"ေမတၱာအေစးေတြ ျပယ္ၾကရသတဲ့"
“မေန႔တုုန္းက ဥပုသ္ေန႔လည္း ျဖစ္ေတာ့ အားလပ္ၾကလုိ႔ မႏၲေလးက ဒကာ-ဒကာမတစ္စု လာကန္ေတာ့ၾကတယ္၊ ... ဘုန္းႀကီးကုိ ဟုိစဥ္တုုန္းကအတုိင္း ၾကည္ညိဳရင္းစဲြ ရွိၾကတဲ့ သူေတြပါပဲ၊ အဲ..သူတုိ႔ ေျပာၾက, ေလွ်ာက္ၾကတဲ့အထဲမွာ... သူတုိ႔မယ္ ... တဲ့၊
ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ၇-ေယာက္ ရွိတာ, ဟုိတုန္းက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္...တဲ့၊ အခု အရင္လုို မဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး...တဲ့။
“ဟဲ့...ဘယ္လုိျဖစ္ၾကတာလဲ””လုိ႔ ေမးေတာ့ “အေမြကိစၥ ေတြေပါ့ဘုရား”တဲ့၊
အေမတုိ႔ အေဖတုိ႔က အုိကုန္ၿပီ ျဖစ္လုိ႔ ရသင့္ ရထုိက္တာေလးေတြ သားသမီးေတြကုိ ေ၀ေပးေတာ့ “သူနည္းတယ္, ငါမ်ားတယ္”နဲ႔က စတာပဲ၊ အေမတုိ႔, အေဖတုိ႔ အေပၚလည္း မေက်နပ္ၾကဘူး၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမခ်င္းလည္း နည္းနည္းစီ စကားမ်ားၾကရာက စတာပဲ...တဲ့။
ကဲ...အဲဒါသာ ၾကည့္ၾကေပေတာ့၊ ၅၂၈-သြယ္ ေမတၱာနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ေမတၱာအေစးဓာတ္ေတြ ျပယ္ၾကရသတဲ့၊
ျဗဟၼစုိရ္အေအးဓာတ္ေတြ ေျခာက္ေသြ႕ၾကရသတဲ့၊
ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ...အလြန္ခုိင္ျမဲလွပါတယ္ဆုိတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြ ေတာက္ေတာက္ ခါးခါး ျပတ္ၾကရသတဲ့၊
ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလဲဆုိတာ။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ေျပာတာ၊ ဒီလာဘ္လာဘ ေတြဟာ “ဒါ႐ုေဏာ-ခက္မာၾကမ္းတမ္းတယ္တဲ့၊ ကဋဳေကာ-ခါးစပ္စပ္အရသာလုိ အလြန္ခံရခက္တယ္”တဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ ဟုတ္ထားသလဲ။...
**မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္၏ နံနက္ခင္းၾသဝါဒမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပပါသည္။
