တစ္ရံေရာခါ ျမတ္ဗုဒၶလွ်င္
အာဠ၀ီျပည္ လွမ္းၾကြခ်ီစဥ္
လမ္းတြင္ပုဏၰား ဆင္းရဲသားသည္
အစားအစာ မရွိပါ၍
ဆာေလာင္ခမ်ာ မြတ္သိပ္ပါေသာ္
ဗုဒၶါခ်က္ခ်င္း သပိတ္တြင္းမွ
ထမင္းကိုေပး သူေကြ်းေမြး၏
ေကြ်း၍ၿပီးမွ တရားျပ
ပုဏၰားရႊင္ပ် အလင္းရ။
သည္အခါတြင္ -
ရွင္ရဟန္းမွ အခ်ိဳ႕ကလွ်င္
ဗုဒၶရွင္ကို ကဲ့ရဲ႕ဆို၏
"ဘယ္လိုဗုဒၶါ ျပဳက်င့္ပါလိမ့္
အစာကိုေကြ်း တရားေပးသတဲ့"
ထိုအခါေသာ္ -
ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ ရွင္းလင္းျပ၏
"အစာငတ္သူ မြတ္သိပ္သူကို
ဘယ္သူေဟာေျပာ ဘာေတြေဟာလည္း
ေဟာ္ေသာ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း။
၀မ္းမီးၿငိမ္းကာ ၀မ္း၀ပါမွ
သင္ငါေဟာျပ နား၀င္ၾကတည့္။
ေလာကလူသား လူအမ်ားတို႔
ခံစားေရာဂါ အျဖာျဖာတြင္
အစာငတ္ရွာ မြတ္သိပ္နာကား
ေရာဂါသည္းဆံုး အျပင္းဆံုး"ဟု
ဆံုးမေျပာမွ နားလည္ၾက
ဗုဒၶ ဗုဒၶ - လက္ေတြ႕က်။
( ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ )
( ဓမၼပဒ၊ သုခ၀ဂ္ )
မူရင္း 3 Treasures: Buddha, Dhamma & Sangha မွကူးယူသည္
