အမရပူရၿမိဳ႕ ဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသကား
၀က္လက္နယ္သားျဖစ္သည္။ သရိုင္ရြာသား ေတာသားေလးေမာင္ေဌးလြင္အျဖစ္
သူ၏ဇာတိမာန္ကို
တစ္ဘ၀ သံသရာ စာအုပ္၌ ဘုန္းႀကီး ၂-ပါး ေဆြးေႏြးခန္းသဖြယ္
ေဖာ္ျပထားပုံမွာ-
ဦးဓမၼ ။ ။ အထက္ႏိုင္ငံမွာ ဘယ္နယ္ကို သေဘာအက်ဆုံးလဲ။
တပည့္။ ။ ဟဲ....ဟဲ....ဒါကေတာ့ ေရႊဘိုနယ္ေပါ့ ဘုရား။
ဦးဓမၼ။ ။ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ေတာ့ ကိုယ္ခ်ဥ္မွာေပါ့ေနာ္။
တပည့္။ ။ အေၾကာင္းမဲ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေၾကာင္းလည္း ရွိပါတယ္။
ဦးဓမၼ။ ။ ဘာအေၾကာင္းလဲ ကိုယ္ေတာ္။
တပည့္။ ။ အရွင္ဘုရားပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါလား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ကၽြန္ဘ၀မေရာက္ခင္
ရာဇ၀င္အထင္ရွားဆုံး မင္းဟာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် မဟုတ္ပါလား။
ဦးဓမၼ။ ။ ရိုးရိုးအသံနဲ႔ ေျပာပါ ကိုယ္ေတာ္၊ ကိုယ္ေတာ္က ေရႊဘိုအေၾကာင္းေျပာခါမွ
အသံက်ယ္လာလိုက္တာ။
တပည့္။ ။ က်ယ္မွာေပါ့ဘုရား၊ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ဆိုတာ ထိမ္ခ်န္လို႔ ရေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။
ဦးဓမၼ။ ။ ဦးေအာင္ေဇယ် ဘုန္းလက္ရုံးႀကီးတာနဲ႔ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ဘာဆိုင္တုံး။
တပည့္။ ။ ဦးေအာင္ေဇယ်ရဲ႕ ထန္းလုံးတပ္ၿမိဳ႕ တည္တုန္းက ဘယ္နယ္သားေတြ
ပါမယ္ထင္တုံး၊ ေရႊဘိုနယ္သားေတြခ်ည္း မဟုတ္ေပဘူးလား။
ဦးဓမၼ။ ။ ဒါေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့ ကိုယ္ေတာ္။
တပည့္။ ။ ေရႊဘိုနယ္သားမွန္လွ်င္ ဒီရာဇ၀င္ မေမ့စေကာင္းဘူး ဘုရား။
ဦးဓမၼ။ ။ အႏို႔...ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ေတာ့လည္း အဲဒီေရႊဘိုမင္းဆက္ပဲ မဟုတ္လား။
တပည့္။ ။ မွန္ပါတယ္၊ မူလလူႀကီးေတြရဲ႕အရွိန္ကို ယူၿပီး
"ဘုန္းေတာ္ အလြန္တရာႀကီးျမတ္ေတာ္မူသေလး
ဘာေလး" နဲ႔ ေရႊဘိုေသြး ေပ်ာက္သြားလို႔ သူတစ္ပါးလက္ေအာက္ ေရာက္ရတာပါ။
ဦးဓမၼ။ ။ လက္နက္မွ မရွိဘဲ ေရႊဘိုေသြးေကာ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ ကိုယ္ေတာ္။
တပည့္။ ။ ေရႊဘိုေသြး ပီသလွ်င္ အဂၤလိပ္နဲ႔ ပထမစစ္ကိုပဲ မျဖစ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားမွာပဲ၊ မေရွာင္သာလို႔
စစ္ျဖစ္ရလွ်င္လည္းရႏၲပိုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့
"ဘုန္းေတာ္ အလြန္တရာ ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ" ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြျဖဳတ္ၿပီး မင္းေရာ၊
မိဖုရားေတြေရာ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အလုပ္ လုပ္ရမွာေပါ့ဘုရား။
ဦးဓမၼ။ ။ ကိုယ္ေတာ့္မွာ ယခုထိ ေရႊဘိုေသြး ရွိေသးသလား။
တပည့္။ ။ တပည့္ေတာ္က ေက်ာင္းတိုက္မွာ သစ္ပင္ကသစ္ခက္တို႔ ဘာတို႔ ျဖတ္စရာရွိလို႔ ေရႊဘိုက
ကိုရင္ကို ျဖတ္ခိုင္းတဲ့ခါ" ငါ ေရႊဘိုသားလို႔ ႀကံဳး၀ါးၿပီး
တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ျပတ္ေအာင္ျဖတ္" လို႔ ခိုင္းတာပဲ။
ဦးဓမၼ။ ။ ဒီေတာ့ ယခုထိ ေရႊဘိုေသြး ရွိေသးတာေပါ့ေနာ္။
တပည့္။ ။ သာသနာျမင့္တင္လိုတဲ့ စိတ္ေတြျပင္းျပေနတာလည္း ျမန္မာေသြး၊
ဘာသာေသြးနဲ႔ ေရႊဘိုေသြး မကင္းဘူးဘုရား။
ဦးဓမၼ။ ။ သာဓုပါ ကိုယ္ေတာ္ သာဓုပါ။ ေရႊဘိုသားလည္း ပီ၊ ျမန္မာတိုင္းဖြားလည္း ပီ၊
ဗုဒၶဘာသာလည္း ပီသပါေပတယ္။
(ညိဳျမ--ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္ စာအုပ္မွ ဖတ္မိတာေလးကို ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။)
Ashin Thunanda Msy facebook မွ ကူးယူထားပါသည္။
ဆရာေတာ္၏ ကိုယ္တိုင္ေရး ေထရုပၸတၱိ တစ္ဘဝသံသရာ စာအုပ္တြင္လည္း ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
