ဒု႒ဂါမဏိမင္းအေၾကာင္း
စစ္႐ံႈးစဥ္လည္း ဒါနကုိ မေမ့
မဟာ၀င္၌
ေတြ႕ရေသာ သီဟုိဠ္မဟာရာဇာတုိ႔တြင္ ဒု႒ဂါမဏိမဟာရာဇာ၏ သာသနာ ၾကည္ညိဳပံုသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏စိတ္ကုိ အားအရေစဆံုး
အႏွစ္သက္ေစဆံုးျဖစ္၏၊ ထုိမဟာရာဇာသည္ ညီေတာ္တိႆႏွင့္စစ္ျဖစ္၍ စစ္႐ံႈးခုိက္ ျမင္းတစ္စီး
အမတ္တစ္ ေယာက္မွ်ျဖင့္ တိမ္းေရွာင္ေနရာ ေတာထဲမွာပင္ လြန္စြာဆာေလာင္ေနစဥ္ အမတ္၏ပဲြေတာ္တစ္ေယာက္စာကုိ
(ျမင္း,အမတ္, မိမိဖုိ႔အျပင္ လွဴဖုိ႔ပါ) ေလးဖုိ႔ခဲြ၍ အလွဴခံပုဂိၢဳလ္ကုိ ေႂကးေၾကာ္ပင့္ယူေလသည္၊
အလွဴခံပုဂိၢဳလ္သည္ ဒိဗၺေသာတအဘိညာဥ္ျဖင့္
ၾကား၍ ႂကြေရာက္ လာသျဖင့္ မိမိတုိ႔ဖုိ႔ မွန္းထားေသာ အဖုိ႔ကုိပါ အားလံုးလွဴလုိက္ၾကေလသည္၊
နတ္ရြာစံခါနီး၌ကား မိမိအလွဴေတာ္စာရင္းကုိ ဖတ္ေစရာ၀ယ္ အျခားေသာ ေစတီေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမ်ား
အလွဴထက္ ဤအလွဴကုိ သာ၍ႏွစ္သက္ပါသတဲ့။ [အခ်ိဳ႕ဒါနရွင္မ်ား သည္ မိမိျပဳၿပီးေသာ ေကာင္းမႈအထူးမ်ားကို
ပုရပုိက္စာအုပ္မ်ား၌ ေရးမွတ္၍ ထားၿပီးလွ်င္ ထုိေကာင္းမႈစာရင္းမ်ားကို မၾကာ မၾကာ ၾကည့္႐ႈကာ
ေနာက္ထပ္ ကုသုိလ္ေစတနာ တုိပြားၾကေစ၏။]
စစ္တုိက္ရာ၌ ရဟန္းမ်ားကိုပင့္သြားပံု
ညီေတာ္ကုိ
တစ္ဖန္ျပန္၍စစ္ေအာင္ျမင္ ေသာအခါ စစ္ဗုိလ္ႀကီး
(သူရဲေကာင္း)တစ္က်ိပ္ကုိ အမွဴးထား၍ မ်ားစြာေသာ စစ္တပ္ျဖင့္ ဂဂၤါျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔
ကူးၿပီးလွ်င္ ေက်းမင္းမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းလုိေသာေၾကာင့္ သံဃာမ်ားထံေလွ်ာက္သည္မွာ “ဒကာေတာ္သည္
သာသနာေတာ္ကုိျပဳစုျခင္းငွာ ဂဂၤါျမစ္တစ္ဖက္သုိ႔ သြားရပါဦး မည္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဖူးျမင္ေနရျခင္းသည္
ဒကာေတာ္အတြက္ ျမတ္ေသာမဂၤလာ ျဖစ္ပါသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ လည္း မျပတ္ ဖူးျမင္ရ,
ဒါနကုိလည္း ျပဳရေအာင္”ဟု ေလွ်ာက္၍ ပ်ိဳမ်စ္ေသာ ရဟန္းေတာ္ငါးရာကို စစ္ေျမျပင္သုိ႔ ပင့္သြားေလသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ မဟာရာဇာ၏အလုိအားျဖင့္
“ဖူးျမင္ဖုိ႔ရန္ႏွင့္ ဒါနျပဳဖုိ႔ရန္ ပင့္သြားသည္”ဟု ဆုိရေသာ္လည္း ထုိရဟန္း ေတာ္မ်ားအတြက္
၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ ေနရာ၀ယ္ “စစ္သားတုိ႔ စည္းကမ္း ေသ၀ပ္ေအာင္, သိမ္းပုိက္မိေသာ
နယ္သူ နယ္သားမ်ားကုိ သနား ညႇာတာ၍ … ႏွိပ္စက္မႈ,
မိန္းမမ်ားကုိ ေစာ္ကားမႈ မျပဳရေအာင္” စသည့္ျဖင့္ ၾသ၀ါဒေပးႏုိင္ေသာ အက်ိဳး မ်ားလည္း
ရႏုိင္ေပေသးသည္။
နတ္ရြာစံခါနီး အဘယေထရ္ကိုသတိရ
စစ္ကိစၥ
ၿပီးဆံုးေသာအခါ၌ သူရဲေကာင္း စစ္ဗုိလ္ႀကီးတုိ႔တြင္ အဘယဗုိလ္မွဴးသည္ ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူေသာ
စည္းစိမ္ကုိ မယူဘဲ “ကိေလသာရန္ကုိ ႏွိမ္နင္းဖုိ႔ က်န္ပါေသးသည္”ဟု သံေတာ္ဦး တင္ကာ ရဟန္းျပဳၿပီးေနာက္
ရဟႏၲာျဖစ္ေလသည္၊ မဟာရာဇာႀကီး မမာမက်န္းရွိေသာအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားစြာ လာ၍ တရားေတာ္ကုိ
ရြတ္ဆုိၾကေလ၏၊ ထုိသံဃာ့ပရိသတ္၀ယ္ အဘယေထရ္ကုိ မျမင္ ေသာေၾကာင့္… “အဘယသူရဲေကာင္းႀကီးသည္
ေက်းမင္းတုိ႔ႏွင့္ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ စစ္ထုိးရာ၌ ငါ မ႐ႈံးမည္ကုိ ျမင္၍ ငါ့အထံမွာ
ရဲေဘာ္ လုပ္လာခဲ့သည္၊ ယခု ေသမင္းႏွင့္ စစ္ထုိးရာ၌ကား ငါ ႐ႈံးမည္ကုိ ျမင္ေသာေၾကာင့္
ငါ့အနားသုိ႔ မလာေတာ့ၿပီ”ဟု အဘယေထရ္ကုိ သတိရေလသည္။
ထုိအၾကံကုိ အဘယေထရ္သိေတာ္မူ၍ ရဟႏၲာငါးရာႏွင့္အတူ ႂကလာေတာ္မူေလေသာ္
လြန္စြာအားရေတာ္မူသျဖင့္ အနီးသုိ႔ ပင့္ေဆာင္ေစၿပီးကာ… “ေရွးအခါက သူရဲေကာင္း တစ္က်ိပ္ျဖစ္ေသာ
အရွင္ျမတ္တုိ႔ႏွင့္အတူ စစ္တုိက္၍ ဒကာေတာ့္ဘက္က စစ္ေအာင္ ႏုိင္ခဲ့ေပၿပီ၊ ယခုေသာ္ ဒကာေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
ေသမင္းႏွင့္ စစ္တုိက္ရေသာေၾကာင့္ ေသမင္းကုိ ႐ႈံးေစျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ ပါ”ဟု ေလွ်ာက္ရွာေလသည္။
အဘယေထရ္ စစ္ကူေတာ္မူပံု
မဟာရာဇာ၏စကားကုိ
အဘယေထရ္က ျပန္၍ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ “အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာတုိ႔သည္ မျမဲႏုိင္ၾကေပ၊
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကုိယ္ ခႏၶာေတာ္ေသာ္မွ ျမဲခုိင္ျခင္းသေဘာ မရွိ၍ ပ်က္စီးခဲ့ရေပသည္၊ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ဟူသမွ်၏ မျမဲျခင္းသေဘာ (အနိစၥ), ဆင္းရဲျခင္း
သေဘာ (ဒုကၡ), အႏွစ္သာရ မရွိျခင္းသေဘာ (အနတၱ)ခ်ည္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ႏွလံုးသြင္းပါေလာ့၊
ဒကာေတာ္မင္းျမတ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ဘ၀က နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းမႈရွိေသာ သာမေဏ ျဖစ္ပါေသာ္လည္း
နတ္စည္းစိမ္ကုိ မေတာင့္တဘဲ သာသနာျပဳမင္း ဧကရာဇ္ ျဖစ္လာရေပသည္၊ အသင္မင္းျမတ္၏ ယေန႔တုိင္ေအာင္
ျပဳခဲ့သမွ်ကုသုိလ္တုိ႔ကုိ အမွတ္ရေနပါေလာ့”ဟုမိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
ထုိစကားကုိ ၾကားရေသာ ဒု႒ဂါမဏိမင္းႀကီးသည္ ၀မ္းေျမာက္ ေတာ္မူလွသျဖင့္
“အရွင္ျမတ္သည္ အကၽြႏ္ုပ္၏ ေသမင္းနဲ႔ စစ္တုိက္ရာ၌လည္း အေဖာ္သဟဲ ျဖစ္ပါေပသည္”ဟု ေလွ်ာက္ထား၍
ျပဳခဲ့ဖုူးေသာ ေကာင္းမႈစာရင္းကုိ ဖတ္ေစသည္၊ ထုိေကာင္းမႈစာရင္းဖတ္ ေသာအခါလည္း မဟာရာဇာ၏စိတ္၌
သာ၍ ထင္လာေအာင္ ေရွး ေကာင္းမႈအေၾကာင္းကုိ အက်ယ္ေျပာျပေတာ္မူ၏၊ ဤသုိ႔ ေကာင္းမႈ စာရင္းကုိ
ၾကားနာၿပီးလွ်င္ ေကာင္းမႈဆုိင္ရာ မွာဖြယ္တုိ႔ကုိ မွာထား ၿပီးမွ စုတိစိတ္က်၍ တုသိတာနတ္ျပည္၌
ျဖစ္ရေလသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤဒု႒ဂါမဏိမဟာရာဇာသည္
တုိင္းေရး ျပည္ေရး သာသနာေရး၌သာ ရာဇ၀င္ေျပာင္႐ံုသာမက ေသရမည့္ အေရး၌ပင္ ရာဇ၀င္ေျပာင္ရကား
အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွ ေပသည္။
