အပိုင္း (၅၂)
✔ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ျပႆနာ ✔
“အရွင္ဘုရား ... ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ `ငါဘုရားရွင္သည္ အမ်က္ေဒါသမရွိ။ ႏွလံုးသား မသန္႔စင္ျခင္းလည္း ကင္းေတာ္မူ၏´ ဟူ၍ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဖြင့္ဟေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ပင္လွ်င္ ရွင္သာရိပုတၲရာႏွင့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္တို႔အား ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူသည္ဟု သိရျပန္ပါေသး၏။
အရွင္ဘုရား ... အဆိုပါ အျခင္းအရာ ႏွစ္ရပ္သည္လည္း တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အဆက္အစပ္မရွိဘဲ အဓိပၸာယ္အားျဖင့္လည္း ဖီလာဆန္႔က်င္ေနပါ၏။ သည့္အတြက္ ပရဝါဒီတိတၳိတို႔ ၾကားဝင္ေႏွာက္စရာ အခ်က္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါ၏။ သည့္အတြက္ ေလ်ာ္ကန္ေသာ ေျဖရွင္းခ်က္ကို နာၾကားလိုပါသည္ အရွင္ဘုရား”
“ေကာင္းေပၿပီ ဒကာေတာ္ ... ရွင္သာရိပုတၲရာႏွင့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးႏွစ္ပါးအား ဘုရားရွင္ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူျခင္းမွာ အမ်က္ေဒါသထြက္၍ မဟုတ္ပါေခ်။ သေဘာကမူ လူတစ္ေယာက္သည္ ေျခေခ်ာ္သျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ခလုတ္တိုက္သျဖင့္ ျဖစ္ေစ မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ပါ၏။
မင္းႀကီး ... လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ထိုသို႔ ေခ်ာ္လဲသည့္အခါ ေျမႀကီးက စိတ္ဆိုး၍ အမ်က္ထြက္၍ တမင္သက္သက္ ေခ်ာ္လဲေအာင္ ျပဳဘိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသေလာ”
“မဆိုႏိုင္ပါဘုရား ... ၎ဖာသာ သတိမထားေသာေၾကာင့္ ေတြေဝေငးေမာေနမိေသာေၾကာင့္ ေခ်ာ္လဲျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေျမႀကီးတြင္လည္း ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းတို႔ မရွိၾကပါ”
“မင္းႀကီး ... ဘုရားရွင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေပ၏။ ဘုရားရွင္၌ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းတို႔ အလ်ဥ္းမရွိ။ စင္စစ္ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံရသည္ဆိုရာဝယ္ အမ်က္ထြက္၍ ႏွစ္သက္လိုလားျခင္း ကင္းေသာေၾကာင့္ မဟုတ္။ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာ ရွိ၍သာ ျဖစ္ေပ၏။
အရွင္မင္းႀကီး ... မဟာသမုဒၵရာသည္ မည္သည့္အေကာင္ပုပ္ကိုမွ် လက္မခံ၊ ၎၏ လိႈင္းတံပိုးအဟုန္တို႔ျဖင့္ ကမ္းစပ္၊ ကမ္းေျခေပၚသို႔သာ ႐ိုက္ပုတ္သယ္ေဆာင္ ပို႔တင္ေလ့ရွိ၏။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳမူျခင္းသည္ စက္ဆုပ္မုန္းတီးေသာေၾကာင့္ ေပေလာ...”
“မဟုတ္ရပါ ... အရွင္ဘုရား”
“မွန္ေပသည္ မင္းႀကီး ... ဘုရားရွင္သည္လည္း သမုဒၵရာကဲ့သို႔သာျဖစ္ေပ၏။ ရဟန္းတို႔ကို ႏွင္ထုတ္သည္ ဆိုရာတြင္လည္း သူ႔အျပစ္ႏွင့္သူသာ ျဖစ္ေပ၏။
မင္းႀကီး ... ဘုရားရွင္ကား ရဟန္းတို႔ အက်ိဳးစီးပြားကို အလိုရွိေတာ္မူေသာ အရွင္သူျမတ္ႀကီးျဖစ္၏။ ထိုသို႔ အက်ိဳးလိုလားေသာေၾကာင့္ပင္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း၊ အိုျခင္း နာျခင္း၊ ေသျခင္း ကင္းလြတ္ရာတရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ေပ၏”
“တပည့္ေတာ္ ... နားလည္သေဘာေပါက္ပါၿပီ အရွင္ဘုရား”
“သာဓု၊ သာဓု ... သာဓုပါ ဒကာေတာ္”
#ပို၍ အစြမ္းထက္သည့္ ကံ
``အရွင္ဘုရား ...
အရွင္ဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္ အေမးရွိသမွ် ျပႆနာတိုင္းအား ေျပလည္ေအာင္ တိတိက်က် ေျဖေတာ္မူခဲ့သည္ ခ်ည္းျဖစ္ပါ၏။ သည့္အတြက္ တပည့္ေတာ္အဖို႔ သံသယ ရွင္းရသည္ႏွင့္အမွ် ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခဲ့ရပါေပ၏။
သို႔ေသာ္ ဤကာလမွာပင္ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲ၌ တစ္ဆိတ္စာကေလးမွ်ပင္ လက္ခံယံုၾကည္ျခင္း မရွိရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ရွိေနပါေသး၏”
“ဘာမ်ားတံုး ... မင္းႀကီး”
“အရွင္ဘုရား ... ထိုအေၾကာင္းတစ္ရပ္မွာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး၏ တန္ခိုးအစြမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျဖစ္ပါ၏။
ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးမွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က တန္ခိုးအရာ၌ အသာဆံုး အျမတ္ဆံုးဆိုေသာ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ရ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးသည္ ခိုးသားဓားျပတို႔၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳ ရသည္ဟု သိရျပန္ပါ၏။ ဤ၌ တန္ခိုးအရာ၌ အထက္ျမက္ဆံုး ဆိုသည့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအေနျဖင့္ ခိုးသား ဓားျပတို႔၏ ရန္ကို တန္ခိုးေတာ္အစြမ္းျဖင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မေရွာင္ကြင္းႏိုင္ရပါသနည္း။
အရွင္ဘုရား ... ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ တန္ခိုးအရာ၌ အသာဆံုး၊ အထက္ျမက္ဆံုး မဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ ခိုးသားဓားျပတို႔၏ရန္ကို မေရွာင္ကြင္းႏိုင္ ျဖစ္ရသေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ႐ိုက္ႏွက္ထုေထာင္းခံရျခင္း ဆိုသည္ ပင္လွ်င္ မွားယြင္းေလသေလာ။
ဤကဲ့သို႔ တပည့္ေတာ္၏ စိတ္အာရံု၌ ဖံုးလႊမ္းေနေသာ သံသယ ျမဴေမွာင္တို႔ကို အရွင္၏ ပညာအလင္းေရာင္တို႔ ျဖင့္ ဖယ္ရွားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား”
“ေကာင္းေပၿပီ ... မင္းႀကီး၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတိုင္း တန္ခိုးအရာ၌ အသာဆံုး အထက္ျမက္ဆံုးဟုဆိုသည့္ ဧတဒဂ္ရ ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ႀကီး ျဖစ္သည္ဟု မွန္ေပ၏။ ထို႔အတူ ခိုးသား ဓားျပတို႔၏ ႐ိုက္ႏွက္ထုေထာင္းျခင္းေၾကာင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရသည္မွာလည္း မွန္ေပ၏။
ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းကား ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ အတိတ္အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရေပသည္ မင္းႀကီး”
“အရွင္ဘုရား ...
အကုသိုလ္ပင္ မွန္ေစကာမူ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ဖယ္ရွားပယ္ပစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ပမာအားျဖင့္ အသီးကို အလိုရွိသူသည္ အပင္ထက္မွ အသီးကို မိမိလက္တြင္းမွ အသီးျဖင့္ပင္ ပစ္ခ်အပ္သကဲ့သို႔ အကုသိုလ္ကံ အစြမ္းကိုလည္း တန္ခိုးေတာ္အစြမ္းျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္ပစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါကလား”
“အရွင္မင္းႀကီး ... ကံတရား၏ ဆန္းၾကယ္မႈႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္၏ ဆန္းၾကယ္မႈသည္ မႀကံစည္ႏိုင္ေသာ အစိေႏၱယ် အရာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကကုန္၏။ သို႔ရာတြင္ ကံအစြမ္းႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္ အစြမ္းတို႔အနက္ ကံအစြမ္းက ပို၍ထက္ျမက္ေပ၏”
ပမာအားျဖင့္ ေျမပထဝီေပၚ၌ ရပ္တည္ေနၾကသူခ်င္း မွန္ၾကပါလ်က္ လူအေပါင္းအေပၚ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္သူကမူ က်န္လူအားလံုးထက္ သာလြန္ကာ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္၏။ အာဏာရွိ၏။
ကံတရားမွာလည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ေပ၏။ အစိေႏၱယ်တည္းဟူေသာ မႀကံစည္အပ္သည္ခ်င္း အတူတူ ျဖစ္ေသာ္ျငား ကံတရားသည္သာလွ်င္ အားလံုး၏ အေပၚ၌ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိ၏။ အကုသိုလ္ကံ လႊမ္းမိုးလာၿပီဆိုပါက မည္သို႔မွ် ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့။ ကံတရား၏ စီမံမႈကို မည္သို႔မွ် ေရွာင္ကြင္း၍ မရႏိုင္ကုန္။ လူတစ္ေယာက္သည္ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ သင့္သည့္အခါ မိဘေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအဝိုင္း ရွိေသာ္လည္း မည္သို႔မွ် မတတ္ႏိုင္၊ အသာပင္ လက္လႊတ္ထားရကုန္၏။ ေတာမီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္သည့္အခါတြင္လည္း ေရအိုးေပါင္းတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေလာင္းသည့္တိုင္ေအာင္ မီးမၿငိမ္းႏိုင္။ အေၾကာင္းမူ မီးအရွိန္မွာ ႀကီးမားလြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
အရွင္မင္းႀကီး ... မႀကံစည္အပ္၊ မႀကံစည္ႏိုင္ေသာ အစိေႏၱယ် အေပါင္း၌ ကံ၏အက်ိဳးေပးသည္သာလွ်င္ အားလံုးအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိ၏။ ဩဇာအာဏာ သက္ေရာက္ႏိုင္စြမ္းရွိ၏။ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရသည္မွာလည္း ထိုသေဘာပင္ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအဖို႔ တန္ခိုးအရာ၌ ဧတဒဂ္ရသည္မွာ မွန္ေပ၏။ သို႔ရာတြင္ တန္ခိုးေတာ္၏ အစြမ္းက ကံတရား၏ အစြမ္းကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့။ မဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ခိုးသားဓားျပတို႔၏ သတ္ျဖတ္ျခင္းဟူသည့္ အကုသိုလ္ကံအစြမ္းကို ခံယူသြားခဲ့ၾကရေပသည္တကား”
“အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္၏ သံသယတို႔ ကင္းရွင္းသြားရပါၿပီ ဘုရား ...”
#ဖံုးျခင္းႏွင့္ ဖြင့္ျခင္း
“အရွင္ဘုရား ...
ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ... `ငါဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ သုတၲန္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္တို႔ကား ဟင္းလင္းပြင့္ေသာ္ကား တင့္တယ္၏။ ဖံုးလႊမ္းထားသည္ရွိေသာ္ မထြန္းပ မတင့္တယ္ ...´ ဟူ၍ ဆိုေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
တဖန္ `ပါတိေမာက္ကို ျပျခင္း၌ စင္စစ္လွ်င္ ဝိနည္းပိဋကတ္ကို ပိတ္အပ္၏။ ဖံုးလႊမ္းထားအပ္၏´ ဟူ၍လည္း ဆိုေတာ္မူခဲ့ျပန္ပါေသး၏။ အရွင္ဘုရား ... ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၌ အခါအခြင့္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ပါက ဝိနည္း၊ ပညတ္ေတာ္တို႔ကို ဖြင့္ထားမွသာလွ်င္ တင့္တယ္ပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ဝိနည္းေဒသနာေတာ္၌ အက်င့္သိကၡာ ေစာင့္စည္းမႈ၊ ၿမဲၿမံလံုၿခံဳစြာ ထိန္းသိမ္းေဆာက္တည္မႈ၊ သီလ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး၊ အနက္အဓိပၸာယ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး၊ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မႈ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး စသည္တို႔ မ်ားျပားစံုလင္စြာ ရွိအပ္သည့္အတြက္ ျဖစ္ပါ၏။
အရွင္ဘုရား ... `တစ္စံုတစ္ခုကို ဖံုးကြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း မျပဳဘဲ ဖြင့္ထားမွသာ ထြန္းပတင့္တယ္မည္´ ဆိုေသာ စကားႏွင့္ `ပိတ္အပ္၏ ဖံုးလႊမ္းအပ္၏´ ဆိုေသာ စကားတို႔မွာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါ၏။ ေရွ႕ေနာက္မညီဟု ယူဆသည့္ အတြက္ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား”
“ေကာင္းေပၿပီ ... ဒကာေတာ္၊ `ပါတိေမာက္ကို ျပျခင္း၌ ဝိနည္းပိဋကတ္ကို ပိတ္အပ္၏။ ဖံုးလႊမ္းအပ္၏´ ... ဟုဆိုသည္ကား အားလံုးကုန္ဟု ဆိုလိုသည္ မဟုတ္။ လိုအပ္ေလ်ာ္ကန္သေရြ႕သာ ပိုင္းျခားၿပီး ဆိုေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ပိတ္ေတာ္မူရျခင္း၌ အေၾကာင္းရွိေခ်၏။
အရွင္မင္းႀကီး ... ပါတိေမာက္ဆိုသည့္ `ရဟန္းတို႔၏ သိကၡာပုဒ္´ကို ရဟန္းတို႔၏ အလယ္၌သာ ျပေတာ္မူ၍ ရဟန္းမွတစ္ပါး က်န္လူမ်ားအတြက္ ဖံုးကြယ္ထားျခင္းသည္ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ အစဥ္အလာ အဆက္အႏြယ္ပင္ ျဖစ္ေခ်၏။ စင္စစ္အားျဖင့္ ရာဇပရိယာယ္ဆိုသည္မွာ မင္းတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မင္းတို႔သာလွ်င္ က်င့္သံုးအပ္ေပ၏။ က်န္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ႏွင့္ အပ္စပ္မႈ၊ သက္ဆိုင္မႈ မရွိေပ။
ဤ၌ ပါတိေမာက္ ျပေတာ္မူျခင္း ဆိုသည္မွာလည္း ရဟန္းမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္၏။ လူေတြသိေစရန္ မဟုတ္။ လူေတြ က်င့္သံုးရန္ မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူမ်ားအတြက္ ပါတီေမာက္ကို ဖံုးကြယ္ထားျခင္းသည္ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ အစဥ္အလာျဖစ္ခဲ့၏”
“တင္ပါ့ ... ဘုရား”
“နာၾကားပါဦး ဒကာေတာ္ ... ပါတိေမာက္ ဆိုသည္မွာလည္း လြန္စြာမွ တာဝန္ႀကီးေလးလွပါ၏။ ေျဖာင့္မွန္စြာ ျပည့္စံုစြာ က်င့္ႀကံမည္ဆိုပါက အရဟတၲဖိုလ္အထိ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါ၏။ ဤကဲ့သို႔ အရဟတၲဖိုလ္အထိ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေသာ တရားေတာ္သည္ ေကာင္းစြာလိုက္နာက်င့္ႀကံႏိုင္ျခင္း မရွိသူတို႔ထံ ေရာက္သြားခဲ့ပါလွ်င္ မည္သို႔မွ် နားမလည္သျဖင့္ အထင္အျမင္၊ အယူအဆ လြဲမွားစရာ ျဖစ္ႏိုင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပါတိေမာက္ျပျခင္းကို အပိုင္းအျခားႏွင့္ ထိမ္ခ်န္ ဖံုးကြယ္ထားရျခင္း ျဖစ္ေပ၏”
“တင္ပါ့ ... ဘုရား ...”
“နာၾကားပါဦး ... ဒကာေတာ္၊ ရဟန္းဘဝဆိုသည္မွာ လြန္စြာျမင့္ျမတ္လွ၏။ ႏိႈင္းယွဥ္မႈ မျပဳေလာက္ေအာင္ပင္ တန္ဖိုး ႀကီးမားလွ၏။ ျမင့္ျမတ္ထူးကဲလွပါ၏။ ထိုသို႔ေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တို႔ရွိသည့္ ရဟန္းဘဝ၊ ရဟန္းအျဖစ္ကား နတ္၊ လူတို႔ႏွင့္ မကြဲမျပား သီးျခားကန္႔သတ္မႈမရွိ၊ တူညီေနမည္ စိုးသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပါတိေမာက္ျပျခင္းကို အပိုင္းအျခားႏွင့္ ဟန္႔တား ဖံုးကြယ္ထားရျခင္းျဖစ္၏။
မင္းႀကီး ... ေလာက၌ တန္ခိုးအနဂၣ ထိုက္တန္ေသာ ဥစၥာပစၥည္းတို႔မည္သည္ မင္းထံသို႔သာ ေရာက္ၾကရၿပီး မင္းတို႔၏ အဆင္တန္ဆာ အသံုးအေဆာင္ ျဖစ္ၾကရကုန္၏။ ဘုရားရွင္၏ ေဟာေျပာမႈ၊ သြန္သင္ဆံုးမမႈ မွန္သမွ်မွာလည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ၾကရာကုန္၏။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔သာ ေရာက္ရွိၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ သြန္သင္ၫႊန္ၾကားမႈအတိုင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾက ကုန္၏။ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ အားေလ်ာ္စြာလည္း ရဟန္းအျဖစ္ ရဟန္းဘဝဆိုသည္ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာတို႔၏ ဘဝႏွင့္ အလြန္ တရာမွပင္ ကြဲျပားျခားနားလွပါ၏။ သို႔ျဖစ္၍လည္း ရဟန္းတို႔ႏွင့္သာ အပ္စပ္ေလ်ာ္ကန္သည့္အတြက္ ပါတိေမာက္ေဒသနာ ေတာ္ကို အပိုင္းအျခားျပဳ၍ ျပအပ္ျခင္း၊ ဖံုးကြယ္ထားအပ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္ ဒကာေတာ္ ...”
“အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္၏ သံသယျမဴမႈန္တို႔မွာ အရွင္ဘုရား၏ အလင္ဆီမီး၊ ပညာဆီမီးတို႔ေၾကာင့္ ျပယ္လြင့္သြားၾကပါၿပီ ဘုရား ...”
“ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းပါေပစြ ဒကာေတာ္ ...”
ဆက္ရန္ ----
နႏၵာမိုးၾကယ္
www.facebook.com/bwar99
Credit <><><>>>> နိဗၺာေဆာ္
✔ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ျပႆနာ ✔
“အရွင္ဘုရား ... ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ `ငါဘုရားရွင္သည္ အမ်က္ေဒါသမရွိ။ ႏွလံုးသား မသန္႔စင္ျခင္းလည္း ကင္းေတာ္မူ၏´ ဟူ၍ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဖြင့္ဟေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ပင္လွ်င္ ရွင္သာရိပုတၲရာႏွင့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္တို႔အား ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူသည္ဟု သိရျပန္ပါေသး၏။
အရွင္ဘုရား ... အဆိုပါ အျခင္းအရာ ႏွစ္ရပ္သည္လည္း တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အဆက္အစပ္မရွိဘဲ အဓိပၸာယ္အားျဖင့္လည္း ဖီလာဆန္႔က်င္ေနပါ၏။ သည့္အတြက္ ပရဝါဒီတိတၳိတို႔ ၾကားဝင္ေႏွာက္စရာ အခ်က္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါ၏။ သည့္အတြက္ ေလ်ာ္ကန္ေသာ ေျဖရွင္းခ်က္ကို နာၾကားလိုပါသည္ အရွင္ဘုရား”
“ေကာင္းေပၿပီ ဒကာေတာ္ ... ရွင္သာရိပုတၲရာႏွင့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးႏွစ္ပါးအား ဘုရားရွင္ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူျခင္းမွာ အမ်က္ေဒါသထြက္၍ မဟုတ္ပါေခ်။ သေဘာကမူ လူတစ္ေယာက္သည္ ေျခေခ်ာ္သျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ခလုတ္တိုက္သျဖင့္ ျဖစ္ေစ မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ပါ၏။
မင္းႀကီး ... လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ထိုသို႔ ေခ်ာ္လဲသည့္အခါ ေျမႀကီးက စိတ္ဆိုး၍ အမ်က္ထြက္၍ တမင္သက္သက္ ေခ်ာ္လဲေအာင္ ျပဳဘိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသေလာ”
“မဆိုႏိုင္ပါဘုရား ... ၎ဖာသာ သတိမထားေသာေၾကာင့္ ေတြေဝေငးေမာေနမိေသာေၾကာင့္ ေခ်ာ္လဲျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေျမႀကီးတြင္လည္း ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းတို႔ မရွိၾကပါ”
“မင္းႀကီး ... ဘုရားရွင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေပ၏။ ဘုရားရွင္၌ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းတို႔ အလ်ဥ္းမရွိ။ စင္စစ္ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံရသည္ဆိုရာဝယ္ အမ်က္ထြက္၍ ႏွစ္သက္လိုလားျခင္း ကင္းေသာေၾကာင့္ မဟုတ္။ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာ ရွိ၍သာ ျဖစ္ေပ၏။
အရွင္မင္းႀကီး ... မဟာသမုဒၵရာသည္ မည္သည့္အေကာင္ပုပ္ကိုမွ် လက္မခံ၊ ၎၏ လိႈင္းတံပိုးအဟုန္တို႔ျဖင့္ ကမ္းစပ္၊ ကမ္းေျခေပၚသို႔သာ ႐ိုက္ပုတ္သယ္ေဆာင္ ပို႔တင္ေလ့ရွိ၏။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳမူျခင္းသည္ စက္ဆုပ္မုန္းတီးေသာေၾကာင့္ ေပေလာ...”
“မဟုတ္ရပါ ... အရွင္ဘုရား”
“မွန္ေပသည္ မင္းႀကီး ... ဘုရားရွင္သည္လည္း သမုဒၵရာကဲ့သို႔သာျဖစ္ေပ၏။ ရဟန္းတို႔ကို ႏွင္ထုတ္သည္ ဆိုရာတြင္လည္း သူ႔အျပစ္ႏွင့္သူသာ ျဖစ္ေပ၏။
မင္းႀကီး ... ဘုရားရွင္ကား ရဟန္းတို႔ အက်ိဳးစီးပြားကို အလိုရွိေတာ္မူေသာ အရွင္သူျမတ္ႀကီးျဖစ္၏။ ထိုသို႔ အက်ိဳးလိုလားေသာေၾကာင့္ပင္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း၊ အိုျခင္း နာျခင္း၊ ေသျခင္း ကင္းလြတ္ရာတရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ေပ၏”
“တပည့္ေတာ္ ... နားလည္သေဘာေပါက္ပါၿပီ အရွင္ဘုရား”
“သာဓု၊ သာဓု ... သာဓုပါ ဒကာေတာ္”
#ပို၍ အစြမ္းထက္သည့္ ကံ
``အရွင္ဘုရား ...
အရွင္ဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္ အေမးရွိသမွ် ျပႆနာတိုင္းအား ေျပလည္ေအာင္ တိတိက်က် ေျဖေတာ္မူခဲ့သည္ ခ်ည္းျဖစ္ပါ၏။ သည့္အတြက္ တပည့္ေတာ္အဖို႔ သံသယ ရွင္းရသည္ႏွင့္အမွ် ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခဲ့ရပါေပ၏။
သို႔ေသာ္ ဤကာလမွာပင္ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲ၌ တစ္ဆိတ္စာကေလးမွ်ပင္ လက္ခံယံုၾကည္ျခင္း မရွိရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ရွိေနပါေသး၏”
“ဘာမ်ားတံုး ... မင္းႀကီး”
“အရွင္ဘုရား ... ထိုအေၾကာင္းတစ္ရပ္မွာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး၏ တန္ခိုးအစြမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျဖစ္ပါ၏။
ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးမွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က တန္ခိုးအရာ၌ အသာဆံုး အျမတ္ဆံုးဆိုေသာ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ရ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးသည္ ခိုးသားဓားျပတို႔၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳ ရသည္ဟု သိရျပန္ပါ၏။ ဤ၌ တန္ခိုးအရာ၌ အထက္ျမက္ဆံုး ဆိုသည့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအေနျဖင့္ ခိုးသား ဓားျပတို႔၏ ရန္ကို တန္ခိုးေတာ္အစြမ္းျဖင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မေရွာင္ကြင္းႏိုင္ရပါသနည္း။
အရွင္ဘုရား ... ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ တန္ခိုးအရာ၌ အသာဆံုး၊ အထက္ျမက္ဆံုး မဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ ခိုးသားဓားျပတို႔၏ရန္ကို မေရွာင္ကြင္းႏိုင္ ျဖစ္ရသေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ႐ိုက္ႏွက္ထုေထာင္းခံရျခင္း ဆိုသည္ ပင္လွ်င္ မွားယြင္းေလသေလာ။
ဤကဲ့သို႔ တပည့္ေတာ္၏ စိတ္အာရံု၌ ဖံုးလႊမ္းေနေသာ သံသယ ျမဴေမွာင္တို႔ကို အရွင္၏ ပညာအလင္းေရာင္တို႔ ျဖင့္ ဖယ္ရွားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား”
“ေကာင္းေပၿပီ ... မင္းႀကီး၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတိုင္း တန္ခိုးအရာ၌ အသာဆံုး အထက္ျမက္ဆံုးဟုဆိုသည့္ ဧတဒဂ္ရ ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ႀကီး ျဖစ္သည္ဟု မွန္ေပ၏။ ထို႔အတူ ခိုးသား ဓားျပတို႔၏ ႐ိုက္ႏွက္ထုေထာင္းျခင္းေၾကာင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရသည္မွာလည္း မွန္ေပ၏။
ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းကား ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ အတိတ္အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရေပသည္ မင္းႀကီး”
“အရွင္ဘုရား ...
အကုသိုလ္ပင္ မွန္ေစကာမူ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ဖယ္ရွားပယ္ပစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ပမာအားျဖင့္ အသီးကို အလိုရွိသူသည္ အပင္ထက္မွ အသီးကို မိမိလက္တြင္းမွ အသီးျဖင့္ပင္ ပစ္ခ်အပ္သကဲ့သို႔ အကုသိုလ္ကံ အစြမ္းကိုလည္း တန္ခိုးေတာ္အစြမ္းျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္ပစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါကလား”
“အရွင္မင္းႀကီး ... ကံတရား၏ ဆန္းၾကယ္မႈႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္၏ ဆန္းၾကယ္မႈသည္ မႀကံစည္ႏိုင္ေသာ အစိေႏၱယ် အရာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကကုန္၏။ သို႔ရာတြင္ ကံအစြမ္းႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္ အစြမ္းတို႔အနက္ ကံအစြမ္းက ပို၍ထက္ျမက္ေပ၏”
ပမာအားျဖင့္ ေျမပထဝီေပၚ၌ ရပ္တည္ေနၾကသူခ်င္း မွန္ၾကပါလ်က္ လူအေပါင္းအေပၚ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္သူကမူ က်န္လူအားလံုးထက္ သာလြန္ကာ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္၏။ အာဏာရွိ၏။
ကံတရားမွာလည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ေပ၏။ အစိေႏၱယ်တည္းဟူေသာ မႀကံစည္အပ္သည္ခ်င္း အတူတူ ျဖစ္ေသာ္ျငား ကံတရားသည္သာလွ်င္ အားလံုး၏ အေပၚ၌ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိ၏။ အကုသိုလ္ကံ လႊမ္းမိုးလာၿပီဆိုပါက မည္သို႔မွ် ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့။ ကံတရား၏ စီမံမႈကို မည္သို႔မွ် ေရွာင္ကြင္း၍ မရႏိုင္ကုန္။ လူတစ္ေယာက္သည္ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ သင့္သည့္အခါ မိဘေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအဝိုင္း ရွိေသာ္လည္း မည္သို႔မွ် မတတ္ႏိုင္၊ အသာပင္ လက္လႊတ္ထားရကုန္၏။ ေတာမီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္သည့္အခါတြင္လည္း ေရအိုးေပါင္းတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေလာင္းသည့္တိုင္ေအာင္ မီးမၿငိမ္းႏိုင္။ အေၾကာင္းမူ မီးအရွိန္မွာ ႀကီးမားလြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
အရွင္မင္းႀကီး ... မႀကံစည္အပ္၊ မႀကံစည္ႏိုင္ေသာ အစိေႏၱယ် အေပါင္း၌ ကံ၏အက်ိဳးေပးသည္သာလွ်င္ အားလံုးအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိ၏။ ဩဇာအာဏာ သက္ေရာက္ႏိုင္စြမ္းရွိ၏။ ရွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရသည္မွာလည္း ထိုသေဘာပင္ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအဖို႔ တန္ခိုးအရာ၌ ဧတဒဂ္ရသည္မွာ မွန္ေပ၏။ သို႔ရာတြင္ တန္ခိုးေတာ္၏ အစြမ္းက ကံတရား၏ အစြမ္းကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့။ မဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ခိုးသားဓားျပတို႔၏ သတ္ျဖတ္ျခင္းဟူသည့္ အကုသိုလ္ကံအစြမ္းကို ခံယူသြားခဲ့ၾကရေပသည္တကား”
“အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္၏ သံသယတို႔ ကင္းရွင္းသြားရပါၿပီ ဘုရား ...”
#ဖံုးျခင္းႏွင့္ ဖြင့္ျခင္း
“အရွင္ဘုရား ...
ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ... `ငါဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ သုတၲန္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္တို႔ကား ဟင္းလင္းပြင့္ေသာ္ကား တင့္တယ္၏။ ဖံုးလႊမ္းထားသည္ရွိေသာ္ မထြန္းပ မတင့္တယ္ ...´ ဟူ၍ ဆိုေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
တဖန္ `ပါတိေမာက္ကို ျပျခင္း၌ စင္စစ္လွ်င္ ဝိနည္းပိဋကတ္ကို ပိတ္အပ္၏။ ဖံုးလႊမ္းထားအပ္၏´ ဟူ၍လည္း ဆိုေတာ္မူခဲ့ျပန္ပါေသး၏။ အရွင္ဘုရား ... ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၌ အခါအခြင့္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ပါက ဝိနည္း၊ ပညတ္ေတာ္တို႔ကို ဖြင့္ထားမွသာလွ်င္ တင့္တယ္ပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ဝိနည္းေဒသနာေတာ္၌ အက်င့္သိကၡာ ေစာင့္စည္းမႈ၊ ၿမဲၿမံလံုၿခံဳစြာ ထိန္းသိမ္းေဆာက္တည္မႈ၊ သီလ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး၊ အနက္အဓိပၸာယ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး၊ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မႈ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး စသည္တို႔ မ်ားျပားစံုလင္စြာ ရွိအပ္သည့္အတြက္ ျဖစ္ပါ၏။
အရွင္ဘုရား ... `တစ္စံုတစ္ခုကို ဖံုးကြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း မျပဳဘဲ ဖြင့္ထားမွသာ ထြန္းပတင့္တယ္မည္´ ဆိုေသာ စကားႏွင့္ `ပိတ္အပ္၏ ဖံုးလႊမ္းအပ္၏´ ဆိုေသာ စကားတို႔မွာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါ၏။ ေရွ႕ေနာက္မညီဟု ယူဆသည့္ အတြက္ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား”
“ေကာင္းေပၿပီ ... ဒကာေတာ္၊ `ပါတိေမာက္ကို ျပျခင္း၌ ဝိနည္းပိဋကတ္ကို ပိတ္အပ္၏။ ဖံုးလႊမ္းအပ္၏´ ... ဟုဆိုသည္ကား အားလံုးကုန္ဟု ဆိုလိုသည္ မဟုတ္။ လိုအပ္ေလ်ာ္ကန္သေရြ႕သာ ပိုင္းျခားၿပီး ဆိုေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ပိတ္ေတာ္မူရျခင္း၌ အေၾကာင္းရွိေခ်၏။
အရွင္မင္းႀကီး ... ပါတိေမာက္ဆိုသည့္ `ရဟန္းတို႔၏ သိကၡာပုဒ္´ကို ရဟန္းတို႔၏ အလယ္၌သာ ျပေတာ္မူ၍ ရဟန္းမွတစ္ပါး က်န္လူမ်ားအတြက္ ဖံုးကြယ္ထားျခင္းသည္ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ အစဥ္အလာ အဆက္အႏြယ္ပင္ ျဖစ္ေခ်၏။ စင္စစ္အားျဖင့္ ရာဇပရိယာယ္ဆိုသည္မွာ မင္းတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မင္းတို႔သာလွ်င္ က်င့္သံုးအပ္ေပ၏။ က်န္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ႏွင့္ အပ္စပ္မႈ၊ သက္ဆိုင္မႈ မရွိေပ။
ဤ၌ ပါတိေမာက္ ျပေတာ္မူျခင္း ဆိုသည္မွာလည္း ရဟန္းမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္၏။ လူေတြသိေစရန္ မဟုတ္။ လူေတြ က်င့္သံုးရန္ မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူမ်ားအတြက္ ပါတီေမာက္ကို ဖံုးကြယ္ထားျခင္းသည္ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ အစဥ္အလာျဖစ္ခဲ့၏”
“တင္ပါ့ ... ဘုရား”
“နာၾကားပါဦး ဒကာေတာ္ ... ပါတိေမာက္ ဆိုသည္မွာလည္း လြန္စြာမွ တာဝန္ႀကီးေလးလွပါ၏။ ေျဖာင့္မွန္စြာ ျပည့္စံုစြာ က်င့္ႀကံမည္ဆိုပါက အရဟတၲဖိုလ္အထိ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါ၏။ ဤကဲ့သို႔ အရဟတၲဖိုလ္အထိ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေသာ တရားေတာ္သည္ ေကာင္းစြာလိုက္နာက်င့္ႀကံႏိုင္ျခင္း မရွိသူတို႔ထံ ေရာက္သြားခဲ့ပါလွ်င္ မည္သို႔မွ် နားမလည္သျဖင့္ အထင္အျမင္၊ အယူအဆ လြဲမွားစရာ ျဖစ္ႏိုင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပါတိေမာက္ျပျခင္းကို အပိုင္းအျခားႏွင့္ ထိမ္ခ်န္ ဖံုးကြယ္ထားရျခင္း ျဖစ္ေပ၏”
“တင္ပါ့ ... ဘုရား ...”
“နာၾကားပါဦး ... ဒကာေတာ္၊ ရဟန္းဘဝဆိုသည္မွာ လြန္စြာျမင့္ျမတ္လွ၏။ ႏိႈင္းယွဥ္မႈ မျပဳေလာက္ေအာင္ပင္ တန္ဖိုး ႀကီးမားလွ၏။ ျမင့္ျမတ္ထူးကဲလွပါ၏။ ထိုသို႔ေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တို႔ရွိသည့္ ရဟန္းဘဝ၊ ရဟန္းအျဖစ္ကား နတ္၊ လူတို႔ႏွင့္ မကြဲမျပား သီးျခားကန္႔သတ္မႈမရွိ၊ တူညီေနမည္ စိုးသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပါတိေမာက္ျပျခင္းကို အပိုင္းအျခားႏွင့္ ဟန္႔တား ဖံုးကြယ္ထားရျခင္းျဖစ္၏။
မင္းႀကီး ... ေလာက၌ တန္ခိုးအနဂၣ ထိုက္တန္ေသာ ဥစၥာပစၥည္းတို႔မည္သည္ မင္းထံသို႔သာ ေရာက္ၾကရၿပီး မင္းတို႔၏ အဆင္တန္ဆာ အသံုးအေဆာင္ ျဖစ္ၾကရကုန္၏။ ဘုရားရွင္၏ ေဟာေျပာမႈ၊ သြန္သင္ဆံုးမမႈ မွန္သမွ်မွာလည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ၾကရာကုန္၏။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔သာ ေရာက္ရွိၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ သြန္သင္ၫႊန္ၾကားမႈအတိုင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾက ကုန္၏။ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ အားေလ်ာ္စြာလည္း ရဟန္းအျဖစ္ ရဟန္းဘဝဆိုသည္ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာတို႔၏ ဘဝႏွင့္ အလြန္ တရာမွပင္ ကြဲျပားျခားနားလွပါ၏။ သို႔ျဖစ္၍လည္း ရဟန္းတို႔ႏွင့္သာ အပ္စပ္ေလ်ာ္ကန္သည့္အတြက္ ပါတိေမာက္ေဒသနာ ေတာ္ကို အပိုင္းအျခားျပဳ၍ ျပအပ္ျခင္း၊ ဖံုးကြယ္ထားအပ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္ ဒကာေတာ္ ...”
“အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္၏ သံသယျမဴမႈန္တို႔မွာ အရွင္ဘုရား၏ အလင္ဆီမီး၊ ပညာဆီမီးတို႔ေၾကာင့္ ျပယ္လြင့္သြားၾကပါၿပီ ဘုရား ...”
“ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းပါေပစြ ဒကာေတာ္ ...”
ဆက္ရန္ ----
နႏၵာမိုးၾကယ္
www.facebook.com/bwar99
Credit <><><>>>> နိဗၺာေဆာ္
