေပါ့။အသုဘကုိလည္း ၂ ရက္ေလာက္ အိမ္မွာၿပင္ထားတယ္။လာတဲ့ ဧည့္သည္ကုိ ေကၽြးဖုိ့ေမြးဖုိ့ အတြက္ ပုိက္ဆံကလည္း လုံလုံေလာက္ေလာက္မရွိဘူးဆုိေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဝက္ကုိသတ္ၿပီး အသားေပၚလုိက္ရတယ္။ဝက္သားဟင္းနဲ့ဧည့္ခံေတာ့တာေပါ့။
ဒီလုိနဲ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ကုိ အေၾကာင္းၿပဳၿပီး "ငါနဲ့ မဆုိင္ဘူး။အသာေန..အသာေန " ဆုိတဲ့ ကုိဝက္ၾကီးတစ္ေကာင္လည္း ေသပြဲဝင္ရပါေရာ။
ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ဇာတ္လမ္းက မဆုံးေသးဘူး။အသုဘရက္လည္တဲ့ ေနလည္းေရာက္ေရာ။အိမ္ရွင္လူၾကီးရဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊အမ်ဳိးေတြ၊ရြာထဲကလူေတြ၊ရပ္နီးရပ္ေဝးက လူေတြ ေကၽြးဖုိ့ ေမြးဖုိ့အတြက္ အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ႏြားကုိ သတ္လုိက္ရၿပန္တယ္။
ေၾသာ္..ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ …ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသာေန…ဆုိတဲ့ ကုိႏြားၾကီးလည္း ေသရရွာတာပဲ။
ဒီၿဖစ္ရပ္ကုိ အစအဆုံးၿမင္ေတြ့ေနရသူဟာ ဒီအိမ္မွာ ရွိေနတဲ့ ၾကြက္ေတြပဲ။
ၾကြက္ေတြ အခ်င္းခ်င္းတီးတုိးေၿပာေနတဲ့ စကားသံေတြရွိတယ္။
"ကုိယ္နဲ့မဆုိင္ဘူး ဆုိၿပီး အသာေနခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြအားလုံး…"အေသနာ" ကုန္ၾကၿပီတဲ့"
ကၽြန္ေတာ္တုိ့ လူအဖြဲ့အစည္းမွာလည္း တာဝန္မဲ့ ေနထုိင္တတ္တဲ့ "အသာေန" ဆုိတဲ့ စိတ္ကုိ ေမြးသင့္…မေမြးသင့္စဥ္းစားဖုိ့ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ဝင္ၿပီး ကူညီေဆာင္္ရြက္ၾကရမွာပဲ။ဒါမွသာ လူ့အဖြဲ့အစည္းတုိးတက္မွာေပါ့။
အခုေတာ့ဗ်ာ……….။
"အသာေန" "အသာေန" ဆုိၿပီး………………………………………..။
ဆရာ ဦးဘုန္း(ဓာတု) ဧ။္ "အသာေန" ေဆာင္းပါး အား ဆရာဧ။္ ခြင့္ၿပဳခ်က္မယူမိပဲ ကူးယူေဖာ္ၿပမိသည့္အတြက္ ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု) အား အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
ေလးစားစြာၿဖင့္…..
ေဇယ်ာၿဖဳိး
ဒီေနရာေလးမွ ေ၀ငွလိုက္တာပါ။
