“ရွင္ဖြားရွင္ေရ ဟိုေရွ့နားမွာလည္းအုပ္ၾကီးလာေနၿပီ၊ ေရေႏြး ၿမန္ၿမန္ဆူေအာင္ၾကိဳ မွ ေဟ့ ” အေၾကာ္ေၾကာ္ေနေသာ ဇနီးသည္ ကိုလွမ္းေၿပာလိုက္သည္။
“ ေယာက်ၤား သားေတြဆိုတာေရေႏြးပူပူ ေလးေသာက္ရတာကို အလြန္သေဘာက်တာရွင္မရဲ႕၊
ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူဖို့အေရးၾကီးတယ္။ တခ်ိဳ.ေတြကေရေႏြးဆိုၿပီးေရာ ဆူဆူ မဆူဆူ ထည့္ေပးတတ္ၾကတာ၊ ေစတနာမပါၾကဘူး။ မလွဴတတ္ ေစ်းေရာင္း ဆိုသလိုပဲ လက္ဖက္ရည္ေလး တခြက္ေလာက္ ေစတနာပါပါ ႏွင့္ ခရီးသြားေတြကိုတိုက္ရတာ ကုသိုလ္မနည္းပါဘူးကြာ ” ဟု ဆက္ေၿပာပါတယ္။
လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ေတြကို လဲ မၾကာမၾကာ ေစတနာပါပါ ေဆးေၾကာသန့္စင္ပါတယ္။ ရြာအ၀င္ရွိ လွည္း၀ိုင္းမ်ားနားခိုရာ မက်ည္းပင္ၾကီးေအာက္ႏွင္. ဇရပ္ တို့ကိုလဲ ေန့စဥ္တံၿမက္စည္း သိမ္းေလ့ရွိသည္။ သူ၏္ေစတနာကိုၿမင္ေတြႏိုင္ပါသည္။
ထိုမွ်မက “ ရွင္မေရ သူမ်ားနည္းတူ အလွဴၾကီး မေပးႏိုင္ေပမဲ့ ဒီမက်ည္းပင္ၾကီးေအာက္က ေရခ်မ္းစင္မွာ ေႏြမိုးေဆာင္း ေရခပ္ထည္.ရတဲ.. အလွဴလဲမနည္းပါဘူးကြာ ေရအက်ီဳး ၁၀ ပါးတဲ့ ” ဟုမၾကာခဏေၿပာေလ့ရွိသည္။
(၃)ဖာလံု ေလာက္ေ၀ေသာေရကန္မွ ေရကို ေန့တိုင္း ထညိ့ေပးေလ့ရွိသည္။ ကိုၿမရာတို့လင္မယားတြင္ ဆင္းရဲေသာ္လဲ အတုယူစရာမ်ားစြာရွိပါသည္။ ပထမဦးဆံုး အိုးမွခ်ေသာ အေၾကာ္ကို ရြာဦးေက်ာင္းအတြက္ဆြမ္းခံလာေသာေက်ာင္းသားေလးမ်ားကို ဦးစြာေလာင္းလွဴေလ့ရွိသည္။ ပင္ကိုေစတနာ အရ ေဆာင္ရြက္ၿခင္းၿဖစ္၍ တံၿမက္လဲ၊ ေရခပ္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ကို ပင္ပန္းသည္ဟူ၍ မရွိ ေက်နပ္၍ ပင္ေနေတာ့သည္။
ထိုေက်နပ္မူသည္ မဟာကုသိုလ္စိတ္ၾကီးပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ကိုၿမရာ၏္ဇနီး မွာလဲ စိတ္ခ်င္းတူသူမို့ ဗူးသီးေၾကာ္ေရာင္းရင္း ရာသီအလိုက္သီးႏွံေလးေတြ ေရာင္းရင္း ၿဖင္ မၾကာမွီပင္လယ္ဧကေလးအနည္းငယ္၀ယ္ယူႏိုင္ခဲ.သည္။
ထိုသို့ၿဖင္. လယ္သမားဘ၀ေရာက္လာၾက၏။ “ ေဟ. ေမာင္ၿမရာ ေမာင္ေထာင္ေနသလား မိုးရြာလို့ ထြန္ေရးအ ေ၇းၾကီးခ်ိန္မွာ. မုန္.လုပ္ေနၾကၿပန္ၿပီလား၊ သူမ်ားေတြပ်ိဳးေထာင္ကုန္ၾကၿပီ ” ဟု အိမ္နီးခ်င္းဦးေလးၾကီးကႏုတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ မုန္႕မွဳန္႔ေထာင္းတာမဟုတ္ဘူးဦးေလးေရ ဆန္ဖြတ္တာပါ ” ပ်ိဳးမေထာင္မွီ မ်ိဳဳး စပါးထဲ က တဆံုစာဆန္ဖြတ္ၿပီး ဆြမ္းေတာ္လဲ ကပ္ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းေလာင္းရန္စိတ္ကူးေပါက္၍ ၿပဳလုပ္ေနေၾကာင္းရိုးရိုးပင္ေၿဖၾကားလိုက္သည္။
အိမ္နီးခ်င္းဦးေလၾကီးကပဲ " ေဟ မင္းလက္ထက္ေရာက္မွပဲ မ်ိဳးစပါးကိုခ်က္ၿပီး လွဴရတယ္လို့ ၾကားဖူးရသကြာ ေကာင္းပါတယ္ ဘယ္သူမွမတတ္ႏိုင္တဲ.အလွဴမ်ိဳး ပဲ" ဟုသာေၿပာႏိုင္ေတာ့သည္။
ကိုၿမရာလက္ထက္မွ ၾကားဘူးေသာအလွဴ မ်ားမွာထိုမ်ွ မကေသး “ ငါကိုတိုင္ႏြားနဲ.ရုန္းၿပီးလုပ္ရတဲ.စပါး အက်ိဳးရွိေအာင္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ရတနာသံုးပါးလွဴၿပီးမွစားမယ္” ဆင္းရဲေလေလသံေ၀ဂ ရေလေလ ပါပဲ။
သူစပါးခင္းမွ ပထမဦးဆံုးစပါးမ်ားကို ေကာက္ဦးဆြမ္းဟူ၍ သံဃာေတာ္မ်ားကို လွဴတန္း ၿပီး အေက်နပ္ၾကီးေက်နပ္ေနေတာ့သည္။ ေကာက္ဦးဆြမ္း မွာ တရားပြဲ တြင္ၾကားဘူးယံုပဲ ရွိၿပီး လက္ေတြလုပ္သူရွားပါးပါသည္။
ထိုသို႔ ႏွင့္ လယ္ရာေၿမမ်ားလဲ တိုးပြားလာပါသည္။ ကုန္မ်ိဳးစံု ဆိုင္ေလးကိုလဲ တိုး၍ ဖြင္.ႏိုင္ခဲ.ပါသည္။ ဦးၿမရာ၏ သမၼာအာဇီ၀ ရိုးေၿဖာင္. မွန္ကန္ေသာ စိတ္ထားေၾကာင္. အေရာင္းအ၀ယ္တြင္လဲ ဒီေရအလားတီုးတက္လာပါသည္။
ထိုသို.ႏွင့္ လယ္ဧက ၅၀၀ ၊ ေမာင္းေထာင္၉လံုး၊ စပါးထည္.ေသာက်ီ ၁၀ လံုးခန္. ပိုင္ဆိုင္ေသာ သူၿဖစ္လာပါသည္။ ဦးၿမရာ ႏွင္. ေဒၚဘြားရွင္ တို.၏ အလွဴ ဒါနမ်ားကားမ်ားၿပားလွေပသည္။ မီးစက္။ ေက်ာင္းေဆာင္၊ သိမ္၊ ရုပ္ပြားဆင္းထုေတာ္မ်ား ဟူ၍ မ်ားၿပားလွပါသည္။
စာရွည္ေန၍ အတိအက်ေဖာ္မၿပေတာ့ပါ။ ဦးၿမရာသည္ ဒါနၿပဳရာ၌ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်လွဴၿခင္း၊ သန္.သန္.ရွင္းရွင္း ၿပဳလုပ္လွဴၿခင္း၊ လွဴ၇ာ၌ စိတ္ၿပတ္သားၿခင္း စသည္တို.ေၾကာင့္ သူ.ရဲ.ဒါနကိုအလြန္ယံုၾကည္သူၿဖစ္ပါသည္။ တေန.၌ ဦးၿမရာ၏ အိမ္ သူခိုး ခိုးခံရဘူးသည္။
သို႔ေသာ္ သူ၏ စင္ၾကယ္ေသာေစတနာ ေၾကာင္. သူခိုးကိုယ္တိုင္ ၿပန္လာပို.သြားတာကီု အံ့ၾသ ဖြယ္ေတြ.ၿမင္ၾကရသည္။
ဒီလိုနဲ. အသက္ေတြ ၾကီးရင္.လာၾက ၿပီး ဦးၿမရာ၏ ဇနီးႏွင္.သားသမီး မ်ား ေရွ.ဆင္.ေနာက္ဆင္.ကြယ္လြန္ ကုန္ၾကသည္။ ဦးၿမရာလဲအသက္၆၀ ၀န္းက်င္သို.ေရာက္ရွိလာကာ သံေ၀ကေတြရၿပီး က်န္ရွိေသာသား အငယ္ေလး ကို ေပးသင္.တာခြဲေ၀ေပး လိုက္ပါသည္ ။ ပိုင္ဆိုင္မူမွာအလြန္မ်ား တဲ. အတြက္ က်န္တာေတြကို အကုန္လွဴၿပစ္ မယ္ ဆိုၿပီး အေပါင္ခံထားေသာ ပစၥည္း မ်ားကို ပိုင္ရွင္ထံ အလကားၿပန္ေပးအပ္ၿခင္း၊ လယ္ယာမ်ား ကို လဲ ယခင္ပိုင္ရွင္မ်ားထံၿပန္လည္လွဴတန္း ၿခင္း၊ စေသာ ထူးၿခားေသာ အလွဴ ၾကီးကိုထပ္၍ လွဴတန္းပါသည္။
ရသူေတြမွာ လဲ ထီေပါက္သကဲ.သို.ေပ်ာ္ရြွင္ၾကရပါသည္။ ထို.သို. လွဴတန္းၿပီး သူေဌးၾကီး ဦးၿမရာဟာ အပူအပင္မရွိ ေအး ခ်မ္းစြာ တရားဘာ၀နာအားထုပ္ရင္း အသက္၆၆ ႏွစ္တြင္ကြယ္လြန္ခဲ.ပါသည္ ။ အလြန္ ၾကည္ညိဳဖြယ္စိတ္ထားပိုင္ရွင္ၿဖစ္ပါသည္။
အတုယူ ႏိုင္ေစရန္ ေစတနာၿဖင္.
ၾကဴၾကဴရွိန္ ။
