ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းကို အေမလာၿပီး ၾကိဳရင္ သူငယ္ခ်င္းက တစ္ဖက္လပ္ရဲ့သား/
အဲဒါေၾကာင့္ အေမကို ေနာက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာင္းမွာလာမၾကိဳဖုိ ေၿပာမိပါတယ္ ။
အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္ အစခံရလို အရွက္ရေနမွန္းသိလိုထင္ပါတယ္ အဲလိုေၿပာၿပီးကတည္းက ေက်ာင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ လာမၾကိဳေတာ့ပါဘူး ။
အဲဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေတြၿပီး အလုပ္ေတြရ မိန္းမလည္းရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမနဲ႔ အိမ္ခြဲၿပီး မိန္မနဲ႔အတူတူလိုက္ၿပီးေနပါတယ္ ။
အေမကေတာ့ ရံဖန္ရံခါ အိမ္ကို အလည္လာတတ္ပါတယ္ ။
ကေလးေတြရေတာ့ အေမက သူ႔ေၿမးေလးေတြကို ေတြ႔ခ်င္လို ခဏခဏလာပါတယ္ ။
ကေလးေတြကလည္း အေမက မ်က္စိတစ္ဖက္လပ္ေနေတာ့ ေၾကာက္ေနတဲ့အတြက္ အေမကို ခဏခဏ မလာဖို တားမိၿပန္တယ္ ။
အဲဒီေတာ့လည္း အေမက အိမ္ထဲတိ မလာေတာ့ပဲ တစ္ခါတစ္ခါ ၿခံေပါက္၀ကေန ၾကည့္ၿပီး ၿပန္သြားေလ့ရွိပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေမ့ကို ေငြးေၾကးေထာက္ပံ့မႈေပးေပမယ့္ အေမ့အိမ္ကိုေတာ့ မေရာက္ၿဖစ္ပါဘူး ။
အဲလိုနဲ႔ အေမဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမအိမ္ကို ေရာက္ၿဖစ္ပါတယ္ ။
အဲဒီေတာ့မွ အေမ့အိပ္ရာ ေအာက္က စာေလးတစ္ေစာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြလိုက္ပါတယ္ ။
စာထဲမွာ ေရးထားတာေတြကေတာ့ ”ငါ့သား ဒီစာကိုဖတ္ေနစဥ္မွာ အေမလူေလာကထဲမွာ ရွိခ်င္မွ ရွိေနပါလိမ့္မယ္ ငါ့သား ဒါေပမယ့္ ငါ့သားငယ္ငယ္တုန္းက ေဆာ့ကစားရင္ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ပ်က္စီးသြားတဲ့အတြက္ အေမ့မ်က္လံုးတစ္လံုးကို ငါ့သားကို ေပးခဲ့တယ္ ။
အေမေသသြားေပ့မယ္ ငါ့သားကို အေမေပးထားတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ေလာကၾကီးကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ၾကည့္ၿပီး ရင္ဆိုင္ေနမယ္ဆိုတာ အေမသိေနတဲ့အတြက္ အေမဂုဏ္ယူပါတယ္ "
အဲဒီစာကိုဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေနာင္တ ရမိသြားတယ္ ။ ဒါေပ့မယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အေမကိုဘာမွ လုပ္မေပးနိုင္ေတာ့ဘူး ။
အေမ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလို ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္ ။
(ဘာသာၿပန္)
